Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Το νησί των συναισθημάτων



ΤΟ ΝΗΣΙ
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν
όλα τα  συναισθήματα. Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση,
η Αγάπη και όλα τα  άλλα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι
επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι
την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται,
η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.
Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί  σου;»,
«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι
στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που
επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου
χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.
Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει
από αυτή βοήθεια.
«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».
«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:
«Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».
Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν
γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.
Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε,
ρώτησε την Γνώση:
«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;
«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

Μάνος Χατζιδάκις

Το κείμενο βρήκα εδώ 

Η καλή μου φίλη κ.κ (ανώνυμη) φροντίζει πάντα να εμπλουτίζει τις αναρτήσεις μου.
Προτείνει το τραγούδι " Ο χρόνος" του Μάνου Χατζιδάκι με το Γιώργο Ρωμανό





Ευχαριστώ

11 σχόλια :

Λεωνίδας Τζάνης είπε...

....Υπέροχο....

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι που ανακάλυψες το καταπληκτικό παραμύθι των συναισθημάτων.
Κοίτα τι του ταιριάζει:

http://www.youtube.com/watch?v=0ozF2AUgXXs

κ.κ.

sofia είπε...

Καλησπέρα Λεωνίδα,
Ευχαριστώ

Μαρία Νικολάου είπε...

Αχ τον γρίφο της αγάπης ποιος θα τον λύσει; Ο χρόνος;
Πολύ όμορφο Σοφία
Καλησπέρα.

sofia είπε...

Αγαπημένη μου κ.κ(Ανώνυμη) ευχαριστώ.

Το προσθέτω στην ανάρτηση

sofia είπε...

Η αγάπη η παντοτινή ποτέ δεν θα τελειώσει , λέει ένα άλλο τραγούδι

Την αγάπη μου Μαράκι

Διαχειριστής είπε...

Πολύ όμορφη ιστορία! Αλλά μέρχι να την καταλάβουν όλοι... θα έχει περάσει ο καιρός!

sofia είπε...

Έλα βρε κ.κ.μην είσαι τόσο απαισιόδοξη.

Ange Alexiou είπε...

Πολύ όμορφο...

eApenanti είπε...

Μακρινή και Μόνη η Αγάπη

Γιατί δεν μπορεί να συνυπάρχει...
Θέλει να Υπάρχει.

Καλημέρα και πάλι,
αργοπορημένος μέρες,
μπήκα στις σελίδες σου.

Θανάσης

sofia είπε...

Γεια σου Θανάση ,
δεν πειράζει που αργείς να με επισκεφθείς, αρκεί που δεν με ξεχνάς. Μαζεμένα τα σχόλια σου και διαλεχτά όπως πάντα.

Ευχαριστώ. Εσύ με συγκινείς

Να' σαι καλα