Καστοριά, η αρχόντισσα

Ο δρόμος μετά το Δισπηλιό μας οδήγησε στην πόλη της Καστοριάς. Παραλίμνια πόλη, ανάμεσα στο Γράμμο και στο Βίτσι, με ιστορία δυο χιλιάδων χρόνων περίπου.

Πρώτος σταθμός το Μοναστήρι της Μαυριώτισσας στην ανατολική μεριά της λίμνης. Πολύ στενός ο δρόμος. Από τη μια μεριά η λίμνη και από την άλλη μεγάλα και ψηλά δένδρα.

 Το μοναστήρι είναι του 11ου αι., στα χρόνια του Αλέξιου Κομνηνού Α΄, κτισμένο σε ένα πανέμορφο τόπο με υπέροχη θέα στη λίμνη.

Σύμφωνα με την παράδοση, η μονή πήρε το όνομά της από το παραλίμνιο χωριό Μαύροβο που βρίσκεται απέναντι.

 Χαρακτηριστικό γνώρισμα του μοναστηριού οι εξωτερικές τοιχογραφίες .

Ένας τεράστιος πλάτανος ηλικίας περίπου 900 ετών μαρτυρεί την ιστορία της περιοχής.

Η επόμενη στάση είναι στην πιο γραφική συνοικία της πόλης, το Ντολτσό. Γραφικά πέτρινα δρομάκια, μεγαλόπρεπα και πανύψηλα αρχοντικά , άλλα ερειπωμένα και άλλα αναπαλαιωμένα και ανακαινισμένα , παραπέμπουν στην εποχή της μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας των Καστοριανών εξ αιτίας της γουνοποιϊας το 18ο αι.
Δείγματα λαϊκής αρχιτεκτονικής, σε μακεδονικό ρυθμό, δένουν αριστοτεχνικά με το φυσικό περιβάλλον.

Περπατάμε κατά μήκος της λίμνης παρέα με κύκνους, πάπιες, χήνες και δεκάδες γλάρους.Στα ήρεμα και ατάραχα  γκριζοπράσινα νερά της λίμνης καθρεφτίζεται η πόλη. Βάρκες διάσπαρτες εδώ και εκεί φιλοξενούν κοπάδια πουλιών. 

Οάσεις πράσινου εδώ και εκεί ανάμεσα από ψηλά δένδρα και καφετέριες.Άνθρωποι που περπατούν, κάνουν ποδήλατο, πίνουν τον καφέ τους δίπλα στη λίμνη. Ανάμεσα μας χήνες σαν κυρίες. Αξιοσημείωτο ότι όση ώρα περπατούμε - και είναι αρκετή - δεν βλέπουμε πουθενά σκουπίδια. Μια αίσθηση καθαριότητας είναι κυρίαρχη. 

  Ένα μεγάλο πάρκο στο κέντρο με εικαστικές παρεμβάσεις.

Πόλη ανθρώπινη. Πόλη να ζεις.