Πώς να σιωπήσεις ή να ειπείς ψέματα όταν γνωρίζεις πώς σε ανακρίνει η ιστορία;...

 «Η νύχτα» (1918-'19), του Μαξ Μπέκμαν

" Την πρώτη φορά που ιστορήσαμε πως αργοσφάζανε τους φίλους μας,

   κραυγή φρίκης αντήχησε.

   Είχανε, τότε, σφάξει εκατό.

   Μα όταν σφάξαν χίλιους και η σφαγή δεν είχε τελειωμό,

   απλώθηκε σιωπή.

   Όταν οι κακουργίες πέφτουν σαν βροχή, κανένας πια δε φωνάζει :

   Σταματήστε!

  Όταν σωρεύονται τα εγκλήματα, γίνονται αόρατα.

  Όταν οι πόνοι γίνονται αβάσταχτοι, δεν ακούγονται πια οι κραυγές.

  Και οι κραυγές πέφτουν κι αυτές σαν καλοκαιρινή βροχή."(Μ.Μπρέχτ)

Μια πικρή γεύση στο στόμα και ένα βάρος στο στήθος . Ανακατωμένα συναισθήματα . Δεν ξέρω τι αισθάνομαι ακριβώς με τα αποτελέσματα των εκλογών. Δεν θα σχολιάσω τα γεγονότα , γιατί αυτό το ιστολόγιο δεν κάνει άμεσους πολιτικούς σχολιασμούς παρά μόνον έμμεσους μέσα από άλλους δρόμους και μονοπάτια. Δεν μπορώ όμως να μην σχολιάσω την εκλογή των 21 βουλευτών της Χρυσής Αυγής. 

Ντρέπομαι . Αυτό είναι το πρώτο συναίσθημα. Ντρέπομαι γιατί θεωρώ ότι δεν έκανα όλα όσα έπρεπε ως άνθρωπος, ως εκπαιδευτικός, ως ενεργός πολίτης για την αποτροπή αυτού του φαινομένου. 

Σκέφτομαι ότι έχουν περάσει μόλις 67 χρόνια από τη λήξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου

 ( αύριο η επέτειος της Μεγάλης Αντιφασιστικής  Νίκης των Λαών ) και σε κάθε γωνιά αυτής της βασανισμένης γης  το αίμα μαχητών και αμάχων εξακολουθεί να φωνάζει. Τόποι σημαδεμένοι από  τη φωτιά και τη θηριωδία, τις εκτελέσεις και τα βασανιστήρια. Μνημεία που υπενθυμίζουν  το θανατηφόρο πέρασμα των σαρκοβόρων θηρίων.

 Καταχνιά και  σκοτάδι  απλώνονται. Έρεβος και ζόφος. 

 Κραυγές και ουρλιαχτά  λύκων που ετοιμάζονται να κατασπαράξουν τα θύματά τους. Τρομάζω.Φοβάμαι.

Οι πολιτικές των τελευταίων  μεταπολιτευτικών χρόνων με τη δημιουργία χρόνιων κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων σε συνδυασμό με το μεγάλο κύμα προσφύγων και μεταναστών από χώρες που οι κοσμοκράτειρες δυνάμεις του πλανήτη κατασπάραξαν, κυοφόρησαν και γέννησαν το τέρας, το τάισαν και το μεγάλωσαν. " Γνωστοί οι ένοχοι , γνωστή και η αιτία".  Και να'το τώρα εμφανίζεται  με τα μεγάλα μαύρα φτερά του να πετάει και να προσπαθεί με κρωγμούς και τρομερό θόρυβο να επιβάλει την παρουσία του.

Και κάποιοι του έδωσαν χέρι βοήθειας στο πέταγμα. Και αυτοί - λένε - είναι νέοι  που νομίζουν ότι θα δουν τα προβλήματά τους να λύνονται.

 Καπηλεία  προβλημάτων και συναισθημάτων. Πατριδοκαπηλεία.Ιστορική άγνοια και αμνησία.Λήθη.

Ρατσισμός και ξενοφοβία.Μισανθρωπισμός. 

Ανησυχώ γιατί το πρόβλημα εξακολουθεί να μην αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα. 

