Marcel Duchamp , Nude Descending a Staircase, No. 2 (1912)
Επίλογος
Νύχτα βαθιά και σιωπηλή. Κάποια κραυγήράγισε τα σκοτάδια απελπισμένη.
Μες στα κανάλια τα νερά αναδεύτηκαν
και ρημαγμένοι κήποι ανατριχιάσαν .
Ω, μη ρωτάς ποιος είναι που πονά και οδύρεται
πάνω στη γης οι κολασμένοι δε μετριούνται.
Ω, μη ρωτάς ποιος είναι που πονά και οδύρεται
κι είναι η κραυγή τόσο πολύ γνωστή σου...
Καιρός που την προσμένεις να΄ρθει ακράταγη
και να τρανέψει σέρνοντας πίσω χιλιάδες.
Λιμάνια να της απαντήσουνε πολύβοα
και να τη δευτερώσουν φάμπρικες και μίνες.
Σού είναι τόσο γνώριμη η κραυγή αυτή...
Κι αν πίσω της αργούν οι άλλες να' ρθούνε ,
σκύψε στη γης - μα χαμηλά στη γης -
κι άκουσε πώς κοχλάζουν οι θυμοί των κολασμένων.
Κι έτοιμος - α, να' σαι πάντα έτοιμος -
με τη βαθιά σου τη φωνή
κράτα το ίσο.
Στρατής Τσίρκας, Φελάχοι, Τα Ποιήματα, Κέδρος , Αθήνα 1981, 2η έκδοση
2 σχόλια :
Εξαιρετικός ο Τσίρκας. Εξαιρετικές και οι επιλογές σου - η μια καλύτερη από την άλλη. Μπράβο Σοφία!
Είναι μια όαση αυτό το ιστολόγιο. Μια αληθινή και πολύτιμη όαση αισιοδοξίας, αλήθειας, αγωνιστικότητας, δύναμης, που τόσο έχουμε ανάγκη για να συνεχίσουμε την πορεία μας στον "άνυδρο" αυτό τόπο.
Καλή συνέχεια,
καλή δύναμη!
Ευχαριστώ!
Να' σαι καλά
Δημοσίευση σχολίου