Θεόδωρος Παπαγιάννης , Μάθημα στην τάξη
[...] Ο Έλλην διδάσκαλος παντός βαθμού υπήρξε και αυτός θύμα πολλαπλής δουλείας, δουλείας πνευματικής, δουλείας οικονομικής, δουλείας ηθικής. Υπήρξεν εποχή καθ' ην ο διδάσκαλος , εάν μεν ήθελε να είνε τίμιος και ευσυνείδητος έπρεπε να είναι και μάρτυς και αν δεν ήθελε να είνε μάρτυς , έπρεπε να είνε επιτήδειος κόλαξ, αφρονημάτιστος, ασυνείδητος , εκμεταλλευτής. Και τα αίτια της καταστάσεως εκείνης ήρθησαν μεν εν μέρει δια της αποκεντρώσεως της διοικητικής, αλλ ' η οικονομική και η πνευματική υποτέλεια εξακολουθούν να υφίστανται ακόμη.
[...] Η σπουδαιοτέρα πηγή του φρονήματος και της αυτοπεποιθήσεως των διδασκάλων δεν δύναται να είνε άλλη ειμή η επίγνωσις του έργου των και της σημασίας αυτού διά την κοινωνίαν.
[...] Και είνε πασίγνωστον , ότι άμα εξασφαλίσης προοδευτικόν, ειλικρινή, μεμορφωμένον , ζηλωτήν διδάσκαλον ενδιαφερόμενον περί του έργου του, διαρκώς ανασκοπούντα και βελτιώνοντα αυτό, άμα εξασφαλίσης διδάσκαλον διανοητικώς, ηθικώς και οικονομικώς ελεύθερον και αυτοτελή, εξησφάλισες ήδη τα εννέα δέκατα της επιτυχίας του εκπαιδευτικού έργου.(Λόγια του Δημήτρη Γληνού γραμμένα το 1914.*)
Ο δάσκαλος με τη ευρεία έννοια του όρου αποτελεί τον πιο σημαντικό συντελεστή του εκπαιδευτικού έργου και γι' αυτό θα πρέπει να είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ και ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ.Αυτές οι δυο ιδιότητες του καταλύθηκαν και επίσημα σήμερα με το " Αποφασίζομεν και Διατάσσομεν" που επέβαλλε η κυβέρνηση με την κήρυξη της πολιτικής επιστράτευσης.
Τι εξευτελιστικό θέαμα , τι ντροπιαστικό συναίσθημα να μπαινοβγαίνουν οι αστυνομικοί , με πολιτικά, και να επιδίδουν φύλλα πορείας στους εκπαιδευτικούς καταργώντας κάθε έννοια πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθερίας, αφαιρώντας το δικαίωμα στην απεργία και μάλιστα σε μια απεργία για την οποία ακόμη δεν έχει αποφασίσει ο κλάδος των καθηγητών. Να σου δηλώνουν κυνικά ότι δεν έχεις δικαίωμα να εκφραστείς , δεν έχεις δικαίωμα να αρρωστήσεις, δεν έχεις δικαίωμα να αποφασίσεις , δεν έχεις δικαίωμα να αγωνιστείς. Μόνο ένα δικαίωμα έχεις , να σκύψεις το κεφάλι και να υπακούσεις.
Ένας κόμπος στο στομάχι όλη μέρα και ένα βασανιστικό ερώτημα : Θα το δεχθείς;
Η απάντηση είναι ΟΧΙ , γιατί πάνω απ ΄όλα έχεις ξοδέψει τη ζωή σου μιλώντας για αξίες και ιδανικά, για ανθρώπινη αξιοπρέπεια , για υπερηφάνεια και γιατί έχεις βαθιά επίγνωση του γεγονότος πως ό,τι έχει κατακτηθεί σήμερα στο δημόσιο ελληνικό σχολείο οφείλεται στον πατριωτισμό της πλειονότητας των εκπαιδευτικών που "οργώνουν " κάθε γωνιά της Ελλάδας θυσιάζοντας την προσωπική και την οικογενειακή τους ζωή.
