Δρ. Ιωνάθαν Σουίφτ
1729
Είναι θλιβερό το θέαμα, για εκείνους που περπατούν σ' αυτή την μεγάλη πόλη, ή ταξιδεύουν στην επαρχία, όταν βλέπουν τους δρόμους, τις δημοσιές και τις πόρτες από τις καλύβες γεμάτες από επαίτες θήλεος γένους, συνοδευόμενους από τρία, τέσσερα ή έξι παιδιά, όλα ντυμένα με κουρέλια, να ικετεύουν κάθε περαστικό για ελεημοσύνη. Αυτές οι μητέρες, αντί να είναι σε θέση να εργασθούν και να συντηρηθούν με έντιμο τρόπο, είναι αναγκασμένες να διαθέτουν όλο τον χρόνο τους περιφερόμενες ζητιανεύοντας για τη διατροφή των αβοήθητων παιδιών τους, τα οποία μεγαλώνοντας γίνονται ληστές, εξ αιτίας της έλλειψης εργασίας, ή εγκαταλείπουν την αγαπητή πατρίδα τους για να πολεμήσουν για τον Σφετεριστή στην Ισπανία ή να πουλήσουν τον εαυτό τους στα Μπαρμπάντος.
Νομίζω πως όλοι θα συμφωνήσουν, ότι αυτός ο μεγάλος αριθμός παιδιών στα χέρια, στις πλάτες ή τα πόδια των μητέρων τους, και συχνά των πατέρων τους, αποτελεί, στην παρούσα οικτρή κατάσταση του βασιλείου, μια πολύ μεγάλη πρόσθετη θλίψη` και γι' αυτό τον λόγο, όποιος θα μπορούσε να βρει μια μέθοδο δίκαιη, οικονομική και εύκολη για να μετατραπούν αυτά τα παιδιά σε υγιή και χρήσιμα μέλη της κοινότητας, θα προσέφερε τέτοια υπηρεσία στο σύνολο, ώστε να στηθεί το άγαλμά του ως σωτήρας του έθνους.
Αλλά δεν περιορίζω τις προθέσεις μου μόνο στην φροντίδα για τα παιδιά των επαγγελματιών επαιτών` έχω σκοπούς πολύ γενικότερους, που περιλαμβάνουν το σύνολο των νηπίων σε μια συγκεκριμένη ηλικία, που γεννιούνται σε γονείς με περιουσία πολύ μικρή για να τα διαθρέψουν, ή που ζητούν την ελεημοσύνη μας στους δρόμους.
Το κατ' εμέ, έχοντας για πολλά χρόνια αφιερώσει τις σκέψεις μου στο σπουδαίο αυτό ζήτημα, και αφού συνέκρινα με ακρίβεια τα διάφορα σχέδια των στοχαστών μας, τα βρήκα πάντοτε εντελώς λανθασμένα στους υπολογισμούς τους. Είναι αλήθεια πως ένα παιδί που μόλις γεννήθηκε μπορεί να συντηρηθεί από το γάλα της μάνας του για ένα έτος, χωρίς άλλη τροφή` ή με κόστος όχι περισσότερο από δύο σελίνια, τα οποία η μητέρα του μπορεί με κάθε βεβαιότητα να βρει, είτε πουλώντας παλιοσίδερα, είτε απασχολούμενη νομίμως στην επαιτεία` και ακριβώς μετά από αυτό το έτος προτείνω να φροντίσουμε γι' αυτά με τέτοιο τρόπο, ώστε, αντί να είναι βάρος στους γονείς τους, ή την ενορία, ή ν' αναζητούν τροφή και ένδυση για το υπόλοιπο της ζωής τους , αντιθέτως να συνεισφέρουν στην διατροφή, και σε μέρος της ένδυσης πολλών χιλιάδων.
Υπάρχει επίσης ακόμη ένα μεγάλο πλεονέκτημα στο σχέδιό μου, ότι δηλαδή θα αποτρέψει τις εκτρώσεις, αυτή τη φρικτή πρακτική των γυναικών που δολοφονούν τα νόθα παιδιά τους, αλλοίμονο! τόσο συχνή ανάμεσά μας, θυσιάζοντας τα δύστυχα αθώα βρέφη, δεν αμφιβάλλω, περισσότερο για να γλιτώσουν τα έξοδα παρά την ντροπή, η οποία θα προκαλούσε δάκρυα και συμπάθεια και στην πιο άγρια και απάνθρωπη καρδιά.
