" Αι παραστάσεις αρχαίου δράματος εις το Θέατρον της Δωδώνης εις Ήπειρον"*
O τίτλος της ανάρτησης θα μπορούσε να είναι " περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις". Αυτός ο στίχος μου έρχεται στο νου κάθε φορά που συζητάμε για τις Γιορτές που γίνονταν στο Αρχαίο Θέατρο της Δωδώνης.
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι παραστάσεις που έδιναν ζωή στο θέατρο και ζωντάνια στην περιοχή έχουν απαγορευτεί από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο με το αιτιολογικό ότι καταστρέφονται τα εδώλια .
Τα τελευταία χρόνια γίνονται εργασίες αναστήλωσης(;) που προχωρούν με αργούς ρυθμούς και μάλλον κοντεύει να ξεχαστεί και το γεγονός ότι ο χώρος της Δωδώνης υπήρξε χώρος σημαντικού πολιτιστικού και πνευματικού έργου, καθώς δίνονταν σπουδαίες παραστάσεις αρχαίου δράματος .
Η Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών (ΕΗΜ) είχε εκδόσει έναν τόμο με τίτλο " ΗΠΕΙΡΟΣ, Ιστορική παράδοση και δημιουργική συνέχεια" Ιωάννινα 1989. Από αυτό το βιβλίο δανείστηκα μερικές φωτογραφίες και τα κείμενα που τις συνοδεύουν
Το θέατρο της Δωδώνης, λίγο μετά την έναρξη των εργασιών για την αποκάλυψη της ορχήστρας και την αναστήλωση των κερκίδων
Εξώφυλλο προγράμματος παράστασης του Εθνικού Θεάτρου τον Αύγουστο του 1963
Κοντά στο αρχαίο θέατρο της Δωδώνης, στον ανοιχτό κάμπο στους βραχώδεις λόφους, δεν υπήρχε ούτε ένα δέντρο για λίγη σκιά...Συνεργεία εθελοντών ανέλαβαν δεντροφυτεύσεις και αναδασώσεις.
Στη φωτογραφία αγροφύλακες από τα γύρω χωριά φυτεύουν δεντροστοιχία
Γεμάτο ασφυκτικά το θέατρο - το μεγαλύτερο αρχαίο θέατρο του Ελλαδικού χώρου- γεμάτα και τα γύρω υψώματα, ως την κορυφογραμμή της λοφοσειράς . Τριάντα και σαράντα χιλιάδες άνθρωποι τα πλήθη των θεατών...Ανάμεσα τους, ξωμάχοι της υπαίθρου και καρτερικές Ηπειρώτισσες από τα ακριτικά χωριά - σύγχρονες Εκάβες, Ανδρομάχες, Αντιγόνες , Ιφιγένειες...
Η απήχηση των παραστάσεων στο εξωτερικό
Τα πλήθη των θεατών έχουν γεμίσει τις κερκίδες του θεάτρου και τα γύρω υψώματα ως την κορυφογραμμή της λοφοσειράς. Λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα, στην υποβλητική ερημιά της Δωδώνης, που την κάνει υποβλητικότερη ο σκοτεινός ορεινός όγκος του Τόμαρου απέναντι , στην κατανυκτική σιγή της νύκτας, θα αναρριγήσουν τα αρχαία μάρμαρα της Δωδώνης και οι ψυχές των προσκυνητών.
*
από την εφημερίδα Νέα Ελλάς που εκδιδόταν από την ομογένεια στην Αφρική
Τι μας θύμισες τώρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξεχνιούνται οι στιγμές που ζήσαμε παρακολουθώντας παραστάσεις στο αρχαίο θέατρο της Δωδώνης. Κι εκείνη η ατέλειωτη ουρά με τα κόκκινα φώτα των αυτοκινήτων στο δρόμο μέχρι κάτω στην Πεδινή, όταν φεύγαμε, ήταν μια ακόμη διαφορετική εικόνα που έχει μείνει στη μνήμη μας μαζί με τις παραστάσεις.
Δυστυχώς τα παιδιά μας δεν μπορούν να απολαύσουν αυτές τις στιγμές!!!
Καλημέρα αγαπητέ φωτογράφε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναμνήσεις και θύμησες μοναδικές!
"η ατελείωτη ουρά με τα κόκκινα φώτα..." , αλλά και τα στρατιωτικά καμιόνια που μετέφεραν κόσμο.
Οι κάτοικοι από τα γύρω χωριά, και από την ευρύτερη περιοχή που ενώ δεν είχαν παρακολουθήσει ποτέ θέατρο, θεωρούσαν ανάγκη να δουν αρχαίο θέατρο στο συγκεκριμένο χώρο.
Πραγματικά δεν ξεχνιούνται αυτές οι στιγμές για όσους τις έζησαν. Εγώ βέβαια θυμάμαι τις παραστάσεις από το 1980 και μετά. Οι Δωδωναίοι όμως έχουν συναρπαστικές εμπειρίες από τα χρόνια πριν το 1980 και κυρίως αυτοί που τότε ήταν παιδιά. Έχω ακούσει τόσες πολλές διηγήσεις. Ήταν το γεγονός.
Δυστυχώς στο άμεσο μέλλον δεν προβλέπεται η επαναλειτουργία του θεάτρου.