Εχθρός των μαθητών δεν είναι οι καθηγητές τους αλλά η κυβερνητική πολιτική. Αυτήν να αντιπαλέψουμε.
Οι μέρες είναι δύσκολες και οι αποφάσεις ακόμη δυσκολότερες.
ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ
Δημήτρης Γληνός, Ημέρα ελευθερίας δια τους διδασκάλους, Εκλεκτές σελίδες, τ.3, Στοχαστής , 1972, 2η έκδοση
.
Ωραία και μεγάλα τα λόγια του Καβάφη και του Γληνού. Δεν θά'πρεπε να λέγονται υπό το κράτος του ενθουσιασμού και με ευκολία. Όχι, ο εχθρός δεν είναι απλά και μόνο η σημερινή κυβέρνηση. Το σώμα τον εκπαιδευτικών νοσεί όπως νοσεί το σύστημα που υπηρετούν εδώ και πολλά χρόνια, όπως νοσεί και η κοινωνία μας. Πρόκειται πλέον για φαύλο κύκλο. θα έπρεπε να επανεξετάσουμε τα λόγια του Γληνού, όχι συνθηματολογικά αλλά ως προς την δραματικά επίκαιρη ουσία τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Ανώνυμε/η ( καλό είναι να υπάρχει και μια υπογραφή). Τα λόγια του Καβάφη και του Γληνού δεν λέγονται ούτε γράφονται υπό το κράτος του ενθουσιασμού. Το αντίθετο θα έλεγα. Τα θεωρώ εξαιρετικά επίκαιρα τόσο για το ρόλο του δασκάλου όσο και για τη στάση ζωής που επιλέγει ο καθένας να κρατήσει. Έχεις δίκιο. Ο εχθρός δεν είναι απλά και μόνο η σημερινή κυβέρνηση. Είναι το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετεί αυτή η κυβέρνηση όπως και όλες οι προηγούμενες ή οι επόμενες που απλά το διαχειρίζονται. Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι ένας από τους μηχανισμούς αναπαραγωγής αυτού του συστήματος.Έχει σαφή προσανατολισμό και συγκεκριμένους στόχους και γνωρίζω πολύ καλά τι ανθρώπους θέλει να δημιουργήσει. Το ότι οι εκπαιδευτικοί δουλεύουν μέσα σε αυτό το σύστημα, άλλωστε όλοι ζούμε και δουλεύουμε μέσα στο σύστημα, δε σημαίνει ότι δεν προσπαθούν οι περισσότεροι να σπείρουν το σπόρο της αμφιβολίας και να δώσουν μια άλλη προοπτική και ένα διαφορετικό όραμα στους μαθητές τους όπως μπορεί ο καθένας. Μπορεί να το αμφισβητείς αυτό. Δικαίωμά σου. Δεν θα απολογηθώ ούτε θα προσπαθήσω να σου αλλάξω τη γνώμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης δεν συνηθίζω να χρησιμοποιώ συνθηματολογικά τα λόγια κανενός συγγραφέα ή ποιητή. Απλά με διευκολύνουν να αποδώσω την πραγματικότητα και τη δική μου οπτική γωνία στα προβλήματα. Είναι τόσο κακό αυτό;
Ο κάθε άνθρωπος κρίνεται από τα έργα του και πιστεύω ότι όσο γίνεται περισσότερο θα πρέπει να ταυτίζονται με τα λόγια του.
Εσένα βεβαίως δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς σε ενοχλεί η χρήση του Καβάφη και του Γληνού, διότι δεν είσαι σε θέση να κρίνεις αν λέγονται με ευκολία και συνθηματολογικά αφού δεν με γνωρίζεις.
Ευχαριστώ.