Γέλια και φαιδρότητα είναι οι αντιδράσεις από την προβολή του γνωστού βίντεο με τους δημοσιογράφους. Τραγικό!

Κάποιοι επικαλούνται τη δημοκρατία και δικαιολογούν την δράση τους , αλλά και την ανοχή απέναντι τους. Ξεχνούν όμως ότι η πραγματική , η ουσιαστική δημοκρατία έχει όρια, αρχές και πάνω απ'όλα σέβεται τον άνθρωπο ανεξάρτητα από φύλο, φυλή, χρώμα , κοινωνική τάξη και οικονομική κατάσταση. 

Επομένως τι θέση έχουν αυτά τα ανθρωποειδή στη δημοκρατία; 

Υπάρχει όμως δημοκρατία ; Γιατί αν υπήρχε πραγματικά, αυτά τα φαινόμενα δεν θα εύρισκαν έδαφος να αναπτυχθούν. Σε μία κατ'επίφαση δημοκρατία πολύ εύκολα τα όρια μπορούν να διαρραγούν και να ανοίξει ο δρόμος για την εμφάνιση φασιστικών και ναζιστικών συμπεριφορών που κύριο στόχο έχουν την καταπάτηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος και την επιβολή του δίκαιου του ισχυρότερου με οποιοδήποτε τρόπο και οποιαδήποτε μορφή. Μορφώματα του είδους της Χρυσής Αυγής γεννιούνται μέσα σε τέτοιες συνθήκες παραμόρφωσης της δημοκρατίας και όπως αυτή λειτουργεί μέσα στο υπάρχον κοινωνικό σύστημα.

Έρχονται μέρες δύσκολες και σκληρές. Υποχρέωση μας να προστατεύσουμε τα στοιχειώδη δικαιώματά του ανθρώπου, να προφυλάξουμε το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Τι τους παραδίνουμε τελικά; Το έχουμε αναλογιστεί;

" Στην Εκκλησία, στο Βουλευτήριο, στην Πνύκα,

  πουλούν κι αγοράζουν. Απλωμένες πραμάτειες

  απάνω στο χώμα που αγίασε το αίμα

  του Παιδιού με τη Φυσαρμόνικα.

  Παγιδευμένο σέρνουνε, προπηλακίζουν, σπρώχνουν

  γδύνουν από τη μοίρα του το κορμί της Ελλάδας

  οι μεταπράτες.

                       Γραμματείς, Φαρισαίοι

  Αυλικοί και Αλλότριοι

  που μυρίζουν πετρέλαιο κ΄αίμα καμένων

  βρεφών και γερόντων, ρυπαίνουν αυτόν

  τον αιώνιο τύμβο, αυτόν το σταυρό - 

  πουλούν κι αγοράζουν. Στήνουν

  παγίδες στον άγγελο της Ειρήνης,

  στην Άπτερη Νίκη, αντιστρέφουν το νόμο,

  απατούν τον περιούσιο λαό της οδύνης,

  εκπορνεύουν την αρετή  κι αν εσύ

  αποστρέψεις το πρόσωπο, τότε δεν είσαι

 ποιητής ή πολίτης αλλά ύποπτος όπως

 η Αντιγόνη κ' οι νόμοι της.

                                    Αλλά πώς

ν' αρνηθεί κανείς την αλήθεια,

την τιμή να τιμήσει τη γη που στο γάλα

και στο φως της οφείλει την καρδιά

και το πνεύμα του; Πώς να σιωπήσεις

ή να ειπείς ψέματα όταν γνωρίζεις

πώς σε ανακρίνει η ιστορία;

                                    Οργή

αναθρώσκουν τα πάτρια κόκκαλα.

Τι γυρεύουν αυτοί μες στο χώρο της εύνοιας

των θεών; Πώς μπορούν αυτοί νάχουν του ήλιου

τους υπηκόους υπήκοους; Ας τους δείξουμε πως

όλα αυτά τα μνημεία κι' αυτές οι κολώνες,

 όπου ακούγεται ο ήλιος ρέοντας μες 

στις γλυπτές τους πτυχές, δεν έμειναν μόνα τους."

( Νικηφόρος Βρεττάκος, Συνδρομή στην Ιστορία)