Ἅ γ ο ς καί ἄ γ ο ς

Ἅ γ ο ς καί ἄ γ ο ς

Τό δεύτερο ἀντιθέτου σημασίας πρός τό πρῶτο

καί διά τοῦτο ἀκριβῶς συνεφύρθη γραφικῶς πρός ἐκεῖνο,

ὅθεν πολλάκις ἐδασύνθη μέν καί τοῦτο, ἐψιλώθη δέ καί ἐκεῖνο

καί ἐθεωρήθησαν μία καί ἡ αὐτή λέξις...



Γιά τούς λεξικογράφους τέτοιες διακρίσεις

ὄχι γιά μᾶς πού κύλησε ἡ ζωή μας ὅλο συμφυρμούς

πού ἐδασύνθημεν καί ἐψιλώθημεν ἀμέτρητες φορές

πού ὅποιες σημασίες κι ἄν πήραμε καμμιά τους δέ μᾶς ταίριαζε



Καί διά τοῦτο ἀκριβῶς

γιά μᾶς

καί ἅγος καί ἄγος

καί ἁγίασμα κι ἀγιάζι

καί ἀγώνας καί ἀγωνία

τό ἴδιο ἄγχος καί Ἄουσβιτς τοῦ λόγου καί τῆς ὕπαρξης

ΒΥΡΩΝ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ, ενότητα Στιχομαντεία, συλλογή Εν γη αλμυρά, Έρασμος , Αθήνα 1996

Ευχαριστώ την καλή φίλη που μου το έστειλε και έτσι θυμήθηκα και το θάνατο του Βύρωνα Λεοντάρη  τον  Αύγουστο του 2014.
Ο Βύρων Λεοντάρης ήταν ποιητής και κριτικός δοκιμιογράφος της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς. Άρχισε να δημοσιεύει τα γραπτά του το 1954. Το 1997 βραβεύτηκε με  το Κρατικό Βραβείο ποίησης για το έργο του «Εν γη αλμυρά». Μια σημαντική λυρική φωνή, της ελληνικής λογοτεχνίας.