Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί...

μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

 στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης
τραγούδι: Μίκης Θεοδωράκης

Χάθηκα μέσα στους δρόμους

 που μ' έδεσαν για πάντα,
μαζί με τα σοκάκια,

 μαζί με τα λιμάνια.
Χάθηκα γιατί δεν είχα τα φτερά 

και είχα εσένα Κατινιώ,
γιατί είχα όνειρα πολλά και το λιμάνι,
και το λιμάνι είναι μικρό 

γιατ' ήμουν πάντα μόνος
και θα 'μαι πάντα μόνος

Στίχοι: Δ.Χριστοδούλου
Μουσική: Μ.Θεοδωράκης
Τραγούδι : Στέλιος Καζαντζίδης - Μαρινέλα

Τι θέλεις απ'τα νιάτα μου
που είναι πικραμένα
δεν ξερεις τι θα πεί καημός
τι θέλεις απο μενα

Έγω περπάτησα γυμνός
εγώ βαδίζω μόνος
μου γινε ρούχο ο σπαραγμός
και σπίτι μου ο πόνος

Δεν ξέρεις τι ΄ναι μοναξιά
καρδιά που κλαίει την νύχτα
όσα τραγούδια σου γραψα
στην κρύα νύχτα ρίχτα

Έγω περπάτησα γυμνός
εγώ βαδίζω μόνος
μου γινε ρούχο ο σπαραγμός
και σπίτι μου ο πόνος

Στίχοι:Τάσος Λειβαδίτης

Μουσικη:Μίκης Θεοδωρακης
Τραγούδι : Στέλιος Καζαντζίδης - Μαρινέλα

Μοσχοβολούν οι γειτονιές
βασιλικό κι ασβέστη
παίζουν τον έρωτα κρυφά στις μάντρες τα παιδιά

Σάββατο βράδυ μου έμορφο
ίδιο Χριστός ανέστη
κι ένα τραγούδι του Τσιτσάνη

 κλαίει κάπου μακρυά

Πάει κι απόψε τ' όμορφο
τ' όμορφο τ' απόβραδο
από Σαββάτο βράδυ
πίκρα και σκοτάδι
αχ να 'ταν η ζωή μας
Σαββατόβραδο

 κι ο Χάρος να 'ρχονταν
μια Κυριακή μια Κυριακή το βράδυ
 

Οι άντρες σχολάν απ' τη δουλειά
και τον βαρύ καημό τους
να θάψουν κατεβαίνουνε

 στο υπόγειο καπηλιό

Και το φεγγάρι ντύνει λες
με τ' άσπρο νυφικό του
τις κοπελιές που πλένονται

 στο φτωχοπλυσταριό

Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μίκης Θεοδωράκης

Δρόμοι που χάθηκα
γωνιές που στάθηκα
δάκρυα που πίστεψα
παιχνίδια στο νερό.
Πικρό το βράδυ φτάνει.

Νύχτες που έκλαψα
γέφυρες που έκαψα
άστρα π' αγάπησα
που πάω και τι θα βρω.
Πικρό το βράδυ φτάνει.

Λόγια που ξέχασα
φίλοι που έχασα
καημέ μεγάλε μου
ας πάμε τώρα οι δυο.
Πικρό το βράδυ φτάνει.

Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση Μελίνα Μερκούρη
 

Αστέρι μου, φεγγάρι μου, της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θά 'ρθω πάλι, κοντά σου θά 'ρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί και να με πάρεις πάλι.

Αγάπη μου, αγάπη μου, η νύχτα θα μας πάρει,
τ' άστρα κι ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι.

Θα σ' αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά
θα σ' αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά.

Ο ποταμός είναι ρηχός
κι ο ωκεανός είναι μικρός
να πάρουν τον καημό μου.

Να διώξουνε τα μάτια σου
να πνίξουνε τους όρκους σου
από το λογισμό μου.

Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
 

Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός
κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός
Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ' τη δουλειά
εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά

Το 'δερνε αγέρας κι η βροχή
μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχή
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή.

Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά
στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά
Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός
κάθε παράθυρό του κι ουρανός

Μα όταν ερχόταν η βραδιά
μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιά

Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Κλασικά και αγαπημένα. Τα ακούω χρόνια τώρα, σχεδόν κάθε μέρα. Όσο τα ακούω τόσο περισσότερο τα αγαπάω. Μα πιο πολύ απ΄όλα αγαπάω τη Δραπετσώνα.