Έτυχε αυτές τις μέρες να βρεθώ σ' ένα κεραμοποιείο .
Μέχρι να φορτώσουν τα τούβλα στο φορτηγό έκανα μια περιήγηση στο χώρο. Είχα την περιέργεια να δω πώς φτιάχνονται τα τούβλα.
Η πρώτη έκπληξη ήταν όταν στάθηκα μπροστά σ' ένα λόφο από αμυγδαλότσουφλα. Δεν γνώριζα ότι τα χρησιμοποιούν για καύσιμη ύλη στα καμίνια , όπως και τους ελαιοπυρήνες.
Μπαίνοντας μέσα στο χώρο της βιοτεχνίας συναντώ μια νέα γυναίκα με φόρμα εργασίας .
Ο θόρυβος είναι εκκωφαντικός. Φωνάζω για να με ακούσει. Φοράει στα μαλλιά της σκουφάκι γιατί καταστρέφονται από τη σκόνη και σπάνε. Στα αυτιά βαμβάκι. Ήδη έχει μεγάλη απώλεια ακοής. Οι εργάτες φορούν μάσκες. Γίνεται πανδαιμόνιο. Πολύ δύσκολες οι συνθήκες εργασίας.
Δεν μπορώ να προχωρήσω στα ενδότερα και φωτογραφίζω μερικούς μόνο χώρους.
Στο δρόμο για τα ξηραντήρια.
Η γυναίκα με την οποία συζητώ είναι κόρη του ιδιοκτήτη του κεραμοποιείου και δουλεύει εκεί από πολύ μικρή. Χειρίζεται πλέον τα μηχανήματα πατώντας κουμπιά σε μια κονσόλα και προσέχει τη ροή της παραγωγής. Τα τούβλα φτιάχνονται μόνο από χώμα και νερό και αυτή η δουλειά που κάνουν τώρα τα μηχανήματα , παλιότερα γινόταν εξ ολοκλήρου με τα χέρια.
Στο συσκευαστήριο.
Η βιοτεχνία λειτουργεί από το 1968 , είναι οικογενειακή επιχείρηση και δέχεται τις συνέπειες της κρίσης στις οικοδομές. Μειωμένη παραγωγή, λιγότερο προσωπικό.
Η πρώτη έκπληξη ήταν όταν στάθηκα μπροστά σ' ένα λόφο από αμυγδαλότσουφλα. Δεν γνώριζα ότι τα χρησιμοποιούν για καύσιμη ύλη στα καμίνια , όπως και τους ελαιοπυρήνες.
Δεν μπορώ να προχωρήσω στα ενδότερα και φωτογραφίζω μερικούς μόνο χώρους.
Στο δρόμο για τα ξηραντήρια.
Στο συσκευαστήριο.
Η βιοτεχνία λειτουργεί από το 1968 , είναι οικογενειακή επιχείρηση και δέχεται τις συνέπειες της κρίσης στις οικοδομές. Μειωμένη παραγωγή, λιγότερο προσωπικό.
Σκληροί μα όμορφοι οι ήχοι των μηχανών, η μυρωδιά του χώματος, όμορφο το χρώμα των τούβλων που βγαίνουν από τον φούρνο και ντανιάζονται στις παλέτες, για να τα πάρει ύστερα το φορτηγό, να τα πάει στη μάντρα κι από κει στο γιαπί, να τα καλοδεχτεί ο μάστορας, να τα πιάσει ένα-ένα, να τα "ζυγίσει", να τα χαϊδέψει και γρήγορα να τ΄αποχαιρετίσει απιθώνοντάς τα αράδα το ένα πίσω από το άλλο, φορτώνοντάς τη ράχη τους με λάσπη που του κουβάλησε ο βοηθός του και μετά κι άλλη αράδα, κι άλλη... και να σηκωθεί ο τοίχος, κι άλλοι τοίχοι, και να γίνουν σπίτι που μέσα του θα γεννηθεί η ζωή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφία καλησπέρα. Τι άλλο να πώ εγώ, τα είπε τόσο γλυκά ο Οικοδόμος.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Δοχεία ζωής" ονόμασε ο Άρης Κωνσταντινίδης τα σπίτια, τα οποία με τόσην αγάπη αγάπη έχτιζε.Πόσος κόπος, έως θυσίας, για να γίνουν αυτά τα τούβλα.Σοφία αυτή σου η ανάρτηση απόψε, με γέμισε ελπίδες...Αθηνά
Ωραίο και "αλλιώτικο" άρθρο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ....Οχι... Δεν θα παραλληλίσω το τουβλάδικο με το σχολείο και την μισοκουφη εργάτρια, με τον "τρελαμένο" συνάδελφο.
Ανάρτηση ενδιαφέρουσα, χρήσιμη και διδακτική. Μας επαναφέρει στην πραγματικότητα. Όλα τα χρήσιμα πράγματα έγιναν και γίνονται με κόπο και θυσίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα άλλα, τα εμφανώς πολιτικά, (ΟΛΜΕ και κυβέρνηση, Δημουλά και παγκάκια...) είναι συζητήσεις που δεν οδηγούν, πιστεύω, πουθενά.
Καλήσπέρα σας.Είμαι μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας του πανεπιστημίου ιωαννίνων και έχω αναλάβει εργασία για την κεραμοποιία στην Ελλάδα.Θα σας ήταν μήπως εύκολο να μου δώσετε κάποιες πληροφορίες σχετικά με την έρευνα σας.Αν δηλαδή χρησιμοποιήσατε ως βοηθητικό μέσο κάποια βιβλιογραφία και σας είναι εφικτό να μου την παραθέτατε θα μου ήταν πολύ χρήσιμο και θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα.Γενικότερα οτιδήποτε θεωρείτε χρήσιμο και θα μπορούσε να με βοηθήσει θα το εκτιμούσα πάρα πολύ.Σας παραθέτω το email μου σε περίποτωση που θελήσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου.Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.Το email μου: geokechas@hotmail.com
ΑπάντησηΔιαγραφή