Κονθεπθιόν

Κονθεπθιόν Αρενάλ

Σε όλη της τη ζωή αγωνίστηκε με σθένος ενάντια στη φρίκη των φυλακών, και υπερασπίστηκε την αξιοπρέπεια της γυναίκας στη μεταμφιεσμένη φυλακή του σπιτιού της.
Έλεγε τα πράγματα με το όνομά τους, παρόλο που δεν το συνήθιζαν οι άλλοι:
" Όταν το σφάλμα είναι όλων, δεν είναι κανενός", έλεγε.
Κατάφερε ν' αποκτήσει αρκετούς εχθρούς.
Και μολονότι στη συνέχεια η αξία της αναγνωρίστηκε, στη χώρα της αδυνατούσαν να το πιστέψουν. Όχι μόνο στη χώρα της, αλλά και στην εποχή της.
Κάπου στα 1840, η Κονθεπθιόν Αρενάλ, μεταμφιεσμένη σε άνδρα, με το στήθος στριμωγμένο σε στενό κορσέ, παρακολουθούσε μαθήματα στη Νομική Σχολή.
Κάπου στα 1850, εξακολουθούσε να ντύνεται αντρικά, ώστε να μπορεί να συμμετέχει στις συγκεντρώσεις όπου συζητιόντουσαν ακατάλληλα θέματα, ακατάλληλες ώρες, στη Μαδρίτη.

Εμίλια Πάρδο Μπαθάν

Κάπου στα 1870 μια φημισμένη αγγλική οργάνωση, η Εταιρεία Χάουαρντ για τη Μεταρρύθμιση στις Φυλακές, την ονόμασε εκπρόσωπό της στην Ισπανία. Το έγγραφο που τη διόριζε στάλθηκε  στο όνομα του σερ Κονθεπθιόν Αρενάλ.
Σαράντα χρόνια αργότερα, μια άλλη Ισπανίδα από τη Γαλικία, η Εμίλια Πάρδο Μπαρθάν, ήταν η πρώτη γυναίκα που διορίστηκε σε ισπανικό πανεπιστήμιο. Κανένας μαθητής δεν καταδέχτηκε να την ακούσει. Έκανε μάθημα σε άδεια αίθουσα.

Eduardo Galeano, Γυναίκες, μετφρ. Ισμήνη Κανσή, Πάπυρος,Αθήνα 2015

" Οι Γυναίκες είναι ο ύστατος αποχαιρετισμός του Εδουάρδο Γκαλεάνο στους αναγνώστες του, αποχαιρετισμός εσπευσμένος, μια και ο ίδιος δεν πρόλαβε να δει τυπωμένο το βιβλίο του πριν φύγει από τούτο τον κόσμο. Πρόλαβε, τουλάχιστον να ετοιμάσει αυτή την ανθολογία - φόρο τιμής στη Γυναίκα, που τόσο κεντρική θέση είχε στη σκέψη, στο έργο και στη ζωή του γενικότερα. Με τη χαρακτηριστική του ποιητική πρόζα, μιλάει για γυναίκες που άφησαν το δικό τους στίγμα στην ιστορία, ανασύρει από τη λήθη συλλογικά κατορθώματα γυναικών, μιλάει για τις ρίζες του μισογυνισμού, για γυναίκες που αψήφησαν την κυρίαρχη ανδρική ερμηνεία της πραγματικότητας. Και όπως η γυναίκα με την οποία ξεκινά το βιβλίο, η Σεχραζάντ από τις Χίλιες και μια νύχτες, αφηγείται ιστορίες στον βασιλιά για να μην την σκοτώσει, έτσι και ο Γκαλεάνο, ένας μάγος της γλώσσας, αφηγείται τις ιστορίες του για να μην αφήσουμε τη μνήμη να πεθάνει, γιατί η μνήμη χτίζει το μέλλον."(οπισθόφυλλο)