Κ' εσείς, ακριβοί μου σύντροφοι....

 

...Κ' εσείς, ακριβοί μου σύντροφοι,

                                   σε κείνο το ασφυχτικό κελλί των μελοθανάτων,

ένα μήνα ζήσαμε κουλουριασμένοι, για να χωράμε,

και κάθε φορά που παίρναν κάποιον, για να μη μας λείπει

δεν απλώναμε το κορμί μας. Μέχρι που μείναμε

εγώ

     κι εσύ,

τελευταίε σύντροφε,

κουβαριασμένοι σε δυό γωνιές του άδειου κελλιού,

με την πελώρια αίσθηση γύρω μας

ότι υπάρχουν ακόμα 

όλοι.

Εσείς, που ζήσατε και πεθάνατε ταπεινά,

μα εγώ,

             παίζοντας γροθιές με την ανωνυμία

                                                      και τους νεκροθάφτες

σας άρπαξα

και σας έθαψα εδώ μέσα μέσα στα κόκκαλά μου,

για να μπορώ να ταξιδεύω τώρα στο διάστημα,

                                        πικρός και σιωπηλός

                                                                             κι ολόδροσος,

σαν ένα χωριάτικο κοιμητήρι που διασχίζει το χρόνο...

Τάσος Λειβαδίτης, 25η Ραψωδία της Οδύσσειας, Αθήνα, 1963

,