Ο αγώνας εξακολουθεί

Πέθανε κει που τον χρειαζόμασταν
Πιο πολύ παρά ποτέ!
Γιατί πέθανε;
Τάχα ν' αρρώστησε; Για λιποψύχησε;
Μήπως προσφέρθηκε για τη θυσία;
Μ' αν ήταν άρρωστος, γιατί δεν τον βοηθήσαμε;
Ήταν σαν το Χριστό όταν τον κατέβασαν απ' το Σταυρό...
Εγώ όμως μισώ του πόνου τους ηρωισμούς
Εγώ μισώ της ανάστασης τη μυστικοπάθεια
Εμείς τον εγκαταλείψαμε
Κει που έπρεπε να τον βοηθήσουμε μ' όλη μας τη δύναμη.
Κι η γη που ρούφηξε το αίμα δικιά του γη δεν ήταν,
Μονάχα κει που ζούμε είναι δικιά μας η γη.
Και τώρα τον βαφτίζουμε μάρτυρα
Να ξαλαφρώσουμε τις συνειδήσεις μας.
Ή μήπως κάνω λάθος;
Μήπως ήταν δυνατός, δραστήριος, γεμάτος πίστη;
Μήπως υπήρξε ο μόνος που τόλμησε;
Μήπως ο θάνατός του μάς δίδαξε την ατολμία μας;
Μάθετε
Μάθετε
Μάθετε
Ο αγώνας εξακολουθεί.

Πέτερ Βάις
( Γιάννη Γιάννου, Πολυτεχνείο '73, Εορταστική Ανθολογία, Gutenberg, Aθήνα 1984)
Το χαρακτικό του Τάσσου με τίτλο 17 Νοέμβρη 1973
το βρήκα εδώ