Ας μοιράσουμε βιβλία στα παιδιά

Τα τελευταία χρόνια και κυρίως με την αυξανόμενη χρήση και επίδραση της τεχνολογίας και του διαδικτύου μειώνεται συνεχώς η επαφή των παιδιών με τα βιβλία. Καθημερινά διαπιστώνουμε ότι η χρήση του προφορικού και περισσότερο του γραπτού λόγου είναι προβληματική . Αναρωτιέμαι πολλές φορές αν αυτό που συμβαίνει είναι φυσιολογική εξέλιξη ή παθολογική κατάσταση. Η πλειονότητα των μαθητών δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει σωστά τη γλώσσα. Ασυνταξίες, ασάφειες και πάρα πολλά ορθογραφικά λάθη. Δεν θα θίξω σε αυτή την ανάρτηση ότι στη Μέση Εκπαίδευη η διδασκαλία της νεοελληνικής γλώσσας είναι μόνο δύο ώρες την εβδομάδα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Θα θίξω όμως το θέμα της ανάγνωσης λογοτεχνικών ή και άλλων βιβλίων που συμβάλλουν εκτός των άλλων και στην καλλιέργεια και τον εμπλουτισμό της γλώσσας όταν αυτή γίνεται αβίαστα.
Οι νέοι δεν διαβάζουν εξωσχολικά βιβλία. Έχω σχηματίσει αυτήν την εντύπωση συζητώντας με μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων στη μακρόχρονη εκπαιδευτική μου πορεία. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που συμβαίνει αυτό. Η πρώτη αιτία είναι η ταύτιση του εξωσχολικού βιβλίου με του σχολικού και κυρίως με την εκπαιδευτική και εξεταστική διαδικασία. Το σχολείο κατόρθωσε να κάνει τους μαθητές να μισήσουν το διάβασμα. Θέλουν το λίγο χρόνο που έχουν να το αφιερώνουν αλλού και κυρίως στο διαδίκτυο και πιο πολύ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 
Αν όμως κάποιοι μαθητές ενδιαφέρονται να διαβάσουν , το ερώτημα είναι πόσοι έχουν τη δυνατότητα να προμηθευτούν τα βιβλία και από πού. Η τιμή του βιβλίου πολλές φορές είναι απαγορευτική για τις οικογένειες . Το βιβλίο είναι πλέον είδος πολυτελείας. Από την άλλη μεριά δεν υπάρχουν δανειστικές βιβλιοθήκες ούτε στις μικρές πόλεις ούτε στα χωριά ούτε και στα πιο πολλά σχολεία. Ή αν υπάρχουν υπολειτουργούν λόγω έλλειψης προσωπικού. 
Τι μας μένει λοιπόν να κάνουμε εκτός από το να διεκδικούμε συνεχώς την ίδρυση και λειτουργία βιβλιοθηκών;
Ας μοιράσουμε τα βιβλία μας στα παιδιά και ας ακολουθήσουμε μια διαφορετική τακτική. Οι περισσότεροι μαθητές θέλουν να πάρουν ένα βιβλίο από τα χέρια του δάσκαλου τους. Να τους το δώσουμε. Στα ράφια της βιβλιοθήκης μας υπάρχουν βιβλία παιδικής, εφηβικής και κλασικής λογοτεχνίας. Με έναν όρο όμως , να μην τους ζητήσουμε τίποτε. Να τα αφήσουμε να τα πιάσουν στα χέρια τους, να τα μυρίσουν , να τα ξεφυλλίσουν, να τα διαβάσουν χωρίς την υποχρέωση να μας αφηγηθούν το περιεχόμενο , χωρίς να χρειάζεται να το διαβάσουν αν δεν τους αρέσει, να μπορούν να το ανταλλάξουν με τους συμμαθητές τους και να το επιστρέψουν όποτε θελήσουν. 
Εκείνο που θα συμβεί είναι ότι θα έρχονται μόνα τους και θα ανοίγουν συζήτηση για κάθε σελίδα που έχουν διαβάσει. Άλλοτε ενθουσιασμένα και άλλοτε απογοητευμένα θα μιλάνε για ό,τι τους αρέσει και ό,τι δεν τους αρέσει. Και εμείς ας τους κάνουμε τη χάρη να ακούσουμε αυτά που έχουν να μας πουν χωρίς σχόλια και παρατηρήσεις ή να δεχτούμε να μας επιστραφεί ένα βιβλίο αδιάβαστο απλά γιατί οι πρώτες σελίδες δεν τους προκάλεσαν συγκίνηση ή ενδιαφέρον.
Και να θυμόμαστε ότι το ρήμα "  διαβάζω " δεν έχει  έγκλιση Προστακτική. Δεν μπορούμε να το επιβάλουμε με το ζόρι. Εκείνο όμως που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους προσφέρουμε βιβλία και να αναφερόμαστε με αγάπη σε αυτά.
Η εμπειρία είναι συναρπαστική!