Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει...

Οι φωταγωγημένοι δρόμοι των μεγαλουπόλεων τρομάζουν τους διαβάτες, αλλά προετοιμάζουν τους ποιητές και τα σκυλιά στέκονται στις γωνιές ανατριχιασμένα σα να είδαν άξαφνα κάτι πιο πέρα - το ωραίο μυστικό μου όμως είναι ότι δε γνώρισα ποτέ την Ιουδήθ, κι ω ύπνε, ξεφύλλισε το βιβλίο σου με τις μαγικές εικόνες, γιατί ποτέ δε ζήσαμε κι η παιδικότητα ήταν ένα άλυτο αίνιγμα που φόβιζε τους μεγάλους, κι αν αγαπήσαμε, αγαπήσαμε πράγματα που τρεμόσβηναν στο βάθος και χάνονταν γρήγορα, όπως οι έρωτες των αρρώστων που θα είναι σύντομοι μα ο Θεός τους ευλόγησε να φαίνονται αιώνιοι κι οι κήποι μάς βάζουν ερωτήματα αναπάντητα με ρόδα ή γιασεμιά κι ω χίλιοι σπασμένοι καθρέφτες της σελήνης κι η θάλασσα τρελή τρελή, που προσπάθει να τους συναρμολογήσει.

Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει...

Τάσος Λειβαδίτης , Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου στο Ποιήματα[τ.3], Κέδρος 2003, 6η έκδοση