Από τον αριθμό των ψυχών σε αυτό το βασίλειο, που εκτιμάται συνήθως σε ενάμισι εκατομμύριο, υπολογίζω περίπου διακόσιες χιλιάδες ζευγάρια των οποίων οι σύζυγοι παράγουν τέκνα· και από τον αριθμό αυτόν αφαιρώ τριάντα χιλιάδες ζευγάρια, που μπορούν να διατρέφουν τα παιδιά τους ( αν και πιστεύω ότι δεν μπορεί να είναι τόσοι πολλοί, στις παρούσες δυστυχίες του βασιλείου)· αλλά με αυτό το δεδομένο, απομένουν εκατόν εβδομήντα χιλιάδες τροφοί. Αφαιρώ πάλι πενήντα χιλιάδες, για τις γυναίκες εκείνες που αποβάλλουν, ή των οποίων τα παιδιά πεθαίνουν από ατύχημα ή από ασθένεια μέσα στο έτος. Απομένουν μόνο εκατόν είκοσι χιλιάδες παιδιά που γεννιούνται σε φτωχούς γονείς. Η ερώτηση συνεπώς είναι: πώς αυτά θα διατραφούν και ανατραφούν; Πράγμα που, όπως ήδη έχω πει, στην παρούσα κατάσταση των πραγμάτων, είναι εντελώς αδύνατο με όλες τις μεθόδους που έχουν μέχρι τώρα προταθεί. Γιατί δεν μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε ούτε στην οικοδομή ούτε για αγροτική εργασία· αφού ούτε σπίτια χτίζουμε ( εννοώ στην επαρχία) ούτε καλλιεργούμε γη· πολύ σπάνια μπορούν να εξασφαλίζουν τα προς το ζην από την κλοπή, ώσπου να φτάσουν τα έξι τους χρόνια· εκτός αν είναι πολύ επιδέξιας κατασκευής, αν και ομολογώ ότι μαθαίνουν τα βασικά σε πολύ μικρότερη ηλικία· κατά το διάστημα αυτό όμως μπορούν κανονικά να θεωρηθούν μόνο μαθητευόμενοι, όπως πληροφορήθηκα από έναν ευγενή κύριο της κομητείας Καίβαν, ο οποίος με διαβεβαίωσε ότι δεν γνώριζε παρά μία ή δύο περιπτώσεις σε ηλικία κάτω των έξι, ακόμη και σε ένα μέρος του βασιλείου τόσο γνωστό για την ταχύτατη εκμάθηση της εν λόγω τέχνης.
Βεβαιώθηκα από τους εμπόρους μας, ότι ένα αγόρι ή ένα κορίτσι πριν τα δώδεκα δεν είναι αγαθό που μπορεί να πουληθεί, και ακόμη και όταν φτάσει σε αυτή την ηλικία, δεν θα παράγει κέρδος μεγαλύτερο από τρεις λίρες, ή το περισσότερο τρεις λίρες και μισή κορώνα, από τη συναλλαγή· πράγμα που δεν είναι επικερδές ούτε για τους γονείς ούτε για το βασίλειο, αφού το κόστος για την τροφή και την ένδυση είναι τουλάχιστον τέσσερις φορές μεγαλύτερο.
Τώρα λοιπόν θα προτείνω ταπεινά τις δικές μου σκέψεις, οι οποίες ελπίζω ότι δεν υπόκεινται στην ελάχιστη αντίρρηση.
Βεβαιώθηκα από έναν γνωστό μου Αμερικανό στο Λονδίνο, ο οποίος ξέρει πολύ καλά, ότι ένα νέο, φροντισμένο παιδί αποτελεί, σε ηλικία ενός έτους, εξαιρετικά νόστιμη και θρεπτική, πλήρη τροφή, είτε στιφάδο, είτε στη σχάρα στο φούρνο, ή βραστό· και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα είναι εξ ίσου ωραίο σε φρικασέ ή ραγού.
Συνεπώς προτείνω ταπεινά στο κοινό, από τις εκατόν είκοσι χιλιάδες παιδιά, που ήδη έχω υπολογίσει, να κρατηθούν είκοσι χιλιάδες για αναπαραγωγή, εκ των οποίων μόνο το ένα τέταρτο να είναι αρσενικά· αναλογία μεγαλύτερη απ' αυτή που χρησιμοποιούμε για τα πρόβατα, τα βοοειδή, ή τα γουρούνια, και η αιτιολογία μου είναι ότι αυτά τα παιδιά σπάνια είναι προϊόντα γάμου, μια κατάσταση για την οποία δεν έχουν καλή γνώμη οι άγριοί μας, συνεπώς ένα αρσενικό θα είναι αρκετό για τέσσερα θηλυκά. Και οι υπόλοιπες εκατό χιλιάδες μπορούν, όταν φτάσουν σε ηλικία ενός έτους, να πωλούνται σε πρόσωπα ευγενή και πλούσια, σε όλο το βασίλειο, πάντοτες με την συμβουλή προς την μητέρα να τους επιτρέπει κατά τον τελευταίο μήνα να θηλάζουν πολύ, ώστε να γίνουν αφράτα και παχιά για ένα καλό δείπνο. Από ένα παιδί θα γίνονται δύο πιάτα σε μια φιλική συγκέντρωση· όταν η οικογένεια δειπνεί μόνη, από το μπροστινό ή πισινό τέταρτο θα γίνει ένα ικανοποιητικό πιάτο, και αρτυμένο με λίγο πιπέρι ή αλάτι, θα βράζει πολύ καλά την τέταρτη μέρα, ιδίως τον χειμώνα.
Έχω σκεφθεί ότι κατά μέσο όρο ένα παιδί που μόλις γεννήθηκε ζυγίζει 12 λίβρες, και σε ένα έτος, εάν τραφεί υποφερτά, φθάνει τις 28 λίβρες.
Εγγυώμαι ότι αυτή η τροφή θα είναι αρκετά αγαπητή, και συνεπώς ιδιαίτερα κατάλληλη για τους γαιοκτήμονες, οι οποίοι αφού θα έχουν ήδη κατασπαράξει τους περισσότερους γονείς, φαίνεται να έχουν και τον ισχυρότερο τίτλο επί των τέκνων.
Το κρέας των παιδιών θα είναι διαθέσιμο καθ' όλη την διάρκεια του έτους, αλλά αφθονότερο τον Μάρτιο, και λίγο πριν και μετά· επειδή μαθαίνουμε από ένα σοβαρό συγγραφέα, γνωστό Γάλλο ιατρό, ότι επειδή τα ψάρια είναι γόνιμη τροφή , στις ρωμαιοκαθολικές χώρες γεννιούνται περισσότερα παιδιά περίπου εννέα μήνες μετά την σαρακοστή, και έτσι οι αγορές θα είναι πιο γεμάτες απ' ό,τι συνήθως, επειδή η αναλογία παιδιών των παπιστών είναι τουλάχιστον ένα προς τρία σε αυτό το βασίλειο, και με τον τρόπο αυτόν θα υπάρχει ακόμη ένα παράπλευρο όφελος, με την μείωση του αριθμού των παπιστών ανάμεσά μας.
Ήδη υπολόγισα το κόστος για την συντήρηση του παιδιού ενός ζητιάνου ( στους οποίους συνυπολογίζω όλους τους κατοίκους της επαρχίας, όλους τους εργάτες, και τα τέσσερα πέμπτα των αγροτών) στα δύο περίπου σελίνια per annum, συμπεριλαμβανομένων των κουρελιών· και πιστεύω ότι κανένας ευγενής δεν θα δίσταζε να δώσει δέκα σελίνια για το σώμα ενός καλού, παχιού παιδιού, από το οποίο, όπως ήδη είπα, θα γίνουν τέσσερα πιάτα από εξαιρετικό, θρεπτικό κρέας, όταν θα έχει μόνο κάποιον ιδιαίτερο φίλο, ή την οικογένεια του για δείπνο. Έτσι ο μεν κύριος θα μάθει να είναι καλός γαιοκτήμονας και θα γίνει δημοφιλής στους καλλιεργητές του, η δε μητέρα θα έχει οκτώ σελίνια καθαρό κέρδος και θα είναι διαθέσιμη για εργασία ώσπου να παράγει ακόμη ένα παιδί.
Εκείνοι που είναι πιο οικονόμοι ( όπως πρέπει να ομολογήσω απαιτούν οι καιροί) μπορούν να γδάρουν το σώμα· από το δέρμα του, επεξεργασμένο με τέχνη, θα παραχθούν θαυμάσια γάντια για τις κυρίες, και καλοκαιρινές μπότες για τους ευγενείς κυρίους.
Όσο για την πόλη μας του Δουβλίνου, γι' αυτόν τον σκοπό μπορούν να οριστούν σφαγεία, στα πιο κατάλληλα μέρη της, και μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα λείψουν οι σφαγείς· αν και θα συνιστούσα την αγορά ζωντανών παιδιών, που θα ετοιμάζονται αμέσως μετά την σφαγή, όπως γίνεται με το χοιρινό για ψητά.
Ένα πολύ άξιο πρόσωπο, αληθινός λάτρης της χώρας του, τις αρετές του οποίου εκτιμώ βαθιά, πρόσφατα, συζητώντας γι' αυτό το θέμα, είχε την ευγένεια να προσφέρει μια βελτίωση στο σχέδιό μου. Είπε ότι, αφού πολλοί ευγενείς αυτού του βασιλείου έχουν εξολοθρεύσει τα ελάφια τους, σκέφτηκε πως η έλλειψη κρέατος από ελάφι θα μπορούσε κάλλιστα να αντιμετωπισθεί με τα σώματα νέων αγοριών και κοριτσιών, ηλικίας όχι μεγαλύτερης των δεκατεσσάρων, και όχι μικρότερης των δώδεκα· αφού τόσο μεγάλος αριθμός ατόμων και των δύο φύλων είναι τώρα έτοιμα να λιμοκτονήσουν από έλλειψη εργασίας. Αυτά λοιπόν τα άτομα να διατεθούν από τους γονείς τους, αν ζουν, ή από τους πλησιέστερους συγγενείς τους. Αλλά, με όλο τον σεβασμό προς έναν τόσο εξαίρετο φίλο, και τόσο άξιο πατριώτη, δεν μπορώ να συμμερισθώ πλήρως την άποψή του· επειδή, όσον αφορά τα αρσενικά, ο Αμερικάνος γνωστός μου με διαβεβαίωσε, εξ ίδίας μακράς εμπειρίας, ότι το κρέας τους ήταν γενικώς σκληρό και λεπτό, όπως των δικών μας μαθητών στα σχολεία, από τη συνεχή άσκηση, και η γεύση τους άσχημη, και η πάχυνσή τους δεν έλυνε το πρόβλημα. Όσο για τα θηλυκά, πιστεύω ταπεινά, ότι θα ήταν απώλεια για το κοινό, επειδή σύντομα θα γίνονταν και αυτές τροφοί· και έπειτα, δεν είναι απίθανο ότι κάποιοι λεπτολόγοι θα ήταν πρόθυμοι να απαγορεύσουν μια τέτοια πρακτική ( αν και βέβαια εντελώς άδικα) ως κάποτε εγγίζουσα τα όρια της σκληρότητας, πράγμα το οποίο, ομολογώ, πάντοτε μου προκαλούσε την σφοδρότερη αντίδραση κατά οποιοδήποτε σχεδίου, όσο καλές προθέσεις και αν είχε.
Αλλά, για να δικαιολογήσω τον φίλο μου, μου ομολόγησε, ότι αυτή η ιδέα μπήκε στο μυαλό του από τον διάσημο Σαλμαναζάρ , που κατάγεται από το νησί Φορμόζα, και ήρθε από εκεί στο Λονδίνο περισσότερο από είκοσι χρόνια πριν, και ο οποίος είπε στον φίλο μου, κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης, ότι σε εκείνη την χώρα, όταν κάποιος νέος καταδικασθεί σε θάνατο, ο δήμιος πουλούσε το πτώμα σε ευγενή πρόσωπα, ως εξαιρετική λιχουδιά· και ότι, στον καιρό του, το σώμα ενός αφράτου δεκπεντάχρονου κοριτσιού, που σταυρώθηκε επειδή αποπειράθηκε να δηλητηριάσει τον Αυτοκράτορα, πωλήθηκε στον Πρωθυπουργό της Αυτού Αυτοκρατορικής Μεγαλειότητος, και σε άλλους μεγάλους μανδαρίνους της Αυλής, σε μεγάλα κομμάτια από την αγχόνη, για τετρακόσιες κορώνες. Ούτε επίσης θα μπορούσα να αρνηθώ, πράγματι, ότι το βασίλειο δεν θα ήταν καθόλου χειρότερο, αν είχαν την ίδια μεταχείριση πολλά παχουλά κορίτσια αυτής της πόλης, που, χωρίς καμία απολύτως ζημιά στην περιουσία τους, δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι χωρίς φορείο, και εμφανίζονται σε θέατρα και συνεστιάσεις φορώντας ξένα κοσμήματα για τα οποία ποτέ δεν θα πληρώσουν.
