Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Gizela May, σίγησε το "σοσιαλιστικό αηδόνι"

Έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών η μεγάλη τραγουδίστρια και ηθοποιός Gizela May. Από τις πιο σημαντικές εκπροσώπους του πολιτικού τραγουδιού, γνωστή και ως "σοσιαλιστικό αηδόνι". Τραγούδησε  Κούρτ Βάιλ και Μπέρτολτ Μπρεχτ και έπαιξε έργα του τελευταίου με σπουδαιότερη την ερμηνεία της στο έργο "Μάνα κουράγιο ". 


H Gizela May τραγούδησε Μίκη Θεοδωράκη μαζί με τον Θανάση Μωραΐτη. Γι' αυτή τη συνεργασία γράφει ο Θανάσης Μωραΐτης στα Μουσικά Προάστια

Μικρό ιστορικό της έκδοσης 

Τον Αύγουστο του 1985 η Gisela May έκανε συναυλία στην Καισαριανή. Ο δήμος Καισαριανής, που οργάνωσε τη συναυλία, με κάλεσε και πήγα να δω και ν’ ακούσω από κοντά το «μύθο» του Berliner Ensemble. Λίγους μήνες πριν είχε κυκλοφορήσει ο Διόνυσος του Μίκη Θεοδωράκη, στον οποίο οφείλω την είσοδό μου στην οικογένεια των μουσικών. Οι οργανωτές της συναυλίας τής χάρισαν το δίσκο και την επομένη συναντηθήκαμε στο ξενοδοχείο που διέμενε. Όλα έγιναν γλυκά και γρήγορα. «Θέλω να τραγουδήσουμε μαζί» μου είπε κι έφυγε για το Βερολίνο. Πήγαν και ήλθαν πολλά γράμματα το επόμενο διάστημα με τις σκέψεις μας για το ποια τραγούδια θα περιλάμβανε ο δίσκος. Επέμενα να πει και κείνη τραγούδια τού κ. Θεοδωράκη, μιας και για μένα ήταν δεδομένο αφού τότε ήμουν από τους βασικούς του συνεργάτες. Γνώριζε πολλά τραγούδια του και θαύμαζε ιδιαίτερα την Μαρία Φαραντούρη. Δίσταζε όμως επειδή, όπως μου είπε, η φωνή τής Φαραντούρη είχε «σφραγίσει» τα συγκεκριμένα τραγούδια. Έκαμψα τους δισταγμούς της και προχωρήσαμε στην επιλογή των τραγουδιών. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο μίλησα στον κ. Θεοδωράκη για το σχέδιό μας και κείνος συμφώνησε. Με τα πολλά, τον Φεβρουάριο του 1988 βρεθήκαμε όλοι σε στούντιο του Ανατολικού Βερολίνου και έγινε ο δίσκος. Ακολούθησε το γκρέμισμα του τείχους στο Βερολίνου. Μαζί του γκρεμίστηκαν πολλά, ανάμεσά τους και η δισκογραφική εταιρία που είχε αναλάβει την παραγωγή. Χάθηκε ακόμα και η πρωτότυπη μπομπίνα με την ηχογράφηση. 

Στις ελληνικές εφημερίδες είχαν γραφτεί πολλά γι’ αυτή τη συνεργασία, αλλά όλα αυτά που συνέβησαν εμπόδισαν την κυκλοφορία του δίσκου και στην Ελλάδα. Τώρα, μετά από 15 χρόνια, ο Γρηγόρης Ψαριανός και ο Νίκος Οικονόμου της δισκογραφικής εταιρίας Protasis δίνουν την ευκαιρία στο ελληνικό κοινό ν’ ακούσει αυτό το δίσκο με νέα ηχητική επεξεργασία που έγινε από το μοναδικό αντίτυπο LP που είχα σπίτι μου. 


Δυο λόγια για την Gisela May με βάση τις συζητήσεις μας 

Κατάγεται από το Wetzlar της Γερμανίας και μεγάλωσε στη Λειψία. Την μεγαλύτερη εντύπωση στα παιδικά της χρόνια τής έκαναν οι δίσκοι με τραγούδια του Ernst Busch. Την ανακάλυψε ο Hanns Eisler το 1957 σε μια θεατρική παράσταση του Bertolt Brecht στο «Γερμανικό θέατρο». Από τότε και για πολλά χρόνια ήταν η μεγάλη κυρία του Berliner Ensemble και ιδανική ερμηνεύτρια (μάνα) στο έργο του Brecht Mutter courage und die ihre kinder (Η Μάνα κουράγιο και τα παιδιά της). 

Έχουν κυκλοφορήσει πολλοί δίσκοι στη Γερμανία με ερμηνείες της σε έργα των: Bertolt Brecht – Kurt Weill [Die Dreigroschenoper (Η όπερα της πεντάρας), Happy end, Aufstieg und fall der stadt Mahagonny (Άνοδος και πτώση της πόλης Μαχαγκόνυ)], Hanns Eisler [Die Mutter (Η μητέρα)], Paul Dessau, Joachim Werzlau κ.ά.. Είναι σολίστ μαζί με τον τενόρο Peter Schreier στο δίσκο που κυκλοφόρησε η Deutsche Grammophon με το έργο των Brecht – Weill Die sieben todsünden (Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα) με διευθυντή ορχήστρας τον Herbert Kegel. Έχει επίσης δισκογραφήσει τραγούδια του Jacques Brel. 

Η Gisela May είναι ξεχωριστή μουσική προσωπικότητα. Η φωνή της περιέχει δύναμη και κομψότητα. Όταν τραγουδάει ποτέ δεν αγνοεί ότι είναι ηθοποιός, ενώ συγχρόνως τονίζει κάθε λέξη του κειμένου. Προπάντων γοητεύει η σκληρότητα με την οποία ερμηνεύει τα τραγούδια. Τραγουδάει ακριβώς όπως το απαιτούσε ο Bertolt Brecht. Θαυμάσια είναι η τεχνική που χρησιμοποιεί στην ομιλία και στο τραγούδι. Αποφεύγει με κάθε τρόπο τον φτηνό ρομαντισμό. 

Την εποχή της ηχογράφησης του παρόντος δίσκου έπαιζε στο Berliner Ensemble, για μία ακόμη φορά, το έργο του Brecht Mutter courage und die ihre kinder.


Θανάσης Μωραΐτης
Πλάκα, Ιανουάριος 2003


Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου