Εκστατικός μες στη βροχή

Εκστατικός μες στη βροχή προχωρούσε
σα να μην έβρεχε
σα να μην τον είχε περονιάσει το νερό ως το κόκαλο.
Οι αστραπές καταύγαζαν
το πρόσωπό του αλλοπαρμένο
κι οι κεραυνοί τον πέρναγαν ξυστά.

Μ’ ένα όνειρο ακατάβλητο
στ’ απαυδισμένα μάτια του
προχωρούσε τραγουδώντας σιγανά
σα να μην τον είχε παρασύρει ακόμα
φύλλο πεθαμένο η καταιγίδα.

ΣΤΑΥΡΟΣ  ΒΑΒΟΥΡΗΣ, από την ποιητική ενότητα «Σημειώσεις για έναν άνθρωπο που πέθανε» της επιλογής «Ποιήματα», εκδόσεις Ερμής – 1977.

( Στη  Rosa Mund)