Μερικά πρόσωπα με αποθαρρυμένο πνεύμα είναι ιδιαίτερα προβληματισμένα από τον τεράστιο αριθμό των φτωχών ανθρώπων, ηλικιωμένων, άρρωστων, ή ανάπηρων· και μου έχει ζητηθεί να στρέψω τις σκέψεις μου στο ποια μέτρα μπορούν να ληφθούν, ώστε να ελαφρυνθεί το έθνος από ένα τέτοιο βάρος. Αλλά δεν ασχολούμαι καθόλου με το θέμα αυτό, επειδή είναι γνωστό σε όλους, ότι αυτοί κάθε μέρα πεθαίνουν και σαπίζουν, από το κρύο και την πείνα, και την βρωμιά, και τα παράσιτα, τόσο γρήγορα όσο μπορεί κανείς να προσδοκά βασίμως. Όσο για τους νέους εργάτες, αυτοί είναι τώρα σε μια κατάσταση σχεδόν το ίδιο ελπιδοφόρα. Δεν μπορούν να βρουν δουλειά, και συνεπώς φθίνουν από την κακή διατροφή, σε τέτοιο βαθμό, ώστε αν κάποια στιγμή προσληφθούν τυχαία για μια συνηθισμένη εργασία, δεν έχουν αρκετή δύναμη ώστε να την εκτελέσουν, και με τον τρόπο αυτόν, η χώρα και οι ίδιοι ευτυχώς λυτρώνονται από τα μελλοντικά δεινά.
Έχω κάνει πολλές παρεκβάσεις, έτσι θα επιστρέψω στο θέμα μου. Νομίζω ότι τα πλεονεκτήματα της πρότασής μου είναι προφανή και πολλά, καθώς επίσης και ιδιαίτερα σημαντικά.
Πρώτον, όπως έχω ήδη παρατηρήσει, θα μειωθεί κατά πολύ ο αριθμός των παπιστών, από τους οποίους κάθε έτος εκτοπιζόμαστε, επειδή αναπαράγονται περισσότερο από όλους στο έθνος, και επίσης αποτελούν τους πιο επικίνδυνους εχθρούς μας, αφού μένουν στην χώρα επίτηδες για να παραδώσουν το βασίλειο στον Σφετεριστή( σημ. Ιάκωβος, Πρίγκηπας της Ουαλλίας, σφετεριστής του Αγγλικού, Σκωτικού και Ιρλανδικού θρόνου), ελπίζοντας να εκμεταλλευτούν την απουσία τόσων καλών προτεσταντών, που επέλεξαν να εγκαταλείψουν την χώρα τους, παρά να μείνουν στα σπίτια τους και να πληρώνουν, ενάντια στην συνείδησή τους, την δεκάτη σε κάποιον επισκοπικό εφημέριο.
Δεύτερον, οι φτωχότεροι καλλιεργητές θα έχουν κάτι δικό τους με αξία, και το οποίο μπορεί από τον νόμο να γίνει εγγύηση για κάποια δυσκολία, και να βοηθήσει να πληρωθεί το ενοίκιο στον γαιοκτήμονα, αφού έχει ήδη κατάσχει τα ζώα και το σιτάρι τους, και το χρήμα είναι ένα πράγμα άγνωστο.
Τρίτον, ενώ το κόστος εκατό χιλιάδων παιδιών, από δύο ετών και πάνω, δεν μπορεί να υπολογισθεί σε λιγότερο από δέκα σελίνια το κομμάτι ανά έτος , με τον τρόπο αυτόν το απόθεμα του έθνους θα αυξηθεί κατά πενήντα χιλάδες λίρες ανά έτος, εκτός από το κέρδος ενός νέου πιάτου, το οποίο θα εισαχθεί στα τραπέζια όλων των ευγενών στο βασίλειο που έχουν περιουσία και κάποια εκλέπτυνση στο γούστο. Όλα τα χρήματα θα κυκλοφορούν ανάμεσα σε εμάς, αφού τα αγαθά θα είναι εξ ολοκλήρου δικής μας παραγωγής και κατασκευής.
