...Ακαδημία Γουέλντον, για αγόρια, έτος 1959. Οι μαθητές γνωρίζονται με τον καινούριο καθηγητή τους, τον κύριο Keating και κάτι αρχίζει να συμβαίνει από την πρώτη κιόλας στιγμή. Ο κύριος Keating δεν δείχνει καθόλου να ενστερνίζεται τις μεσοαστικές αντιλήψεις των γονιών τους. Το σχολείο όμως θέλει να "μοιάζει" με τις αντιλήψεις αυτές. Οι έφηβοι μαθητές πρέπει να διαπαιδαγωγούνται με τέτοιο πνεύμα ώστε χωρίς αντιστάσεις να γίνουν υποδειγματικοί πολίτες ακολουθώντας το αδιαπραγμάτευτο τετράπτυχο " Παράδοση, Τιμή, Πειθαρχία, Διάκριση ".
Ο Κύριος Keating είναι όμως ένας ενσυνείδητος εμπρηστής συνειδήσεων. Και γνωρίζει λίαν καλώς ότι εκείνο που, σε τελευταία ανάλυση, μετράει για έναν δάσκαλο είναι το " πόσες πυρκαγιές θα καταφέρει να ανάψει στα τριαντατόσα χρόνια που θα είναι εκπαιδευτικός". Αγνοώντας λοιπόν ολοκληρωτικά το μεγάλο τετράπτυχο θα αρχίσει από την πρώτη κιόλας γνωριμία μαζί τους να τους προτρέπει να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση , να τους παρακινεί να κάνουν αυτό που πιστεύουν, να τους ωθεί προς το να δημιουργούν αλλά και να αμφισβητούν την ισχύουσα εκάστοτε τάξη πραγμάτων.
Η ποίηση είναι το αντίθετο της μοναξιάς ( Νάσος Βαγενάς)
Το βασικό του εργαλείο είναι η ποίηση. Και όχι μόνο η ποίηση που καταγράφεται με λέξεις στα έργα των δημιουργών αλλά εκείνη που ενυπάρχει διάχυτη μέσα στον ιστό της καθημερινότητας, η άλλη εκείνη ποίηση που σαν καταφέρουμε να την ακούσουμε νιώθουμε να φλέγεται η λανθάνουσα επιθυμία μας για υπέρβαση και η ανάγκη μας να διασχίσουμε τα σύνορα της συμβατικότητας, φτερουγίζοντας προς άλλες περιοχές. Δεν είναι όμως μόνο η ποίηση το μοναδικό αντικλείδι του Captain για το λουκέτο των εφηβικών συνειδήσεων. Είναι και η ανορθόδοξη διδακτική του αλλά και "κάτι " ακόμα που καθημερινά εκπέμπει, μια " ανθρωπομυρωδιά" την οποία αναβλύζουν τα κύτταρά του και μια αρμονία ανάμεσα στα λόγια του και την αντικομφορμιστική συμπεριφορά του.
Και οι πυρκαγιές βέβαια αρχίζουν να ανάβουν...
Το απόσπασμα είναι από το κείμενο του Ανδρέα Κασσέτα που δανείστηκα από εδώ
Ο Κύριος Keating είναι όμως ένας ενσυνείδητος εμπρηστής συνειδήσεων. Και γνωρίζει λίαν καλώς ότι εκείνο που, σε τελευταία ανάλυση, μετράει για έναν δάσκαλο είναι το " πόσες πυρκαγιές θα καταφέρει να ανάψει στα τριαντατόσα χρόνια που θα είναι εκπαιδευτικός". Αγνοώντας λοιπόν ολοκληρωτικά το μεγάλο τετράπτυχο θα αρχίσει από την πρώτη κιόλας γνωριμία μαζί τους να τους προτρέπει να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση , να τους παρακινεί να κάνουν αυτό που πιστεύουν, να τους ωθεί προς το να δημιουργούν αλλά και να αμφισβητούν την ισχύουσα εκάστοτε τάξη πραγμάτων.
Η ποίηση είναι το αντίθετο της μοναξιάς ( Νάσος Βαγενάς)
Το βασικό του εργαλείο είναι η ποίηση. Και όχι μόνο η ποίηση που καταγράφεται με λέξεις στα έργα των δημιουργών αλλά εκείνη που ενυπάρχει διάχυτη μέσα στον ιστό της καθημερινότητας, η άλλη εκείνη ποίηση που σαν καταφέρουμε να την ακούσουμε νιώθουμε να φλέγεται η λανθάνουσα επιθυμία μας για υπέρβαση και η ανάγκη μας να διασχίσουμε τα σύνορα της συμβατικότητας, φτερουγίζοντας προς άλλες περιοχές. Δεν είναι όμως μόνο η ποίηση το μοναδικό αντικλείδι του Captain για το λουκέτο των εφηβικών συνειδήσεων. Είναι και η ανορθόδοξη διδακτική του αλλά και "κάτι " ακόμα που καθημερινά εκπέμπει, μια " ανθρωπομυρωδιά" την οποία αναβλύζουν τα κύτταρά του και μια αρμονία ανάμεσα στα λόγια του και την αντικομφορμιστική συμπεριφορά του.
Και οι πυρκαγιές βέβαια αρχίζουν να ανάβουν...
Το απόσπασμα είναι από το κείμενο του Ανδρέα Κασσέτα που δανείστηκα από εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου