Χιόνι
Τί καλά που ’ναι στο σπίτι μας
τώρα που όξω πέφτει χιόνι!
Το μπερντέ παραμερίζοντας,
τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι
να σκεπάζει όλα τα πράματα:
δρόμους, σπίτια, δένδρα, φύλλα.
Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση
μαζεμένη τόση ασπρίλα!
Όμως κάτου, τουρτουρίζοντας
το κορίτσι εκείνο τρέχει.
Τώρα στάθηκε στην πόρτα μας.
Ψωμί λέγει πως δεν έχει,
πως κρυώνει, πως επάγωσε…
«Έλα μέσα, κοριτσάκι.
Το τραπέζι μας εστρώθηκε
κι αναμμένο είναι το τζάκι.»
Κώστας Καρυωτάκης [ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ, 1919 ‒ 1922]
Συνειρμός:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΡΑΓΟΥΔΑΣ ΤΟ ΧΙΟΝΙ
Τραγουδάς το χιόνι από το σπίτι
μέσα στη ζεστή σου γειτονιά;
Να το τραγουδήσεις απ’ του αλήτη,
αν μπορείς την ξέσκεπη γωνιά.
Να το τραγουδήσεις με το χτίστη
στ’ ανεμοδαρμένο του γιαπί
με την εργατιά, γεμάτη πίστη
που τους πάγους σπάει με το τσαπί.
Να το τραγουδήσεις ζευγολάτης
της κρουσταλλιασμένης γης σποριάς
στα ψηλά γιδόστρατα αγωγιάτης,
που στο χιόνι τα ’θαψε ο βοριάς.
Να το τραγουδήσεις στο σοκάκι,
σαν εμένανε, όπως, μια βραδιά,
χιόνι από το τρύπιο μου σακάκι
γέμιζε την άδεια μου καρδιά.
Κυριαζής Γ. Αθανάσιος (Αγρίνιο 1887- Αθήνα 1950)