Πόσες φορές σε κάρβουνα πατήσανε, για μένα, αναμμένα, πόσες φορές, κλοτσώντας το βυθό, με γλίτωσαν απ' τον πνιγμό και μ' έφεραν ξανά στην επιφάνεια, και τι αποστάσεις, τι λαβύρινθους, ματαίως διανύσανε για να με οδηγήσουν στην ψυχή μου!
Όταν σημάνει η σάλπιγγα της Κρίσης και κριθώ, ας πάω ο μισός στην κόλαση που μού ταιριάζει κι ας πάνε τα φτωχά τα πόδια μου, επιτέλους, να περπατήσουν στη δροσιά, στο μαλακό γκαζόν του Παραδείσου.
Αργύρης Χιόνης , Εσωτικά Τοπία , ποιήματα, Νεφέλη , Αθήνα 1991
Yπέροχα τρυφερός Αργύρης Χιόνης, υπέροχή μου Σοφία, με τις εξαιρετικές σου αναρτήσεις κάθε φορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω γιατί, αλλά θυμήθηκα το επίσης δικό του:
Ὤ ναί, ξέρω καλά πώς δέν χρειάζεται καράβι γιά νά ναυαγήσεις,
πώς δέν χρειάζεται ὠκεανός γιά νά πνιγεῖς.
κλπ.κλπ.
κ.κ.
Ίσως γιατί " Ελάχιστος, μόλις ορατός διά γυμνού οφθαλμού, ένας άνθρωπος ταξιδεύει μες στο ποτήρι του και ναυαγεί" (επίσης δικό του)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για τα τόσο καλά σου λόγια
καλή μου κ.κ
Πόσο σπουδαίος ποιητής! Λέει όσα φαίνονται απλά, που δεν τα σκεφτήκαμε εμείς, αλλά εκείνος, για όλους μας.Ποιό βιβλίο μού προτείνεις Σοφία για να τον γνωρίσω;Ευχαριστώ, Αθηνά, και καλό μήνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπραβο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικη αναρτηση.
Μας οδηγεις σε ατραπους σπουδαιες.
Προσωπικα σε ευχαριστω.
Καλησπέρα Αθηνά καλό μήνα επίσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύο βιβλία του Αργύρη Χιόνη έχω διαβάσει εκτός από την ποιητική συλλογή Εσωτικά Τοπία
Το πρώτο ήταν το " Όντα και μη όντα" και το δεύτερο "Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες" . Εξαιρετικά και τα δύο.Να τα διαβάσεις οπωσδήποτε.
Να' σαι καλά
Καλώς ήλθες Κώστα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο.
Να' σαι καλά
Σοφία με συγκίνησες.Σκέφτηκα αυτόματα τα πόδια των γονιών μου.Πόδια δουλεμένα, πόδια κουρασμένα, πόδια πρησμένα.Ειδικά τα πόδια του πατέρα μου-συχωρεμένου πιά-, πόδια χτυπημένα και σημαδεμένα από τους Σουρλαίους στη διάρκεια του εμφύλιου.Να είσαι καλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένοι μαθητές του Γ3 και Γ4 συγκινητικό το σχόλιο σας. Έχω μιαν ιδιαίτερη ευαισθησία τόσο στην εικόνα των κουρασμένων και ταλαιπωρημένων ποδιών όσο και των δουλεμένων χεριών. Συνώνυμα του αγώνα της επιβίωσης, της αξιορέπειας και της περηφάνειας χρειάστηκαν πολλές φορές να ματώσουν και τα δύο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ.
Να'στε καλά