Το πέλαγο

Περσέψαν οι λογοήρωες στον τόπο μας.
Περσέψαν οι ανδριάντες, οι επέτειες, οι λόγοι,
οι λόγοι, λόγοι, λόγοι –οι λόγιοι λογάδες,
οι λογοκόποι, οι λογοφάγοι, οι λογοκατασκευαστές,
περσέψαν οι προσλαλιές, τα μεγαλολαλήματα,
ξενολαλιές, ντοπιολαλιές, λογοπεζά, λογοποιήματα,
περσέψαν και ξεχείλισαν τα λόγια, λόγια, λόγια,
τ’ άλογα λόγια κάναν ένα πέλαγο
που ορμά με μάνητα για να μας λογοπνίξει.
Αδέρφια, κρατηθείτε στον αφρό.
Αδέρφια, παραμερίστε τα κύματα
ρίξετε στον ορίζοντα της σωτηρίας την κραυγή:
«Γη, γη!»
Η γη των ονείρων σας είναι οι άνθρωποι –δεν είναι οι λόγοι.

                                              Θοδόσης Πιερίδης

Ο Θοδόσης Πιερίδης (Τσέρι, 1908-Βουκουρέστι, 1968) από μικρή ηλικία έζησε στο Κάιρο, όπου φοίτησε στο Γαλλικό Λύκειο και ακολούθως στην Αμπέτειο Σχολή. Εργάστηκε ως υπάλληλος σε διάφορες επιχειρήσεις και υπηρεσίες της αιγυπτιακής πρωτεύουσας (1927-1942). Οργανωμένος από νωρίς στην Αριστερά, υπέστη για τις ιδέες και τη δράση του, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, διώξεις από τις βρετανικές αρχές της Αιγύπτου. Μετά από μια σύντομη περίοδο στην Κύπρο (1946-
1949), μετέβη στο Παρίσι, όπου σπούδασε γαλλική φιλολογία και ιστορία του πολιτισμού στη Σορβόνη (1949-1952). Ακολούθησε μια δεκαετία (1952-1962) έντονης πνευματικής και πολιτιστικής δημιουργίας στη Ρουμανία, πριν επιστρέψει για οριστική πια εγκατάσταση στην Κύπρο.
Ποιητής κατά βάση του ρωμαλέου και αγωνιστικού λυρισμού με σαφή
κοινωνικό προσανατολισμό, θα κινηθεί στα πρώτα ποιήματά του, γραμ-
μένα σε ομοιοκατάληκτο ή ελεύθερο στίχο, στο κλίμα του ύστερου συμ-
βολισμού, ο οποίος θα κληροδοτήσει μια ιδιότυπη μουσικότητα και υπο-
βλητικότητα και στη μεταγενέστερη παραγωγή του. Η ποιητική συλλογή
Ξέρουμε κι εμείς να τραγουδούμε (1937), με διάχυτη την αισιοδοξία για
ένα νέο κόσμο που ξεπροβάλλει δυναμικά, αποτελεί την αφετηρία μιας
πληθωρικής παραγωγής. Στις επόμενες συλλογές ή συνθέσεις του (Η
μπαλλάντα της Μαρίας, 1939· Δέκα τραγούδια, 1940· Ερωτική ιστορία,
1943· Νόστος, 1958 κ.ά.), όπου κυριαρχούν ως θέματα ο έρωτας και η
θαλασσινή εμπειρία, διακρίνεται ένας λεπταίσθητος λυρισμός, απότοκος
μιας προσωπικής ποιητικής ευαισθησίας, χωρίς ταυτόχρονα να λείπουν οι
κοινωνικές αναφορές. Τα δραματικά για τον ελληνισμό γεγονότα του Β΄
Παγκοσμίου Πολέμου, ο αγώνας της Κύπρου για εθνική αποκατάσταση
και το όραμα μιας κοινωνικής αλλαγής θα κυριαρχήσουν σε ένα μεγάλο
μέρος του μεταπολεμικού του έργου (Κυπριακή συμφωνία, 1956· Ονειρο-
πόληση πάνω στα τείχη της Αμμοχώστου, 1965· Ξαναρχινούμε, 1967 κ.ά.)

Πηγή : Κείμενα Κυπριακής Λογοτεχνίας