Από τις οποίες μπορούμε να παραβλέψουμε μερικές:
Η του κοινού, η φλεγματική, η καταφανώς εμπορική,
Η των χωρικών ( τα μπαρ να μένουν ανοιχτά μέχρι τα μεσάνυχτα),
Η παιδική - η οποία δεν είναι εκείνη του παιδιού
Για το οποίο το κερί είναι ένα αστέρι , και ο αστραφτερός άγγελος
που απλώνει τα φτερά του στην κορυφή του δέντρου
Δεν είναι ένα στολίδι μόνο, αλλά ένας άγγελος.
Το παιδί θαυμάζει το Δέντρο των Χριστουγέννων:
Αφήστε το να συνεχίζει μέσα στο πνεύμα του θαυμασμού
Για τη γιορτή σαν ένα γεγονός και όχι σαν μια παράσταση
Έτσι λοιπόν η αστραφτερή έκσταση, η κατάπληξη
Της πρώτης ανάμνησης του Δέντρου των Χριστουγέννων,
Όπως και οι εκπλήξεις, δίνουν γοητεία στις νέες κατακτήσεις
( Κάθε μια με την ιδιαιτερότητα της και τη δελεαστική της μυρωδιά),
Η προσδοκία της χήνας ή του διάνου
Και το προσδοκώμενο δέος στην εμφάνισή τους
Έτσι λοιπόν η ευλάβεια και η χαρμόσυνη αίσθηση
Δεν γίνεται να λησμονηθούν μέσα στις μετέπειτα εμπειρίες,
Ούτε μέσα στην ενοχλητική συνήθεια, την κούραση, τη θλίψη,
Την επαγρύπνηση του θανάτου, τη συνειδητοποίηση της αποτυχίας
Ή μέσα στη θεοσέβεια του προσήλυτου
Ο οποίος μπορεί να μολύνθηκε με εγωιστική έπαρση
Δυσάρεστη στο Θεό και μη σεβαστή στα παιδιά
( Κι εδώ θυμάμαι ακόμα μ' ευγνωμοσύνη την Αγία Λουκία,
Τα κάλαντά της, και τη φωτεινή της κορόνα):
Έτσι λοιπόν πριν το τέρμα, τα Χριστούγεννα των ογδόντα χρόνων
( Στα " ογδόντα " έχει ο καθένας την αίσθηση ότι είναι το τέλος)
Οι συσσωρευμένες αναμνήσεις της ετήσιας συγκίνησης
Μπορούν να συμπυκνωθούν σε μια απέραντη χαρά
Που θα είναι επίσης κι ένας απέραντος φόβος , όπως στην περίπτωση
Που ο φόβος κατελάμβανε κάθε ψυχή:
Γιατί η αρχή θα μας θυμίζει το τέλος
Και το πρώτο φτάσιμο το δεύτερο φτάσιμο.
Thomas S.Eliot, Ariel Poems
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου