Υστεροφημία

Όταν υποχωρήσουμε πια κάτω από τον καταιγισμό 
του πυρός
και τα μάτια μας τυφλωθούν από τα μάκρη της ηρεμίας
και δεν υπάρχει πια ο πυρετός, το γυμνό αγκάθι
δε μας ενοχλεί κι η σκέψη μας σταματήσει να μας
 οδηγεί
σε αδιέξοδες κατευθύνσεις, τότε
τα πράγματα που αγγίξαμε θα μας θυμούνται.
Θα υπάρχουν εκεί, στους δρόμους, στα λιμάνια
και στα καπηλειά
φορτωμένα ακριβές πραμάτειες: αισθήματα και αισθήσεις,
νοσταλγώντας τις συνουσίες τους με τη μοναξιά μας,
τη γυμνή κόψη που λουλούδισε το στέρνο τους.

                                                            Τάσος Κόρφης

Ο Τάσος Κόρφης  (ψευδώνυμο του Τάσου Ρομποτή), γιος του μουσικοσυνθέτη Γεράσιμου Ρομποτή, γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1929 και πέθανε στην Αθήνα το 1994.  Δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα, όταν ακόμα ήταν μαθητής, στο περιοδικό Χαραυγή και στην εφημερίδα του Πύργου Αυγή.  Φοίτησε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό (1951-1982) φτάνοντας σε υψηλά αξιώματα. 

Πολύπλευρο ταλέντο, ο Τάσος Κόρφης ασχολήθηκε σχεδόν με όλα τα  λογοτεχνικά είδη: την ποίηση, την πεζογραφία, το δοκίμιο, τη μετάφραση, τη βιογραφία. Παράλληλα υπήρξε ο εκδότης του περιοδικού Ανακύκληση (από το 1986 έως το 1990) και των εκδόσεων Πρόσπερος, ενώ εξέδιδε κάθε χρόνο τον τόμο Φωνές, από το 1979 έως το 1995, στον οποίο καταγράφονταν τα ποιήματα που ξεχώριζαν και είχαν δημοσιευθεί σε περιοδικά ή εφημερίδες είτε περιλαμβάνονταν σε ποιητικές συλλογές. Χαλκέντερος και ρέκτης, έφερε στο φως το έργο λησμονημένων ποιητών, ιδιαιτέρως εκείνων που έζησαν και έγραψαν κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, και το μελέτησε. Οι επιρροές αυτών των ποιητών, άλλωστε, με έντονα και τα χαρακτηριστικά του συμβολισμού, φαίνονται στην ποίηση και την πεζογραφία του. Μήτσος Παπανικολάου, Καίσαρ Εμμανουήλ, Ρώμος Φιλύρας, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Αναστάσιος Δρίβας, Γιώργος Σαραντάρης, Γ.Μ. Μυλωνογιάννης, Μίνως Ζώτος, αλλά και Κ. Ουράνης, Στρατής Δούκας, Κοσμάς Πολίτης, Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, Νίκος Καββαδίας, είναι μερικά ονόματα από τους ποιητές και πεζογράφους που απασχόλησαν τον μελετητή Τάσο Κόρφη. 


Χαμηλόφωνη η ποίησή του, "αφηγείται" καθημερινές στιγμές, συνομιλεί με τον έτερο, αποτυπώνει στιγμιότυπα και χειρονομίες, μνήμες, αρώματα, υποδηλώνει ιδέες και επιθυμίες, υπολανθάνει τα σπαράγματα μιας κρύφιας εσωτερικής ζωής. Παρατηρητής της καθημερινότητας, καταγράφει ό,τι μικρό κι ό,τι ασήμαντο για να το ανασύρει από την αφάνεια, ενώ ειρωνεύεται, με τον τρόπο του Καρυωτάκη ενίοτε, το ψεύτικο και την υποκρισία. Τον συγκινεί το εφήμερο και γι' αυτό γίνεται συλλέκτης  στιγμών και βλεμμάτων. Πότε με απλές περιγραφές που παραπέμπουν σε πεζά κείμενα, πότε με ομοιοκαταληξία και μουσικότητα, αναδεικνύεται ο μυστικός κόσμος που τον περιβάλλει, αυτόν που επιλέγει ο ίδιος να οικειοποιηθεί, και τότε μετατρέπονται οι αθέατες πλευρές του σε τραγούδια ή "ιστορίες". Τρυφερές, ερωτικές και συνάμα σκληρές, αλλά και υπαινικτικές οι ποιητικές εικόνες του Κόρφη, φανερώνουν πλούτο συναισθηματικών καταστάσεων, αλλά και ιδεών. Ο "έρωτας" για τη ζωή και τον έτερο αποτελούν μια αστείρευτη πηγή δημιουργίας, ένα πεδίο αναφοράς και έκλαμψης.

Το κείμενο είναι της Χρύσας Σπυροπούλου από το ηλεκτρονικό περιοδικό για την ποίηση poerty e - zine. Σε αυτή τη σελίδα θα βρείτε και περισσότερα ποιήματα του Τάσου Κόρφη