Ο Έβδομος

Σαν βγεις στον πηγαιμό γι' αυτό τον κόσμο
καλύτερα να γεννηθείς εφτά φορές.
Τη μια σε σπίτι που παίρνει φωτιά
την άλλη σε πλημμύρα και σε παγωνιά
την άλλη σε φριχτό τρελλοκομείο
την άλλη σε χωράφι με ώριμη βρώμη
την άλλη σε μοναστήρι αδειανό
κι ακόμη μια σε στάβλο με γουρούνια.
Έξι μωρά που κλαίνε είναι λίγα:
εσύ ο ίδιος πρέπει να είσαι ο έβδομος.

Αν πρέπει να παλεύεις για να ζεις
ασ' τον εχθρό να δει εφτά.
Έναν που δεν εργάζεται την Κυριακή
έναν που αρχινάει τη Δευτέρα
έναν που' γινε δάσκαλος και δεν πληρώνεται
έναν που' μαθε το κολύμπι καθώς πνιγόταν
έναν που ρίχτηκε στο δάσος σπόρος
κι ακόμη έναν που τον προστατεύουνε
οι φοβεροί του πρόγονοι,
όμως τα κόλπα αυτά δεν είναι αρκετά:
εσύ ο ίδιος να γίνεις ο έβδομος.

Αν θες να βρεις γυναίκα
άσε εφτά αρσενικούς να παν μπροστά.
Έναν που μαγεύεται με μια λέξη
έναν που κοιτάει τον εαυτό του μόνο
έναν που καυχιέται τον ονειροπόλο
έναν που την αισθάνεται κάτω από τα ρούχα της
έναν που ξέρει όλα της τα μυστικά
έναν που την κάνει κουρέλι:
άστους να βουΐζουν τριγύρω της σα μύγες.
Εσύ πρέπει να γίνεις ο έβδομος.

Αν έγινες γραφιάς και σε βολεύει
άσε άλλους εφτά να γράψουνε το ποίημά σου.
Έναν που χτίζει ένα μαρμάρινο χωριό
έναν που στον ύπνο του γεννήθηκε
έναν που χαρτογραφεί τον ουρανό
και ξέρει απέξω κι ανακατωτά το χάρτη
έναν που λέει τα πράγματα με τ' όνομά τους
έναν που' φτασε την ψυχή του ως τον ουρανό
έναν που κομματιάζει ποντικούς και τους διαβάζει.
Δυο είναι γενναίοι και τέσσερις σοφοί.
Εσύ πρέπει να γίνεις ο έβδομος.

Κι αν όλα ήρθανε καταπώς ήτανε γραφτό
θα πεθάνεις γι' άλλους εφτά.
Έναν που στην κούνια τον βυζάξανε και τον κουνήσανε
έναν που χουφτώνει έναν σκληρό άγουρο μαστό
έναν που σπάζει άδεια πιάτα στο πάτωμα
έναν που δουλεύει για τους φτωχούς
έναν που εργάζεται όσο να διαλυθεί
κι έναν που η ματιά του έχει χαθεί στο φεγγάρι.
Ο κόσμος θα σου γίνει μνήμα:
εσύ ο ίδιος πρέπει να γίνεις ο έβδομος.
                                                     Attila Joszef ( 1905- 1937. Από τους μεγαλύτερους Ούγγρους ποιητές. Από πόρτα σε πόρτα , προσπαθούσε να πουλήσει την πρώτη του ποιητική συλλογή. Αυτοκτόνησε πέφτοντας στις ράγες του τρένου).

Το ποίημα βρίσκεται στο βιβλίο Ο Έβδομος Άνθρωπος των Τζων Μπέργκερ και Τζην Μορ. Ένα βιβλίο για την ιστορία του μετανάστη εργάτη στην Ευρώπη ( 1950 - 1975 ) . Εκδόσεις antifa scripta , Αθήνα 2012. Το βιβλίο για πρώτη φορά κυκλοφόρησε στην αγγλική γλώσσα το 1975.









Ο Δημήτρης Χατζής, πολιτικός πρόσφυγας τότε στην Ουγγαρία, έγραψε στις 21 Απρίλη του 1955 για τον Γιόζεφ Αττίλα:

" Την περασμένη βδομάδα η ουγγρική εργατική τάξη και μαζί της όλος ο ουγγρικός λαός τίμησε τη μνήμη του λαμπρού προλεταριακού ποιητή Γιόζεφ Αττίλα. Μέσα στα χρόνια της Λαϊκής Δημοκρατίας ο λαμπρός αυτός ποιητής αποκαταστάθηκε στη συνείδηση όλου του ουγγρικού έθνους σαν ένας από τους εξέχοντες εκπροσώπους της προοδευτικής ουγγρικής σκέψης.

Γεννημένος το 1905 από φτωχή οικογένεια πέρασε μια ζωή απίστευτων στερήσεων και ταλαιπωριών που γρήγορα υπόσκαψαν την υγεία του και τον οδήγησαν στην αυτοκτονία. Γνώρισε την κτηνώδη αδιαφορία, την υποκρισία, την στενοκεφαλιά της κοινωνίας των εκμεταλλευτών. Και μ' όλο που από 17 χρονών ακόμα είχε κινήσει το γενικό θαυμασμό με τα πρώτα του ποιήματα, χρειάστηκε σε όλη του τη ζωή να δουλεύει σκληρά, για ένα κομμάτι ψωμί - που και αυτό συχνά έλειπε.
Οι επαναστατικές ιδέες, η νικηφόρα επανάσταση και η ουγγρική σοσιαλιστική επανάσταση το 1919 γρήγορα συνεπήραν το πνεύμα του και γέμισαν την ορφανή ψυχή του: Το σοσιαλιστικό ιδανικό φωτίζει τα σκοτάδια της ζωής του και ο Γιόζεφ Αττίλα γίνεται φλογερός επαναστατικός ποιητής. Ταυτόχρονα γίνεται ένας δραστήριος προπαγανδιστής και διαφωτιστής του Κόμματος.
Η αστική διανόηση της τάξης, που ζωντανόν τον καταδίκασε, τον φυλάκισε, τον καταδίκασε στην πείνα και τελικά τον εξόντωσε, ύστερα από το θάνατο του, προσπάθησε, όπως πάντοτε το συνειθίζει, να διαστρέψει το έργο του Γιόζεφ Αττίλα, να σκεπάσει εκείνο το μέρος του έργου του, που είναι το πιο ζωντανό, το πιο χαρακτηριστικό, το πιο χρήσιμο για το λαό.
Η νέα Ουγγαρία τον αποκατέστησε στην εκτίμηση όλου του έθνους. Και στα 50 χρόνια από τη γέννησή του, μαζί με την εργατική τάξη - που ήταν πολιτικά και ιδεολογικά δικός της - τίμησε τη μνήμη του όλος ο λαός, τίμησε έναν από τους εξοχότερους εκπροσώπους της ουγγρικής προοδευτικής διανόησης..."

Το αφιέρωμα αυτό δημοσιεύτηκε στο έντυπο Λαϊκός Αγώνας με τίτλο( Μια δόξα των ουγγρικών γραμμάτων) ΓΙΟΖΕΦ ΑΤΤΙΛΑ ( Ο προλεταριακός ποιητής) . Βρίσκεται στο Βιβλιογραφικό μελέτημα (1930- 1989) Δημήτρη Χατζή του Νίκου Γουλανδρή που κυκλοφόρησε από
 τις εκδόσεις " γνώση " το 1991.