Έξω γυναίκες μελαγχολικές σαν άλογα της κούρσας * Κλείσε τις γρίλιες γιατί πέφτει ομίχλη σιγανή σαν δίχτυ όταν σημαίνει έπαρση σημαίας* Περνάει φρουρά επιβητόρων ο γαλατάς που παίρνει τη στροφή σαν γάτα μια μπετονιέρα εκσφενδονίζει λάσπη στη θολή μορφή της μέρας * Μονάχα εσύ κ' εγώ κυκλοφορούμε ελεύθεροι στα λίγα τετραγωνικά της κάμαρας * Έρχονται τα ημερήσια φύλλα αδιαπέραστα κ' εμείς τα ρίχνουμε αποπάνω σαν επιδέσμους λεκιάζοντας το πάτωμα * Κι όταν σφυρίξει ο επιστάτης για παράταξη κυκλοφορείς ανάμεσα από μένα και τη μισοφαγωμένη πόρτα * Τώρα στη θέση σου είναι μια θαλάσσια χελώνα που κολύμπησε στα δάκρυά της και με βλέπει με κεφάλι κρεμασμένου πίσω απ' τις χαραματιές της μέρας * Σφυρίζει και ξανασφυρίζει ο επιστάτης ο εισπράκτορας μοιράζει τούτα τα φτηνά εξιτήρια για λίγες ώρες πάλι αδέσποτοι μες στα προαύλια της πολιτείας * Θάμπωσε το γυαλί της μέρας απ' τα ανήσυχα ρουθούνια πίσω λαχανιάζοντας των γυναικών μας * Κι απ' τις αναπνοές των καπνοδόχων ακροβολισμένες στις πλατείες και τις αγορές σαν λόγχες
Απ' όλα τα παράθυρα η πρωινή εκπομπή στεντόρεια και κάτω η λίμνη σαν προβιά παγιδευμένου ζώου μες στα βούρλα της * Έτσι προχώρησε μες στην παράταξη κι όταν ανέβηκε στην έδρα απόμεινε με λέξεις στοιβαγμένες χειμαρρώδης κι άναρθρος
.................................................................................................
Φταίει η πολιορκία φταίει η καταχνιά;
Γιάννης Δάλλας ( Ανατομία, 1971)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου