Ένα χωνί μονάχα ανοίγει από τον άνεμο.
Χώμα πιο χαμηλά και φως σε χρώμα χρυσαφί.
Πιο πάνω το χαμένο δάσος που γυρεύαμε
πιο κάτω οι γέφυρες στεγνές τα κυπαρίσσια
χωμένα μες στον ασβεστόλιθο.
Άσπρο σε μαύρο.
Πάμε μαζί μονάχα με τη διψασμένη αφή
μέσα στο βαθύ πράσινο πιο πέρα μελανί
γυαλιστερό πηγμένο αλάτι πάμε εκεί
που η βλάστηση φαρμακερή μαυρίζει.
Ο άνεμος τύραννος τη μέρα και τη νύχτα τύραννος
τρίβεται με το φως σκάβει ακατάπαυστα.
Πάμε μαζί. Πιο κάτω θα φωνάξουμε
και θα ξυπνήσουμε γυμνοί και θάναι
κύκνοι κι' αγριοπερίστερα
στην άσπρη μέρα.
Τάκης Σινόπουλος, Μεταίχμιο, Σ.Ι Ζαχαρόπουλος, Αθήνα 1984
2 σχόλια :
1.ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΚΑΤΙ ΤΟΠΙΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ,
τυφλών τοπία,
που μόνο ψαύοντας τ’ ανακαλύπτεις.
Με μάτια ανοιχτά,
τρόπος για να τα δεις κανένας δεν υπάρχει,
γιατί ’ναι μυστικά τοπία
και το φως κρατούν μακριά απ’ την περιοχή τους.
Μονάχα ψαύοντας μπορείς να τα χαρείς
ή, μάλλον, ένα μέρος τους μονάχα να χαρείς μπορείς,
γιατί ’ναι απέραντα τοπία,
μυστικά,
εσωτικά τυφλών τοπία.
2.ΤΟΠΙΑ ΜΑΓΙΚΑ που, χαραγμένα στο ταβάνι,
η όραση τα βρίσκει και τα χάνει.
Της μοναξιάς τοπία,
τυλιγμένα στην ομίχλη απανωτών τσιγάρων,
μόνον εν κατακλίσει ορατά,
τοπία στοργικά που παρεμβάλλονται
ανάμεσα στην τόσο φοβερά παρούσα γη
και τον απαίσια απόντα ουρανό.
Από το βιβλίο: Αργύρης Χιόνης, «Η φωνή της σιωπής. Ποιήματα 1966-2000». Νεφέλη, Αθήνα 2006
Φιλώ σε!
ΤΟΠΙΟ
Δίφθογγη στεριά
πέτρα - πουρνάρι
βουκέντρα στο πλευρό της θάλασσας
Μιχάλης Γκανάς, Ακαριαία, Ποιήματα 1978-2012, Μελάνι, Αθήνα 2013
Καλημέρα και καλή βδομάδα
Δημοσίευση σχολίου