Ο ερωτευμένος βάτραχος

O Βάτραχος καθότανε στην όχθη του ποταμού. Ένιωθε περίεργα. Δεν ήξερε αν ήταν χαρούμενος ή λυπημένος. Ολόκληρη την εβδομάδα περιπλανιόταν από δω κι από κει σαν υπνωτισμένος.
Μα τι στο καλό του συνέβαινε;
Κάποια στιγμή συνάντησε το Γουρουνάκι.
" Γεια σου, Βάτραχε! " είπε το Γουρουνάκι. " Δε σε βλέπω να έχεις τα κέφια σου. Τι σου συμβαίνει; "
" Δεν ξέρω " είπε ο Βάτραχος. " Την ίδια στιγμή που θέλω να γελάσω , την ίδια μου' ρχεται να βάλω τα κλάματα! Και αισθάνομαι κάτι μέσα μου - να, εδώ - που λες και χτυπά. Ντουκ ντουκ κάνει! "
" Κρυωμένος θα' σαι " είπε το Γουρουνάκι. " Να πας αμέσως να ξαπλώσεις στο κρεβάτι σου ".
Ο Βάτραχος συνέχισε το δρόμο του. Ήταν πολύ ανήσυχος.
Πέρασε από το σπίτι του Λαγού.
" Λαγέ " του είπε " δεν αισθάνομαι καλά! "
" Έλα μέσα και κάτσε να τα πούμε " τον προσκάλεσε όλο ευγένεια ο Λαγός.
" Λοιπόν, τώρα πες μου τι συμβαίνει ".
" Άλλοτε ζεσταίνομαι κι άλλοτε κρυώνω " είπε ο Βάτραχος.
" Και αισθάνομαι κάτι μέσα μου - να, εδώ - που λες και χτυπά. Ντουκ ντουκ κάνει! " και ακούμπησε με το χέρι το στήθος του.
Ο Λαγός πήρε ένα σοβαρό ύφος, ίδιο μ' έναν αληθινό γιατρό.
" Μάλιστα " είπε. " Η καρδιά σου είναι. Και η δικιά μου το ίδιο ντουκ ντουκ κάνει ".
" Ναι, αλλά ή δικιά μου μερικές φορές χτυπά πιο γρήγορα από το συνηθισμένο ! " είπε ο Βάτραχος.
" Ένα δύο, ένα δύο, να, τόσο γρήγορα χτυπά! "
Ο Λαγός πήρε ένα χοντρό βιβλίο από τη βιβλιοθήκη του και το ξεφύλλισε.
" Αχά! " είπε. " Για άκου εδώ τι λέει. Καρδιοχτύπια, ταχυπαλμίες, άλλοτε ζέστη, άλλοτε κρύο...Όλα αυτά δείχνουν πως είσαι ερωτευμένος".
" Ερωτευμένος! " είπε ο Βάτραχος με έκπληξη.
" Για φαντάσου! Είμαι ερωτευμένος! "
Και ένιωσε τέτοια χαρά, που μ' ένα φοβερό πήδο βρέθηκε από το σπίτι του Λαγού έξω - λες κι ήταν πουλί και πέταξε.
Το Γουρουνάκι φοβήθηκε για τα καλά καθώς είδε ξαφνικά το Βάτραχο να προσγειώνεται μπροστά του.
" Μου φαίνεσαι καλύτερα " του είπε.
" Ναι ! Αισθάνομαι περίφημα ! " είπε ο Βάτραχος. " Είμαι ερωτευμένος!"
" Μα αυτό είναι θαυμάσιο νέο! Και με ποιαν είσαι ερωτευμένος; " ρώτησε το Γουρουνάκι.
Ο Βάτραχος, είναι αλήθεια, αυτό δεν είχε κάτσει να το σκεφτεί!
" Το βρήκα ! " είπε. " Είμαι ερωτευμένος με τη χαριτωμένη, πανέμορφη, αξιαγάπητη λευκή Πάπια! "
" Α, μα δε γίνεται αυτό !" είπε το Γουρουνάκι.
" Ένας βάτραχος δεν μπορεί να' ναι ερωτευμένος με μια πάπια...Εσύ έχεις χρώμα πράσινο, κι αυτή λευκό! "
Αλλά το Βάτραχο δεν τον απασχολούσαν κάτι τέτοιες λεπτομέρειες.
Δεν ήξερε να γράφει. Ζωγράφιζε όμως πολύ όμορφα.
Γύρισε σπίτι του και κάθισε κι έφτιαξε μια πολύ ωραία ζωγραφιά, όλη μες στα κόκκινα και στα γαλάζια, και ασφαλώς στα πράσινα - το πράσινο ήταν άλλωστε το αγαπημένο του χρώμα.
Μόλις σκοτείνιασε για τα καλά, πήρε τη ζωγραφιά, βγήκε από το σπίτι του και πήγε και την έριξε κάτω από την πόρτα της Πάπιας.
Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά από την αναστάτωση που ένιωθε.
Η Πάπια έμεινε έκπληκτη όταν βρήκε τη ζωγραφιά.
" Ποιος τάχα να μου έστειλε αυτή την όμορφη εικόνα; " αναρωτήθηκε, και την κρέμασε στον τοίχο.
Την άλλη μέρα, ο Βάτραχος μάζεψε μια ολόκληρη αγκαλιά όμορφα λουλούδια.
Είχε σκοπό να τα προσφέρει στην Πάπια.
Μα όταν έφτασε έξω από την πόρτα της, η ντροπή του τον εμπόδισε να την αντικρίσει.
Άφησε τα λουλούδια στο κεφαλόσκαλο και έφυγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε.
Και το ίδιο συνεχιζόταν για μέρες...Ο Βάτραχος δεν έβρισκε το κουράγιο να μιλήσει στην καλή του.
Η Πάπια , από τη μεριά της , χαιρότανε μ' όλα αυτά τα δώρα που έπαιρνε.
Όμως , ποιος στο καλό της τα έστελνε;
Καημένε Βάτραχε!
Του είχε κοπεί η όρεξη και τις νύχτες δεν έκλεινε μάτι. Και όλα αυτά συνεχιζόντουσαν για ολόκληρες βδομάδες...
Πώς θα μπορούσε να φανερώσει στην Πάπια την αγάπη του;
" Πρέπει να κάνει κάτι που κανείς άλλος δε θα μπορεί να το κάνει!" αποφάσισε. " Ας πούμε, να καταρρίψω το παγκόσμιο ρεκόρ στο ύψος!. Η πολυαγαπημένη μου Πάπια θα εντυπωσιαστεί τόσο, που θα μ' αγαπήσει κι αυτή! "
Κι ο Βάτραχος άρχισε αμέσως τις προπονήσεις.
Προπονιόταν για μέρες και μέρες.
Κι όλο και πιο ψηλά πηδούσε, όλο και πιο κοντά στα σύννεφα έφτανε.
Κανείς άλλος βάτραχος σ' ολάκερο τον κόσμο δεν είχε καταφέρει να πηδά τόσο ψηλά.
" Μα τι συμβαίνει στο Βάτραχο; " ρωτούσε όλο ανησυχία η Πάπια. " Είναι επικίνδυνο να πηδά τόσο ψηλά. Θα πάθει καμιά ζημιά!"
Και είχε δίκιο.
Ήταν μια Παρασκευή απόγευμα, στις δύο και δεκατρία πρώτα λεπτά, που έγινε το κακό.
Ο Βάτραχος, καθώς έκανε το πιο ψηλό πήδημα στην ιστορία, έχασε την ισορροπία του και έπεσε.
Η Πάπια, που έτυχε να είναι εκεί κοντά, έτρεξε βιαστικά να τον βοηθήσει.
Ο Βάτραχος μόλις που μπορούσε να περπατήσει. Η Πάπια προσεχτικά τον μετέφερε στο σπίτι της. Κι εκεί τον περιποιήθηκε όλο φροντίδα και αγάπη.
" Αχ, Βάτραχε! Το ξέρεις πως μπορεί και να σκοτωνόσουνα;" του είπε. " Άλλη φορά να είσαι πιο προσεχτικός. Ξέρεις, σε συμπαθώ ιδιαίτερα! Σ' αγαπώ!"
Και τότε πια, ο Βάτραχος βρήκε το κουράγιο να της μιλήσει.
" Κι εγώ σ' αγαπώ, καλή μου Πάπια" ψέλλισε.
Η καρδιά του έκανε τα πιο γρήγορα ντουκ ντουκ της και το πρόσωπό του καταπρασίνισε.
Από τότε, ο έρωτάς τους δεν έπαψε να μεγαλώνει.
Ένας βάτραχος και μια πάπια...
Το πράσινο και το λευκό...
Βλέπετε, η αγάπη δε γνωρίζει σύνορα!

Μαξ Βέλθουις, Ο ερωτευμένος βάτραχος, Πατάκης 1993