Vincent van Gogh
Αντιστέκομαι όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρέςσαν τα κόκαλα τ' αντρειωμένου , που τους λείπουν οι μαύρες
μαντήλες μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας`
που σφηνωμένες γερά στην απόλυτη πέτρα,
αδιαφορούν για τις θύελλες, αναπνέουν τις αστραπές
και τις κάνουνε μες στους πικρούς τους
χυμούς ειρήνη και φως.
Νικηφόρος Βρεττάκος, Ημερολόγιο, Τα Ποιήματα, τ.2 , Τρία Φύλλα, Αθήνα 1984, 2η έκδοση
2 σχόλια :
Σε λίγες γραμμές η ιστορία μιας πολύπαθης γενιάς.
Καλό μήνα Σοφία, καλές αντοχές σε όλους μας.
Καλό μήνα Ευρυτάνα Ιχνηλάτη
Να' σαι καλά
Δημοσίευση σχολίου