Α.Τάσσος "Τα προβλήματα της ζωής, τα οποία τον συγκλονίζουν, μας συμπαρασύρουν σε διαμαρτυρίες για τη στέρηση της λευτεριάς, την καταπίεση, τον πόλεμο, την πείνα, τη μοναξιά και την εγκατάλειψη"

Ο Α. Τάσσος έφυγε από τη ζωή στις 13 Οκτωβρίου 1985. Το έργο που άφησε είναι τεράστιο από κάθε άποψη και επιπλέον γιατί " κατορθώνει να προσελκύσει με τις ξυλογραφίες του ακόμα και εκείνους που συνήθως δεν μπορούν να βρουν σημεία επικοινωνίας με τη χαρακτική και αντιμετωπίζουν αρνητικά τα δημιουργήματα της εικαστικής αυτής έκφρασης. Το θέμα του είναι πάντοτε κάτι περισσότερο από μια απλή καλλιτεχνική απόδοση της ορατής εικόνας ενός σχεδίου. Η λεπτομερειακή διαμόρφωση ακολουθεί  τη διανοητική επεξεργασία και αντιμετώπισή του. Κατά τη διάρκεια όμως της δημιουργικής διαδικασίας του, ο καλλιτέχνης ακολουθεί αυθόρμητα την έμπνευσή του χωρίς να επηρεάζεται άμεσα από περίπλοκες νοητικές διεργασίες. Τα χαρακτικά του διατηρούν για το λόγο αυτό τη χαρακτηριστική τους εκρηκτική δύναμη και διεισδυτική εκφραστικότητα. Η ανάλυση εξάλλου του πνευματικού και νοηματικού περιεχόμενου των θεμάτων του δεν περιορίζεται αποκλειστικά σε μεμονωμένα έργα αλλά επεκτείνεται στα ολοκληρωμένα σύνολα ξυλογραφιών (π.χ. Άσμα Ασμάτων, Λυσιστράτη, Ελευθερία ή Θάνατος κ.α.). Η καθαρά μορφολογική σύλληψη, η ισορροπία της σύνθεσης και οι χρωματικές αντιθέσεις, συνήθως του άσπρου και του μαύρου, αξιοποιούνται μέσα σε καθεμιά από αυτές τις ομάδες με εντυπωσιακή δύναμη.
Ακριβώς όμως επειδή ο Α. Τάσσος δεν αποβλέπει αποκλειστικά στη διαμόρφωση αυτοτελών και αποκομμένων από τη βασική ιδέα εικόνων, καθένα έργο του προκαλεί πάντοτε την έντονη συγκίνηση της πραγματικής δημιουργίας. Τα χρόνια του Πολέμου, της Κατοχής και της Αντίστασης χάρισαν στον καλλιτέχνη βαθιές, γεμάτες πόνο και απόγνωση ανθρώπινες εμπειρίες, από τις οποίες άντλησε για πολλά χρόνια εμπνεύσεις, όπως άλλωστε και όσοι καλλιτέχνες μπορούσαν να νιώσουν με την ίδιαν ένταση την ασφυξία που φέρνει η στέρηση της λευτεριάς, η έλλειψη της γαλήνης και η διατάραξη της ισορροπημένης πνευματικής προσπάθειας.
Τα έργα του τα εμπνευσμένα από την Κατοχή και τη δεκαετία του' 40 καθώς και εκείνα που έγιναν στο Πεταλίδι της Μεσσηνίας έχουν ως άξονά τους τον άνθρωπο. Τα προβλήματα της ζωής, τα οποία τον συγκλονίζουν, μας συμπαρασύρουν σε διαμαρτυρίες για τη στέρηση της λευτεριάς, την καταπίεση, τον πόλεμο, την πείνα, τη μοναξιά και την εγκατάλειψη.
Η αυτονομία της τέχνης και ο καίριος προβληματισμός για τη σχέση της με τη ζωή είναι μια πλούσια πηγή εσωτερικού πλουτισμού, και κάτι τέτοιο διαπιστώνει κανείς μελετώντας το έργο του Α.Τάσσου, που πραγματικά με μεγάλη χαρά, προσοχή και σεβασμό παρουσιάζουμε εδώ." Απόσπασμα κειμένου του Δημήτρη Παπαστάμου, ιστορικού Τέχνης από το Κατάλογο της Έκθεσης στο Ανατολικό Βερολίνο, 1985. 

Α. ΤΑΣΣΟΣ, ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ 1932 -1985, ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ "ΜΕΛΙΣΣΑ", ΑΘΗΝΑ 1998