Τέταρτον, οι παραγωγικές τροφοί, εκτός από το καθαρό κέρδος οκτώ σελινιών ανά έτος από την πώληση των παιδιών τους, θα απαλλαγούν από το βάρος της συντήρησης τους πέραν του πρώτου έτους.
Πέμπτον, αυτή η τροφή θα φέρει επίσης μεγάλη πελατεία στα εστιατόρια, όπου οι κρασέμποροι οπωσδήποτε θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια ώστε να επινοήσουν τις καλύτερες συνταγές για να μαγειρευτεί τέλεια· και συνεπώς θα συχνάζουν στις αίθουσές τους όλοι οι ευγενείς κύριοι, που δίκαια εκτιμούν τον εαυτό τους για την γνώση τους στο καλό φαγητό· ένας δε επιδέξιος μάγειρας, που ξέρει πώς να περιποιηθεί τους πελάτες του, θα προσπαθήσει να την κάνει τόσο ακριβή όσο τους αρέσει.
Έκτον, θα είναι μεγάλο κίνητρο για τον γάμο, τον οποίο όλα τα έμφρονα έθνη είτε προτρέπουν με ανταμοιβές, είτε επιβάλλουν με νόμους και ποινές. Θα αύξανε την φροντίδα και την τρυφερότητα των μητέρων προς τα παιδιά τους, αν ήταν σίγουρες για ένα ισόβιο συμβόλαιο για τα φτωχά μωρά, εξασφαλισμένο κατά κάποιον τρόπο από το κοινό, με κέρδος γι' αυτές παρά με έξοδα. Σύντομα θα δούμε την ευγενή άμιλλα ανάμεσα στις παντρεμένες γυναίκες, ποια θα μπορέσει να προσφέρει στην αγορά το παχύτερο παιδί. Οι άντρες θα αγαπήσουν τις γυναίκες τους, κατά την εγκυμοσύνη τους, όσο και τις φοράδες τους, όταν περιμένουν πουλάρι, ή τις αγελάδες που περιμένουν μοσχάρι, ή τις γουρούνες, όταν είναι έτοιμες να γεννήσουν γουρουνάκια· και δεν θα στέργουν να τις δείρουν ή να κλωτσήσουν ( όπως συμβαίνει υπερβολικά συχνά), από τον φόβο της αποβολής.
Πολλά άλλα πλεονεκτήματα μπορούν να απαριθμηθούν. Για παράδειγμα, η αύξηση κατά μερικές χιλιάδες των εξαγόμενων βαρελιών μας με βοδινό· η διάδοση του χοιρινού, και η βελτίωση της τέχνης της κατασκευής του καλού μπέικον, που τόσο τα έχουμε ανάγκη εξ αιτίας της εξολόθρευσης των γουρουνιών, πολύ συχνής στα τραπέζια μας, και τα οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να συγκριθούν σε γεύση ή όψη με ένα καλοφτιαγμένο παχύ παιδί ενός έτους, που ψητό θα κάνει μεγάλη εντύπωση στην εορτή του Λόρδου Δημάρχου, ή κάθε άλλη δημόσια διασκέδαση. Αλλά αυτό, και πολλά ακόμη, τα παραλείπω, χάριν συντομίας.
Υποθέτοντας ότι χίλιες οικογένειες σε αυτή την πόλη θα ήταν τακτικοί αγοραστές παιδικού κρέατος, εκτός εκείνων που θα θελήσουν να το αγοράσουν για ευχάριστες συγκεντρώσεις, ιδιαίτερα σε γάμους και βαφτίσια, υπολογίζω ότι το Δουβλίνο θα κατανάλωνε ετησίως περίπου είκοσι χιλιάδες κομμάτια· και το υπόλοιπο του βασιλείου ( όπου πιθανότατα θα πωλείται κάπως φτηνότερα) τις υπόλοιπες ογδόντα χιλιάδες.
