Ο άλλος φόβος

Καλά τούς πάλεψαν τους παλιούς φόβους. Δε σκύψαν το κεφάλι.
Μπουντρούμια, εξορίες, φυλακές. Παραμονές της εκτέλεσης, ο Γιώργης
άφησε γράμμα στη μάνα του: " Μην κλάψεις.
Πεθαίνω ορθός. Μην ξεχάσεις να πεις χαιρετίσματα
στα βουνά, στα πουλιά και στα δέντρα". Ο Αλέξης
σχεδίασε ένα σφυροδρέπανο στον τοίχο του κελιού του
κι έβαλε από κάτου τ' όνομά του. Οι άλλοι
τραγούδησαν και χόρεψαν μπροστά στις κάννες.
Καλά τούς πάλεψαν τους παλιούς φόβους. Μα τούτος ο φόβος
στέκεται σιωπηλός. Δεν ανασαίνει καν. Αντίπαλος αόρατος,
δε σε χτυπάει στον αυχένα με ρόπαλο, δε βλαστημάει,
δε βγάζει πιστόλι. Αόρατος. Μονάχα περιμένει.
Πρέπει, λοιπόν, να ετοιμάσουν το τελευταίο τους ένδυμα 
με αξιοπρέπεια κι ηρεμία, - μαύρα παπούτσια, μαύρες κάλτσες,
μαύρο κοστούμι κι ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο πέτο
σε ανάμνηση κείνων των ημερών, κείνων των νικημένων φόβων.
                                                                              Καρλόβασι, 7. VIII.87
                                                                               Γιάννης Ρίτσος