Μια προφητεία και μια συμβουλή...

Μια προφητεία από το Τσιλάμ Μπαλάμ

Φάε, φάε, υπάρχει ψωμί,
πιες, πιες, όσο υπάρχει νερό.
Θα έρθει η μέρα που καπνός θα σκοτεινιάσει τον ουρανό,
όταν η ερημιά θα απλωθεί στη χώρα,
 όταν ένα σύννεφο θα μετακινηθεί,
όταν ένα βουνό θα ξεριζωθεί,
όταν ένας δυνατός άνδρας θα κατακτήσει την πόλη,
όταν όλα θα μεταβληθούν σε ερείπια, 
όταν το μπουμπουκιασμένο φύλλο θα τσαλαπατηθεί, 
όταν τα μάτια θα κλείσουν από το θάνατο,
όταν το δέντρο θα φέρει τα τρία σημάδια,
πατέρας, γιος και εγγονός θα κρέμονται νεκροί
από το ίδιο δέντρο,
όταν ο πόλεμος θα ξεσπάσει και ο λαός θα σκορπιστεί μακριά στα δάση.

Να αγαπάς τη γη

Ο Λούθερ Στάνιγκ Μπέαρ γεννήθηκε το 1868 και ήταν ένας από τους πιο σοφούς Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής. Ανήκε στην ομάδα Λακότα της φυλής των Σιου. Παραβίασε από μόνος του τη συνθήκη του Σίτινγκ Μπουλς, όταν είδε πόσο άσχημα μεγάλωναν οι λευκοί τα παιδιά τους και όταν συνάντησε στις πόλεις των λευκών παιδιά που ζητιάνευαν στους δρόμους. " Ο λευκός ξέρει να φτιάχνει περιουσίες, αλλά δεν ξέρει πώς να τις μοιράζει" είχε πει. Ο Λούθερ Στάνιγκ Μπέαρ έχει γράψει για την αγάπη του λαού στη φύση:

     Δε βλέπαμε τα λιβάδια, τους κυματιστούς λόφους και τις πεδιάδες με την πυκνή τους βλάστηση σαν κάτι άγριο.
     Μόνο στα μάτια του λευκού η φύση είναι άγρια, κατοικημένη από άγρια ζώα και ανθρώπους. Για μας τα πάντα ήταν κοντινά και γνώριμα. Η γη ήταν απαλή, προστατευμένη από την ευλογία του Ιερού Μυστηρίου.
      Όταν έφτασε ο τριχωτός άνθρωπος από την Ανατολή και με εγκληματική κακία άρχισε να διαπράττει το ένα αδίκημα μετά το άλλο, τότε η γη έγινε άγρια και αφιλόξενη ακόμα και για μας. Όταν τα ζώα του δάσους άρχισαν να φεύγουν από κοντά μας, δημιουργήθηκε η Άγρια Δύση. Οι Λακότα αγαπούσαν τη γη και ό,τι υπήρχε πάνω της και η αγάπη αυτή μεγάλωνε με τα χρόνια. Οι ηλικιωμένοι αγαπούσαν τη γη, κάθονταν να αναπαυθούν στη γη και ένιωθαν έτσι να πλησιάζουν τη μητρική δύναμη. Τα σκυλιά χαίρονταν να τη σκαλίζουν και οι γέροι έβγαζαν τα μοκασίνια τους και περπατούσαν πάνω της με γυμνά πόδια. Τα ιερά τους τα έφτιαχναν με χώμα. Τα πουλιά πετούσαν στον αέρα, κατέβαιναν στη γη για να ξεκουραστούν και η γη ήταν ο τελικός τόπος ανάπαυσης για καθετί που ζούσε και μεγάλωνε.
      Γι' αυτό ο γερο - Ινδιάνος κάθεται στη γη και δε στέκεται με πομπώδη τρόπο πάνω στις ζωογόνες της δυνάμεις.
     Το να κάθεται ή να ξαπλώνει στη γη σήμαινε γι΄αυτόν βαθύτερη σκέψη και δύναμη, μπορούσε να δει βαθύτερα και καθαρότερα το μυστήριο της ζωής, να νιώσει πιο κοντά με καθετί ζωντανό ολόγυρά του...
     Η συγγένεια με καθετί ζωντανό στη γη, τον ουρανό και το νερό ήταν μια πραγματική, μια ζωντανή πίστη.
     Έβλεπαν τα πουλιά και τα ζώα σαν αδέλφια τους και αυτό τους έκανε να νιώθουν πιο ασφαλείς. Μερικοί γέροι από τους Λακότα ήταν τόσο κοντά στους φτερωτούς και τους τριχωτούς φίλους τους που μπορούσαν μέσα από τη βαθιά αδελφοσύνη τους να μιλούν την ίδια γλώσσα.
     Οι γέροι Λακότα ήταν σοφοί. Ήξεραν πως η ανθρώπινη καρδιά σκληραίνει  όταν είναι μακριά από τη φύση, ήξεραν πως η έλλειψη σεβασμού σε ό,τι αναπτύσσεται και ζει, οδηγεί γρήγορα και σε έλλειψη σεβασμού προς τους ανθρώπους.
    Γι΄αυτό πέρασαν τη νιότη και τη ζωή τους ολόκληρη κοντά στην ομορφιά της φύσης.

Λαρς Πέρσον( Lars Persson), Άκου, Λευκέ!,Διηγήσεις και ομιλίες Ινδιάνων στους κατακτητές(1470-1976) , Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1993

    Ο Lars Persson ήταν Σουηδός ανθρωπολόγος. Γεννήθηκε στη Σουηδία το 1934. Έγραψε 9 βιβλία με θέμα τους Ινδιάνους της Αμερικής, καθώς και διάφορες αφρικανικές φυλές, μια νουβέλα και μια σάτιρα.Βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, νορβηγικά, δανέζικα και στη γλώσσα σουαχίλι. Επίσης έχει συλλέξει σε 2 δίσκους μουσική των Ινδιάνων.
    Δούλεψε χωρίς κανενός είδους υποστήριξη από επίσημους φορείς με τους Ινδιάνους του Αμαζονίου και τους Αρουνάκο  του  Περού και της Κολομβίας. Χαρακτηρίστηκε ανεπιθύμητο πρόσωπο σε όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, πήγε στην Αφρική όπου και εκεί ασχολήθηκε με την κατάσταση των μειονοτήτων. Σκοτώθηκε το 1981 σε αυτοκινητικό δυστύχημα στη Νοτιοαφρικανική Ένωση. Ήταν ένας από τους ιδρυτές της Διεθνούς Ομάδας Εργασίας για τις Υποθέσεςι των Ιθαγενών( IWGE) , του διεθνούς οργανισμού, που με συστηματικές εκδόσεις καταγράφει και παρουσιάζει την κατάσταση των εθνικών μειονοτήτων.(οπισθόφυλλο)