"Δεν ωφελεί να καρτεράς όρθιος στην πόρτα του σπιτιού
και με τα μάτια στους νεκρούς τους δρόμους στυλωμένα,
αν είναι να 'ρθει, θε να 'ρθει, δίχως να νιώσεις από πού
και πίσω σου πλησιάζοντας με βήματα σβησμένα
θε να σου κλείσει απαλά, με τ' άσπρα χέρια της τα δυο,
τα μάτια που κουράστηκαν τους δρόμους να κοιτάνε,
κι όταν γελώντας να της πεις θα σε ρωτήσει: "ποια είμ' εγώ;"
απ' της καρδιάς το σκίρτημα θα καταλάβεις ποια 'ναι.
Δεν ωφελεί να καρτεράς... Αν είναι να 'ρθει, θε να 'ρθει.
Κλειστά όλα να 'ναι, θα τη δεις άξαφνα μπρος σου να βρεθεί
κι ανοίγοντας τα μπράτσα της πρώτη θα σ' αγκαλιάσει.
Ειδέ, κι αν έχεις φωτεινό, το σπίτι για να την δεχτείς,
και σαν φανεί τρέξεις σ' αυτήν, κι εμπρός στα πόδια της συρθείς,
αν είναι να 'ρθει, θε να 'ρθει-αλλιώς θα προσπεράσει
Ποίηση: Κώστας Ουράνης
Μουσική επένδυση: Γιώργος Καζαντζής
Κλασικά υπέροχος Ουράνης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιτίας αυτού του ποιήματος τον αγάπησαν γενεές ...δεκατέσσερις.
Μέχρι και η κόρη μου τρελαίνεται γι' αυτό. Τι ωραίο!!
Να έχεις μια καλή μέρα!
κ.κ.
Εμένα πάλι αυτό το ποίημα μου θυμίζει τον πατέρα μου που όταν ήταν στα καλά του έλεγε χαριτολογώντας για τον θάνατο, παραφράζοντας τον Ουράνη:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αν είναι να 'ρθει, θε να 'ρθει, δεν θα προσπεράσει".
Του Έρωτα και του Θανάτου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα κ.κ
Καλημέρα Θωμά