Δεν μπορώ να σκεφθώ καμία άλλη αντίρρηση, που να μπορεί να έχει κανείς σε αυτή την πρόταση, εκτός από το ότι ο αριθμός των ανθρώπων θα μειωθεί κατά πολύ, με αυτό τον τρόπο, στο βασίλειο. Αυτό το παραδέχομαι αμέσως, και ήταν πράγματι μία κύρια παράμετρος της πρότασής μου, πριν την προτείνω στο κοινό. Ελπίζω ότι ο αναγνώστης θα παρατηρήσει, πως υπολογίζω την θεραπεία μου για το συγκεκριμένο Βασίλειο της Ιρλανδίας, και για κανένα από όσα υπήρξαν, υπάρχουν, ή, πιστεύω, θα υπάρξουν ποτέ πάνω στη Γη. Γι' αυτό ας μην μου μιλήσει κανείς για άλλα μέσα: την φορολόγηση των εξαγωγών μας με πέντε σελίνια ανά λίβρα· να μην χρησιμοποιούνται ούτε ενδύματα, ούτε οικιακά έπιπλα, εκτός αυτά που παράγουμε και κατασκευάζουμε εμείς· την απόρριψη των υλικών και οργάνων που προάγουν την ξενόφερτη πολυτέλεια· την θεραπεία της ακριβής υπερηφάνειας, υπεροψίας, οκνηρίας και της χαρτοπαιξίας των γυναικών μας · την καλλιέργεια της οικονομίας, της φρόνησης και της εγκράτειας· να μάθουμε να αγαπάμε την χώρα μας, τομέας στον οποίο διαφέρουμε ακόμη και από τους Λάπωνες και τους κατοίκους του Τοπιναμπού· να αφήσουμε τα μίση και τις φατρίες μας, και να μην φερόμαστε σαν τους Ιουδαίους, οι οποίοι δολοφονούσαν ο ένας τον άλλον τη στιγμή που η πόλη τους κυριευόταν· να προσέχουμε λίγο να μην πουλάμε την χώρα και τις συνειδήσεις μας για το τίποτα· να διδάξουμε τους γαιοκτήμονες να δείχνουν τουλάχιστον λίγο έλεος απέναντι στους καλλιεργητές τους. Και τέλος την ενστάλαξη πνεύματος τιμιότητας, εργατικότητας και ικανότητας στους εμπόρους μας, οι οποίοι, αν ληφθεί τώρα μια απόφαση να αγοράζουν μόνο τα προϊόντα της χώρας μας, αμέσως θα ενώνονταν για να μας εξαπατήσουν και να μας κλέψουν στην τιμή, την ποσότητα και την ποιότητα, και δεν θα μπορούσαν ποτέ να κάνουν μια τίμια πρόταση δίκαιης συναλλαγής, αν και προσκαλούνται σε τέτοια συχνά και ειλικρινώς.
Για τον λόγο αυτόν επαναλαμβάνω, ας μην μου μιλήσει κανείς γι' αυτά και παρόμοια μέτρα, αν δεν έχει πρώτα έστω μιαν αμυδρή ελπίδα, ότι κάποτε θα υπάρξει αληθινή και ειλικρινής διάθεση να εφαρμοστούν.
Αλλά, όσον αφορά εμένα, αφού για πολλά χρόνια κουράστηκα προτείνοντας μάταιες, ανώφελες, ανεφάρμοστες σκέψεις, και όντας εντελώς απελπισμένος για την επιτυχία τους, τελικά κατέληξα ευτυχώς στην παρούσα πρόταση, η οποία, εκτός από το ότι είναι εντελώς νέα, έχει επίσης κάτι το στέρεο και αληθινό, δεν έχει κόστος και απαιτεί μικρή προσπάθεια, και εξαρτάται πλήρως από εμάς, ώστε δεν δημιουργεί καθόλου κίνδυνο να δυσαρεστήσει την Αγγλία, επειδή αυτό το αγαθό δεν θα εξάγεται, και άλλωστε το κρέας θα είναι πολύ λεπτό, για να μπορεί να συντηρηθεί επί μακρόν στο αλάτι, αν και ίσως θα μπορούσα να ονομάσω μια χώρα, που ευχαρίστως θα έτρωγε ολόκληρο το έθνος μας και χωρίς αυτό.
Σε τελική ανάλυση, δεν είμαι τόσο ισχυρά προσκολημμένος στην άποψή μου, ώστε να απορρίπτω κάθε πρόταση, από σοφούς άνδρες, που θα βρεθεί εξ ίσου αθώα, φθηνή, εύκολη και αποτελεσματική. Αλλά πριν κάτι τέτοιο προταθεί σε αντίκρουση του δικού μου, ως καλύτερο σχέδιο, παρακαλώ αυτόν ή αυτούς που θα το προτείνουν να σκεφθούν σοβαρά δύο ζητήματα. Πρώτον, όπως έχουν τα πράγματα τώρα, πώς θα είναι σε θέση να βρουν τροφή και ένδυση για εκατό χιλιάδες άχρηστα στόματα και πλάτες. Και δεύτερον, επειδή υπάρχουν περίπου ένα εκατομμύριο πλάσματα με ανθρώπινη μορφή σε όλο το βασίλειο αυτό, των οποίων η συνολική περιουσία ανέρχεται σε χρέος δύο εκατομμυρίων λιρών στερλινών, προσθέτοντας στους επαγγελματίες επαίτες το σώμα των αγροτών, των καλλιεργητών και των εργατών, με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, που είναι επαίτες κατ' ουσίαν, ζητώ από τους πολιτικούς στους οποίους δεν αρέσει η κίνησή μου, και ίσως είναι τόσο τολμηροί ώστε να προτείνουν μιαν απάντηση, να ρωτήσουν πρώτα τους γονείς των θνητών αυτών, εάν σήμερα δεν θα το εύρισκαν μεγάλη ευτυχία να έχουν πουληθεί ως τροφή σε ηλικία ενός έτους, με τον τρόπο που περιγράφω, και να έχουν αποφύγει έτσι μια τέτοια συνεχή διαδοχή δυστυχιών, σαν αυτή που έχουν ζήσει έκτοτε, από την καταπίεση των γαιοκτημόνων, την αδυναμία να καταβάλουν ενοίκια χωρίς χρήματα ή αγαθά, την έλλειψη στοιχειώδους διατροφής, χωρίς ούτε σπίτι ούτε ρούχα για να να τους προστατεύουν από τις επιθέσεις του καιρού, και από την αναπόφευκτη προοπτική να κληροδοτήσουν τις ίδιες, ή μεγαλύτερες δυστυχίες, στους απογόνους τους για πάντα.
Δηλώνω, με όλη την ειλικρίνεια της καρδιάς μου, ότι δεν έχω ούτε το ελάχιστο προσωπικό όφελος από την προσπάθεια να προωθηθεί το απαραίτητο αυτό έργο, επειδή δεν έχω κανένα άλλο κίνητρο παρά το γενικό καλό της χώρας μου, με την πρόοδο του εμπορίου, φροντίζοντας για τα παιδιά, ανακουφίζοντας τους φτωχούς, και δίνοντας κάποια ευχαρίστηση στους πλούσιους. Δεν έχω παιδιά, από τα οποία μπορώ να κερδίσω έστω μία πέννα, αφού το μικρότερο είναι εννέα ετών, και η σύζυγός μου δεν μπορεί πλέον να συλλάβει.
Ένα σκληρό, έντονα σαρκαστικό και δηλητηριώδες σατιρικό δοκίμιο του Jonathan Swift, το οποίο με την υπερβολή του χλευάζει και καταγγέλλει συγχρόνως την απανθρωπιά και την αγριότητα των πλουσίων στην αντιμετώπιση των φτωχών και εξαθλιωμένων καθώς και την βρετανική πολιτική στην Ιρλανδία του 18ου αι. Ο Jonathan Swift, γνωστός από τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ, έγραψε αυτό το δοκίμιο το καλοκαίρι του 1729. Απογοητευμένος από την αποτυχία των κοινωνικών και πολιτικών του παρεμβάσεων καταλήγει σε αυτό το πολύ αιχμηρό κείμενο για να ταρακουνήσει τις υπνωτισμένες συνειδήσεις και τις υποκριτικές συμπεριφορές των πολιτών και αναγνωστών της εποχής του που συνήθισαν να "καταπίνουν" αδιαμαρτύρητα τις άγριες οικονομικές πολιτικές που έφερναν φτώχεια, εξαθλίωση, πείνα,θάνατο.
Ένα κείμενο - γροθιά στα τροφαντά στομάχια της εφησυχασμένης κοινωνίας κάθε εποχής που εξακολουθεί να ανέχεται τις ίδιες πολιτικές και θυμάται να μεταμορφώνεται σε "φιλάνθρωπη" μερικές μόνο μέρες το χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου