Φυγή στη φύση

Άσε για λίγο τους φτωχούς, βαριόμοιρους ανθρώπους
που για την πόρεψη έμπλεξαν μες σε περίσσιους κόπους
κι έλα μακριά από τη βουή, δω που δεν έχει σκόνη
και στην πιο ανάλαφρη πνοή σειούνται του πεύκου οι κλώνοι.
Μια τούφα διάλεξε μυρτιάς κι ακούμπα σαν εμένα`
στα δάκτυλα ευωδιάζουνε τα φύλλα τους τριμμένα.
Γύρνα το βλέμμα ολόγυρα και κοίταξε αν δεν είδες,
χρυσές λουρίδες που οι στερνές υφαίνουν ηλιαχτίδες.
Και δες ακόμα τα πουλιά που η ώρα τα' χει φέρει
κι ένα παιδί τα μάχεται με λάστιχο στο χέρι.
Μην τα πειράζεις, διάτανε, μικρογραφία στρατιώτη, 
που φέρνεις φόνου σύνεργα στου δάσους την αγνότη`
μονάχα σύρε, αν βύζαξες ήμερης μάνας γάλα,
σύρε κει πέρα στο ίσιωμα, παίξε κι εσύ με τ' άλλα.
Εδώ όπου μοιάζει χάιδεμα το ευλογημένο αέρι
καθένας απολησμονάει τις κάκητες που ξέρει.
Ποιος πρόκοψε με τη χολή, σε τι φελάν τα μίση;
Μας παραστέκεται, βαθιά να τα κοιμίσει, η φύση.
Κόψε ένα τσάχαλο ξερό, ζύγιασ' το στην παλάμη
κι αναλογίσου ο θάνατος σαν τι θε να μας κάμει.
Θα μείνουν των πετούμενων μόνο οι κραξιές, θα μείνει
κι από τα βότανα της γης το θρόισμα , η γαλήνη.
Μπορεί σ' απόβραδα απαλά καθώς το πράο ετούτο,
που ντύνεται κι ο πιο φτωχός σα με χλαμύδας πλούτο, 
ενώ - σινιάλα του άπειρου - θα σελαγίζουν τ' άστρα
και θα δουλεύει στων θνητών τα σπλάχνα η φλόγα η πλάστρα,
μπορεί, ποιος ξέρει, να βρεθεί κάποιος ή κάποια, σ' όλο
τον κόσμο, έτσι ανάγερτος κάτου απ' το μέγα θόλο, 
που μελετώντας μας, ψυχές πια, με το νου ή τα χείλη,
θα μας χαρίσει μια στιγμή που' ναι όσο χρόνοι χίλιοι.

 Το τρίτο ποίημα από τα δεκατρία που περιλαμβάνει η συλλογή " Φυγή στη φύση " του Γιώργου Κοτζιούλα. Εκδόθηκε το 1952. Βρίσκεται στον τρίτο τόμο των Απάντων του που περιέχει ποιήματα από το 1943 έως το 1956.

 Τα Άπαντα του Γιώργου Κοτζιούλα επανακυκλοφόρησαν από τις Εκδόσεις Δίφρος τον Οκτώβριο του 2013 σε πιστή ανατύπωση της Α' έκδοσης του 1956. Η έκδοση είναι τρίτομη.