η παρέα μας, κάτι αθώο - μη φανταστείτε
ακούσαμε θόρυβο, κάτι σα
σούρσιμο δίπλα στη μάντρα - μη φοβηθείτε
και ένα πρόσωπο πρόβαλε σκούρο
ψιθυριστά ζητώντας να φάει - τι θα σκεφτείτε
Απειληθήκαμε βέβαια μες στο σκοτάδι
τον διώξαμε όλοι, έφυγε τρέχοντας
" κι ο άλλος λύνει το σκυλί" - για θυμηθείτε!
Την επομένη φύγαμε από το Φαφλάγκο, αυτή την παραλία της Νότιας Κρήτης, και περνώντας απ' τη νεκρόπολη των θερμοκηπίων φτάσαμε στην παράλια επίσης κωμόπολη. Στο λιμενοβραχίονα ένα μικρό σκοτεινό μπερδεμένο πλήθος που ξέβρασε τη νύχτα κάποιο καΐκι, περίμενε τη μοίρα του, η οποία έστριψε προς τα κει, αναβοσβήνοντας τη σειρήνα της, γεμίζοντας μας με κολλώδη ντροπή που κάθισε στα πρόσωπά μας και σφράγισε τα χείλια μας σχεδόν για μέρες.
Η Μαρία Σαββάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι γιατρός και ψυχογλωσσολόγος. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Επιστήμες της Συμπεριφοράς και Νευροψυχολογία, Ψυχογλωσσολογία και Εκπαίδευση στο Χάρβαρντ, Κοινωνική Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και, εργάστηκε στη Μονάδα Δυσλεξίας και διαταραχών του λόγου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου μέχρι το 2014. Βιβλία της: Καθρέφτες και άλλα μικρά κείμενα (Μελάνι 2017), Σε χρόνους δύο (Μελάνι 2015), Ταξίδια με τον λύκο μου (Μελάνι 2014).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου