Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Όλους τους μήνες θέλω τους κι όλους τους καλοθέλω τον Μάρτη μήνα δε θέλω γιατί είναι ταξιδιάρης...

Άνοιξη στα μαστοροχώρια της Κόνιτσας και σε κείνα της Ανασελίτσας. Οι μαστόροι της πέτρας έτοιμοι για το ταξίδι, τα μπουλούκια κανονισμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Εποχή της ..."διώχνω"...
Τούτη η προσωποποίηση της ξενιτιάς, αλλά κι όλα τα δρώμενα της αναχώρησης, τα αμέτρητα ξόρκια και φυλακτά στο ξεπροβόδισμα, ο αποχαιρετισμός στο "Κλαψόδεντρο", φανερώνουν πόσο επώδυνα βίωσαν το συγκεκριμένο γεγονός, το "φευγιό για δουλειά", όλα τα μαστοροχώρια, πόσο αναστάτωσε και σημάδεψε τις μικρές τους κοινωνίες ...

Η ταινία του Άρη Καραϊσκάκη για την εποχιακή αναχώρηση των μαστόρων της πέτρας στο χωριό Ζουπάνι της Ανασελίτσας (Πεντάλοφος Βόιου Κοζάνης) αποτελεί σήμερα μια πολύτιμη μαρτυρία.
Ανήκει στην κατηγορία του δραματοποιημένου ντοκυμαντέρ, καθώς αναπλάθει κάποια τοπικά γεγονότα-έθιμα χρησιμοποιώντας ως ηθοποιούς τους ίδιους τους ανθρώπους που θέλει να μελετήσει.

Σπύρος Μαντάς


6 σχόλια :

Οικοδόμος είπε...

Καλημέρα και καλό μήνα.
Για ποιο να πρωτοπεί κανείς...
Την ξενιτιά; Το μετανάστη; Αυτούς που μένουν πίσω να καρτερούν; Το τραγούδι; Την πέτρα; Τον ακούραστο Σπύρο Μαντά; Την πολύ καλή ταινία;
'Η μήπως για σένα που "ξύνεις" τις "πληγές" αυτού του τόπου και τις δικές μας; Συνέχισε να το κάνεις!
Οι μνήμες να μην σβήσουν. Μας βοηθούν να στεκόμαστε ακόμα όρθιοι.
Καλή δύναμη!

gitsanas είπε...

Καλό Μήνα!!!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Σοφία, οι ταινίες/ντοκιμαντέρ αυτού του είδους που αναδεικνύουν το μόχθο των ανθρώπων, τον κάματο της γης, τον αποχωρισμό, τις θύμησες των τόπων, αποτελούν τις αγαπημένες μου.
Να είσαι καλά, μας έβαλες και ιδέες!

sofia είπε...

Καλό μήνα και σε σένα.
Έχουμε υποχρέωση να θυμόμαστε όλους αυτούς που έκτισαν τον κόσμο, που με την τέχνη τους ομόρφηναν τον τόπο γύρω τους, που πλήρωσαν το τίμημα της ξενιτιάς, που δεν χάρηκαν τις οικογένειες τους αλλά και που δεν άφησαν πουθενά το όνομα τους,πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Επιπλέον και μόνο η ιδέα του αποχωρισμού και του πόνου που αυτή κουβαλάει με συγκλονίζει. Πώς άντεξαν αυτές οι γυναίκες τόσο βάρος μέσα σε τόσο κλειστές κοινωνίες, σε τόσο σκληρές συνθήκες;
Να είσαι καλά
Καλό απόγευμα

sofia είπε...

Καλό μήνα και σε σένα Γίτσα
Ας ελπίζουμε ότι θα έλθει πράγματι η άνοιξη

sofia είπε...

Καλό μήνα και σένα Ευρυτάνα Ιχνηλάτη.
Να σου δώσω και εγώ καμιά ιδέα. Περιμένω να δω την εφαρμογή της.
Να είσαι καλά