Η Καρδερίνα

 Carel Fabritius , The Goldfinch (1654).

Σύγχρονη αμερικάνικη λογοτεχνία έχω να διαβάσω πολλά χρόνια. Η Καρδερίνα της Donna Tartt ήταν η πρόσκληση και η πρόκληση να την
 " ξανασυναντήσω" και ομολογώ ότι η "συνάντηση" ήταν συναρπαστική.
Την ιστορία αφηγείται ο βασικός ήρωας Θίο Ντέκερ. Ενήλικας ,σε ένα ξενοδοχείο του Άμστερνταμ κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες αρχικά ,επιστρέφει στην ηλικία των δεκατριών χρόνων και  από εκεί σε πρώτο πρόσωπο αφηγείται την ιστορία του, για να τον ξαναβρούμε  τελικά στο δωμάτιο του ίδιου ξενοδοχείου , απ' όπου συνεχίζεται η περιπέτειά του μέχρι το τέλος του βιβλίου.
Είναι η ιστορία ενός παιδιού που χάνει τη μητέρα του μέσα στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης από έκρηξη βόμβας  και αυτό γίνεται η αφορμή για να μπει στην πλοκή ένας αληθινός πίνακας, H Καρδερίνα του Carel Fabritius(1654) και να δεθεί με το υπόλοιπο της ζωής του.
Ένα μυθιστόρημα μαύρο και σκοτεινό που προκαλεί καταθλιπτικά συναισθήματα σε βαθμό οδυνηρό, πλούσιο όμως σε δράση , ανατροπές και ανθρώπινους χαρακτήρες. Μέσα από την ιστορία του Θίο Ντέκερ η συγγραφέας θίγει και αναπτύσσει ζητήματα που έχουν σχέση με το θάνατο, την απώλεια αγαπημένων προσώπων, τη δύναμη της φιλίας, τις ανθρώπινες σχέσεις, την καθημερινότητα.  Παράλληλα όμως διακρίνεται η εικόνα της σύγχρονης Αμερικής, η σκοτεινή της όψη, αυτή που δεν έχει σχέση με ό,τι αποκαλείται αμερικάνικο όνειρο. Πίσω από τον πλούτο, τις φωτεινές βιτρίνες , τα πολυτελή σαλόνια, τα ακριβά σχολεία εμφανίζεται ένα κόσμος βουτηγμένος στα προβλήματα που βρίσκει διέξοδο στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ. Αλλοτριωμένες σχέσεις, ψεύτικοι έρωτες , διαλυμένες οικογένειες. Όμως κάπου εκεί σε κάποια γωνία εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι, ζεστασιά , αγάπη.
Μου άρεσε ιδιαίτερα η απόδοση των εσωτερικών διεργασιών, των ψυχικών αλλαγών, των στοχαστικών σκέψεων των ηρώων και κυρίως του Θίο Ντέκερ. Είναι καταπληκτικός ο εκφραστικός τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας κατορθώνει και βγάζει προς τα έξω όχι μόνο τα συναισθήματα αλλά και τις ονειρικές και παραληρηματικές καταστάσεις των προσώπων. Σπαρακτικός προβληματισμός για την αλήθεια και την αναλήθεια, για το πραγματικό και την αντίληψη του πραγματικού, για την απόγνωση, την απελπισία αλλά και την επικοινωνία μέσα από το χρόνο ανθρώπων και αντικειμένων, για τα όμορφα πράγματα και την ελπίδα που γεννιέται μέσα από αυτά.
Όλα αυτά συνδυάζονται με αναφορές σε λογοτεχνικά βιβλία, στίχους ποιημάτων και τραγουδιών αλλά και πίνακες ζωγραφικής.Μυρωδιά από παλαιά αντικείμενα, έπιπλα και βερνίκια διαπερνά τις σελίδες του βιβλίου. Ο αναγνώστης ταξιδεύει ή τρυπώνει καλύτερα σε γωνιές , στέκια και καταγώγια της Νέας Υόρκης , στο φανταχτερό και απρόσωπο  Λας Βέγκας , στα κανάλια και τα στενά του Άμστερνταμ.
Η μετάφραση της Χριστιάννας Ελ. Σακελλαροπούλου είναι εξαιρετική ως προς την ποιότητα και τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας με την οποία αποδίδει το κείμενο.
Οι 989 σελίδες του όχι μόνο δεν κουράζουν αλλά προσφέρουν  πραγματική αναγνωστική απόλαυση. 
Η συγγραφέας τιμήθηκε για την Καρδερίνα με το βραβείο Pulitzer τo 2014.

Donna Tartt, Η Καρδερίνα, Εκδοτικός οίκος Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 2014