Η σημερινή Σαββατιάτικη βόλτα μας είχε πολλά. Ήταν κοντά στην Αθήνα, είχε πολύ πράσινο, είχε λίμνη, είχε αρχαιολογικό χώρο, είχε και ένα φάρο(!). Είχε και νόστιμο ψάρι και στο τέλος είχε και καφέ πίσω από το τζάμι να χαζεύουμε τη θάλασσα απ’ έξω που φουρτούνιασε ξαφνικά και μας έδειξε το χειμωνιάτικο πρόσωπό της.
Βόλτα λοιπόν στο Ηραίον, τη Λίμνη Βουλιαγμένης και στο τέλος Λουτράκι. Όσο κοινότυπη βόλτα και αν ακούγεται, για εμάς ήταν μια βόλτα που μας έφερε για πρώτη φορά να γνωρίσουμε ένα σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο και ένα όμορφο, «άγριο» τοπίο με ένα ανθρώπινο έργο του 19ου αιώνα.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Με τους φίλους μας Χρήστο και Μίνα ξεκινήσαμε για Λουτράκι. Περάσαμε χωρίς να σταματήσουμε συνεχίζοντας για Περαχώρα και Λίμνη Βουλιαγμένης. Βρισκόμαστε στη χερσόνησο Αγρίλαος, στον κόλπο Αλκυονίδων Νήσων Ακολουθώντας τη βόρεια πλευρά αυτής της ιδιόμορφης λίμνης-λιμνοθάλασσας, που στη νότια πλευρά της επικοινωνεί με τη θάλασσα του Κορινθιακού από ένα πολύ στενό άνοιγμα, στρίψαμε δεξιά ακολουθώντας αυτή τη φορά τις πινακίδες για τον Αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου. Σε λίγο φτάναμε στο ακρωτήριο Μελαγκάβι ή Ηραίον.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου