Καληνύχτα κυρία Αντιγόνη Βαλάκου

Τόσο λεπτεπίλεπτη και αέρινη, συγκινητικά ευγενής και υπέροχη, ένα μικρό παιδί στο σώμα μεγάλου ανθρώπου με κάτι μάτια τόσο μεγάλα, τόσο φωτεινά και γαλάζια, σαν τον κρυμμένο ουρανό πίσω από τα σύννεφα του χειμωνιάτικου απογεύματος της Κυριακής που είχαμε συναντηθεί, πέρσι, με αφορμή την τελευταία θεατρική παράσταση της ζωής της, την «Μαντάμ Φλο», σε σκηνοθεσία Γιώργου Καραμίχου, στο «Αγγέλων Βήμα» - αυτά τα μάτια «που πρέπει να χουν κάψει πολλές καρδιές, κυρία Βαλάκου!». Εκείνη χαμογελάει. Αναρωτιέται αν ο αναπτήρας της βρίσκεται μέσα στην τσάντα της γιατί θα τον χρειαστεί πιο μετά, ζητάει από τον νεαρό σερβιτόρο στο μικρό bar της οδού Σατωβριάνδου ένα γλυκό του κουταλιού «για τη γεύση». Κι ύστερα μετακινεί τα δάχτυλά της, τα ανοίγει επάνω στο τραπέζι, ανάβει το πρώτο της τσιγάρο, φυσάει τον καπνό και το πρόσωπο της φωτίζεται: «Η ζωή είναι ένα πέρασμα. Ένα φευγαλέο πουλί στην άκρη του σύμπαντός μας». Πηγή: www.lifo.gr

Τόσο λεπτεπίλεπτη και αέρινη, συγκινητικά ευγενής και υπέροχη, ένα μικρό παιδί στο σώμα μεγάλου ανθρώπου με κάτι μάτια τόσο μεγάλα, τόσο φωτεινά και γαλάζια, σαν τον κρυμμένο ουρανό πίσω από τα σύννεφα του χειμωνιάτικου απογεύματος της Κυριακής που είχαμε συναντηθεί, πέρσι, με αφορμή την τελευταία θεατρική παράσταση της ζωής της, την «Μαντάμ Φλο», σε σκηνοθεσία Γιώργου Καραμίχου, στο «Αγγέλων Βήμα» - αυτά τα μάτια «που πρέπει να χουν κάψει πολλές καρδιές, κυρία Βαλάκου!». Εκείνη χαμογελάει. Αναρωτιέται αν ο αναπτήρας της βρίσκεται μέσα στην τσάντα της γιατί θα τον χρειαστεί πιο μετά, ζητάει από τον νεαρό σερβιτόρο στο μικρό bar της οδού Σατωβριάνδου ένα γλυκό του κουταλιού «για τη γεύση». Κι ύστερα μετακινεί τα δάχτυλά της, τα ανοίγει επάνω στο τραπέζι, ανάβει το πρώτο της τσιγάρο, φυσάει τον καπνό και το πρόσωπο της φωτίζεται: «Η ζωή είναι ένα πέρασμα. Ένα φευγαλέο πουλί στην άκρη του σύμπαντός μας». Πηγή: www.lifo.gr