Η Εγνατία ....της ταλαιπωρίας μας.

Σοβαρός λόγος μας ανάγκασε  το βράδυ της Πέμπτης, κατά τις δέκα, να ταξιδέψουμε για Θεσσαλονίκη. Ήδη χιόνιζε από το προηγούμενο βράδυ αλλά δεν φανταζόμαστε τι θα συναντούσαμε, αφού θεωρούμε αυτονόητο ότι η Εγνατία δεν κλείνει.  Ξεκινήσαμε και μέχρι το Μέτσοβο δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα χιονόπτωσης παρά μόνο πολύ δυνατών ανέμων, όπως άλλωστε ανακοίνωναν και οι φωτεινές πινακίδες στο δρόμο. Μετά το Μέτσοβο άρχισε η χιονόπτωση  και στο οδόστρωμα σχηματιζόταν λεπτό στρώμα χιονιού που πάγωνε εξ αιτίας της χαμηλής θερμοκρασίας αλλά δεν αντιμετωπίσαμε κανένα άλλο πρόβλημα. Φτάνοντας όμως στην περιοχή των Γρεβενών κάτι είχε αρχίσει να μην πηγαίνει καλά. Πολλές νταλίκες σταματημένες στη δεξιά μεριά του δρόμου και ορισμένα Ι.Χ. Η τροχαία είχε απαγορεύσει τη διέλευση των νταλικών αλλά τα Ι.Χ που είχαν αλυσίδες τα εξέτρεπε
σε παρακαμπτήριο δρόμο. Η ώρα ήταν έντεκα περίπου. Δεν γινόταν να γυρίσουμε πίσω` έπρεπε οπωσδήποτε να φτάσουμε Θεσσαλονίκη. Αποφασίζουμε να βάλουμε αλυσίδες και να πάμε από την παράκαμψη. Τι παράκαμψη ήταν αυτή! Χωρίς καμία βοηθητική σήμανση , με πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες προχωρούμε , φτάνουμε στη πολύ χιονισμένη πόλη των Γρεβενών , τη διασχίζουμε, βγαίνουμε και συναντούμε πάλι την τροχαία . Οι οδηγίες λένε ότι πρέπει μέσα από χωριά να φτάσουμε Κοζάνη. Και εδώ αρχίζει η οδύσσεια. Επαναλαμβάνω ότι δεν υπήρχε καμία βοηθητική σήμανση . Παγωμένος αέρας , συνεχής χιονόπτωση , ερημιά και σκοτεινιά , μέχρι να βρούμε το πρώτο χωριό. Πόρος, Κνίδη, Πυλωροί, Αιανή , Κοζάνη (που Κοζάνη ακούγαμε και Κοζάνη δεν βλέπαμε). Η μόνη βοήθεια τα περιπολικά της τροχαίας και της συνοριακής που βρίσκονταν σε ορισμένες σημαντικές διασταυρώσεις και έδιναν οδηγίες.
( Οφείλω να αναγνωρίσω την πολύ σημαντική βοήθεια της τροχαίας και των συνοριακών. Αν δεν βρίσκονταν κι αυτοί εκεί μέσα στην παγωμένη ερημιά δεν ξέρω πού θα μας έβγαζαν οι δρόμοι.). Μετά από πέντε ώρες,( δηλαδή στις τέσσερις το πρωί ,)  βγάλαμε τις αλυσίδες και κατορθώσαμε να βγούμε στον Πολύμυλο και από εκεί στην Εγνατία και αφού ήδη είχαμε αντιμετωπίσει και τα περιβόητα ανεμοσούρια(φοβερό φαινόμενο, που εγώ δεν είχα ξαναδεί. Ο δυνατός αέρας σηκώνει το χιόνι και το διασπείρει παντού, δημιουργώντας και πολύ μεγάλο πρόβλημα στο δρόμο. Νομίζεις ότι βρίσκεσαι μέσα σε χιονοθύελλα ενώ δεν χιονίζει). Από αυτό το σημείο μέχρι τη Βέροια υπήρχε πολύ πυκνή ομίχλη και ισχυρή χιονόπτωση. Ο δρόμος καλυμμένος με χιόνι. Σιγά σιγά κατορθώσαμε κατά τις έξι και μισή να φτάσουμε στη Θεσσαλονίκη.
Το άγχος μας ήταν πώς θα γυρίσουμε. Φεύγουμε κατά τις δέκα το πρωί από Θεσσαλονίκη και μέχρι τον Πολύμυλο κανένα πρόβλημα. Παράκαμψη πάλι για Κοζάνη και βρισκόμαστε δύο ώρες καθηλωμένοι στην  Κοζάνη , δεκάδες αυτοκίνητα, περιμένοντας να ανοίξουν το δρόμο , ο οποίος έκλεινε από τα ανεμοσούρια.

Μετά από δύο ώρες κατορθώσαμε να διασχίσουμε τα τέσσερα χιλιόμετρα  που χρειάζονταν για να βγούμε στην Εγνατία. Αυτό το κομμάτι είναι πάλι κλειστό.

Γιάννενα- Θεσσαλονίκη οκτώ ώρες. Θεσσαλονίκη- Γιάννενα έξι ώρες. Πολύ ωραία!! Αλλά τα διόδια βιάστηκαν να τα βάλουν για να έχουν ,λέει, χρήματα για τη συντήρηση του δρόμου!!! Ποια συντήρηση; (Βέβαια στην επιστροφή και φαντάζομαι μετά την κατακραυγή , σήκωσαν τις μπάρες στον Πολύμυλο και στο Μαλακάσι)
Ανευθυνότητα, ανοργανωσιά, προχειρότητα, παντελής έλλειψη ενημέρωσης, απουσία της Εγνατία Α.Ε από παντού. Δεν υπήρχε πουθενά καμία ανακοίνωση , καμία προειδοποίηση και η ενημέρωση στην ιστοσελίδά της έγινε χθές αργά. Κατά τα άλλα έχουμε δρόμο που μας ενώνει με την Ευρώπη και στο πρώτο χιόνι ή δυνατή βροχή μονίμως παρουσιάζει τεράστιο πρόβλημα(να θυμηθούμε ότι πέρυσι είχε κλείσει η Εγνατία στον κόμβο Πεδινής για έναν ολόκληρο μήνα , λόγω των πλημμυρών).
Τα φαινόμενα πάντως δεν ήταν ακραία, αλλά φυσιολογικά για την περιοχή και για την εποχή . Η Εγνατία Α.Ε δεν ενήργησε έγκαιρα μολονότι είχε προειδοποιηθεί για το κύμα κακοκαιρίας. Και φανταστείτε να ιδιωτικοποιηθεί πλήρως, τι έχει να γίνει.
Να δούμε σ' αυτή τη χώρα τι άλλο μας περιμένει. Πίσω ολοταχώς!