Ποια μάγια μάς ετύλιγαν...

Κείνο το θάμα τ' απονύχτερο
με τ' ολοστρόγγυλο φεγγάρι
πάνω απ' τ' ακύμαντα νερά...

Στάλα τη στάλα μ' άγιο φως κι απόκοσμη γαλήνη
το μπάρσαμο μάς γιόμιζε της ξαφνικής χαράς.
Μάς φόρεσε μιαν άβλεπη κι άβαρη πανοπλία
κι άστραψε ο νους μας αργυρός και γαλανή η καρδιά μας.

Κείνο το βράδυ τ' αστρικό με τ' άγρυπνα λουλούδια,
ποια μάγια μάς ετύλιγαν που να μη φτάνουν ως εμάς
του κόσμου η πίκρα, των λαών το πένθος το βαρύ...

Στρατής Τσίρκας( Προτελευταίος Αποχαιρετισμός ) , Τα Ποιήματα, Κέδρος, 1996