Μπαλάντα του νερού της θάλασσας

Η θάλασσα

χαμογελάει στα μάκρη.

Δόντια από αφρό

χείλη από ουράνια.

- Α, τι πουλάς, θολή κοπέλα,

μ' υψωμένα τα στήθια στον αγέρα;

- Πουλάω, αφέντη, το νερό

της θάλασσας-

- Α, τι έχεις μαύρο παληκάρι,

μες στο αίμα σου ανακατωμένο;

- Έχω αφέντη, το νερό

της θάλασσας-

- Αυτά τα δάκρυα τ' αρμυρά

πούθε αναβράνε, ω μάνα;

Δακρύζω, αφέντη, το νερό

της θάλασσας-

Καρδιά μου· ετούτη η πίκρα, 

τρανή, πούθε γεννιέται;

- Πικρό πολύ είναι το νερό

της θάλασσας-

Η θάλασσα 

χαμογελάει στα μάκρη.

Δόντια από αφρό

χείλη από ουράνια.

 Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Βιβλίο των ποιημάτων (1921) μεταφρ. Σημηριώτης Νίκος από τη Θαλασσινή Ποιητική Ανθολογία, Εκδόσεις Δωδέκατη Ώρα, Αθήνα 1968