Γιάννης Σακελλαράκης

Διαβάζω ότι ο Γιάννης Σακελλαράκης, ο αρχαιολόγος, έφυγε από τη ζωή . Υπήρξε ένας ξεχωριστός άνθρωπος και ένας αλλιώτικος αρχαιολόγος. Ας μιλήσει ο ίδιος:

" Γεννήθηκα στην οδό Ηπείρου, στην Αθήνα. Αν και δεν θυμάμαι κάποιο νανούρισμα, φαντάζομαι πως κάτι θα είχε να κάνει με τα κύματα της Ανατολής, αφού η μητέρα μου ήταν από τη Χίο, το πιο θαλασσινό και το μόνο ελεύθερο κομμάτι της Ιωνίας. Στις παιδικές μου μνήμες πάντα υπάρχουν τα κύματα μιας ακρογιαλιάς , του Σκαραμαγκά, του Πειραιά, του Σαρωνικού ή του Αιγαίου. Φαντάζομαι πως κάποιο τέτοιο απροσδιόριστο κύμα έβαλε στο νου μου τον στόχο της ζωής μου, την έρευνα του προϊστορικού Αιγαίου, και στην καρδιά μου τη στάση ζωής του ταξιδιώτη....
....Ένα ποίημα του Αρχίλοχου- ό,τι καλύτερο γράφτηκε, νομίζω, για την αρχαιοελληνική έννοια του μέτρου - παραμένει ο ακλόνητος προστάτης της ζωής μου:

[ Καρδιά μου, καρδιά μου, που σε ταράζουν ποικίλες συμφορές,
τινάξου, διώξε μακριά τα κακά, προτάσσοντας το στέρνο
αμετακίνητα, απέναντι στα δόκανα των εχθρών
κι ούτε , αν νικήσεις, να δείξεις δημόσια πόσο αγάλλεσαι
ούτε , αν νικηθείς, να δέρνεσαι στο σπίτι σου κατάχαμα
αλλά να χαίρεσαι με τις χαρές και να λυπάσαι με τις λύπες
μετρημένα` γνώριζε ποιος ρυθμός κυβερνά τους ανθρώπους]

Ευτυχώς που απομνημόνευσα νωρίς τους στίχους και συχνότατα τους απαγγέλω νοερά, σαν ξόρκι για καθετί κακό, σαν να πιάνω μια γαλάζια χάντρα, για καθετί καλό , που συμβαίνει....
Από το βιβλίο του Γιάννη Σακελλαράκη " Η ποιητική της ανασκαφής" Ίκαρος 2003