Οι ολιγαρκείς

Καλοί νοικοκύρηδες· συγύριζαν τα λίγα πράγματά τους,
το τραπέζι, το κρεβάτι, την ντουλάπα του τοίχου,
έψηναν τον καφέ τους, μαγείρευαν, τίναζαν τα σεντόνια,
σκούπιζαν, πλέναν τα ρούχα τους, διάβαζαν όλη τη νύχτα, 
είχαν μάθει τα ονόματα των πουλιών, των ανθών και των άστρων,
φρόντιζαν και τον κήπο τους - δυό μέτρα όλο κι όλο· σεμνοί, μετρημένοι,
ωστόσο δεν τους έλειψε το θάρρος να πουν ως την άκρη τα όνειρά τους,
επιθυμίες, έρωτες και πράξεις που δεν είχαν τολμήσει. Τότε
άνθρωποι φθονεροί και μοχθηροί τούς γύμνωσαν στη μέση του δρόμου,
τους έφτυσαν, τους προπηλάκισαν, τους λιθοβόλησαν. Αυτοί
δεν είχαν τίποτα πια παρά μονάχα
το ματωμένο τους χαμόγελο. Και το' δωσαν,
κρύβοντας με τ' αριστερό τους χέρι τα γεννητικά όργανά τους,
πρώτη φορά τόσον ωραίοι και τόσο νέοι.
  
                                                                                Καρλόβασι, 23,VII, 87

Γιάννης Ρίτσος, Τα αρνητικά της σιωπής από τη συλλογή Αργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα, Κέδρος , Αθήνα 1991, 10η έκδοση