Ω! καλή μου ξανθιά,
συντροφιά μου γλυκιά,
που μαζί σου λαλώ
κάθε ωραίο σκοπό,
ήρθες, ήρθες, εφάνης
με σουραύλι να υφάνεις
ύμνους, κελαηδισμούς,
ήχους εαρινούς.
Εμπρός, αρχίνα, πες τους
γλυκά τους αναπαίστους.
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Απόδοση και στίχοι: Βασίλης Ρώτας
Ερμηνεύει ο Γιώργος Μούτσιος. Από το δίσκο "Όρνιθες", 1960
Άγγελοι δυο μ' ένα λεπίδι στη ματιά
μέσα απ' το φως του πεθαμένου φεγγαριού
πώς με κοιτούν, πώς μου καρφώνουν την καρδιά,
άγγελοι δυο μ' ένα λεπίδι στη ματιά.
Είν' η καρδιά μου σαν το πέτρινο το μνήμα
κι είμαι σκιά μέσα απ' τα δέντρα τα γυμνά
μα εσύ δεν είσαι μες σ' αυτό το μνήμα,
είσαι πουλί που χάνεται μακριά.
Άγγελοι δυο μ' ένα λεπίδι στη ματιά
στην άκρη εκεί του κάθε δρόμου έχουν σταθεί
κι όλο χτυπούν τα παγωμένα τους φτερά,
άγγελοι δυο μ' ένα λεπίδι στη ματιά.
Στίχοι: Άλκης Χριστοφέλλης
Μουσική: Πάνος Τριανταφυλλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μούτσιος
Σε ευχαριστώ αγαπημένη μου κ.κ(Ανώνυμη)
Mε συγκινείς άλλη μια φορά, που από όλον το Μούτσιο
ΑπάντησηΔιαγραφήδιάλεξες το "Ω, καλή μου ξανθιά".
Επίσης εξαιρετικός ακούγεται εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=18KklsDBLlc
Όσο τον ακούω, τόσο πιο πολύ μ' αρέσει...
κ.κ.
Σε ευχαριστώ. Το πρόσθεσα στην ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς να μην διαλέξω αυτό το τραγούδι αφού η μουσική και τα τραγούδια από την παράσταση των Ορνίθων είναι αριστουργήματα. Η ερμηνεία του Μούτσιου ανεπανάληπτη
Καλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γ. Μούτσιος είναι ένας αξιοπρεπής και αγαπητός καλλιτέχνης. Στην υποκριτική τέχνη τα κατάφερνε εξίσου καλά με το τραγούδι. Στο ασπρόμαυρο σινεμά ενσάρκωνε συχνά αντιπαθητικούς και "κακούς" χαρακτήρες. Στο τραγούδι, αντίθετα, γλυκύς, μελαγχολικός και κάποιες φορές "απογειωτικός". Καλό δρόμο να έχει.
Καλή δύναμη!
Καλησπέρα Οικοδόμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις ταινίες ο Μούτσιος μού ήταν αντιπαθής επειδή έπαιζε τον κακό. Ήμουν μικρή και έτσι τον εκτιμούσα με το παιδικό μυαλό μου.
Στην πραγματικότητα υπήρξε ένας σεμνός και αξιοπρεπής καλλιτέχνης με πολύ μεγάλο ταλέντο.
Διάβασα σε μια συνέντευξη του ότι ήταν περισσότερα τα " όχι" που είπε στη ζωή του από τα "ναι", διότι ως μόνο κριτήριο είχε την αξιοπρέπειά του.