Εδώ μας ψήνουν στο τσιμέντο και την άσφαλτο λες κι η ζωή μας ταξιδεύει με νταλίκα έρχεται άνοιξη χωρίς το Μέγα Σάββατο...

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
το φόβο να νικήσω
τον κόσμο ν' αγαπήσω
κι ίσως ν' αγαπηθώ

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
να μ' αντιμετωπίσω
τη μοίρα μου να ορίσω
να μεταμορφωθώ

Μόνος μου πώς να πορευτώ
και πού να επιστρέψω
χωρίς εσένα είμαι μισός
κι ίσως να μην αντέξω

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
τη μάχη να κερδίσω
να μην εγκαταλείψω
να μην παγιδευτώ

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
τον ήλιο ν' αντικρίσω
να μην ξαναγυρίσω
σε τόπο σκοτεινό

Μόνος μου πώς να πορευτώ
και πού να επιστρέψω
χωρίς εσένα είμαι μισός
κι ίσως να μην αντέξω....


Στίχοι: Γιώργος Κορδέλλας
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου




Στίχοι: Φίλιππος Γράψας
Μουσική: Μάριος Τόκας

Του βάζεις δύσκολα του κόσμου αυτού του άμυαλου
και ξενυχτάς με το ζεϊμπέκικο του αρχάγγελου
γελάς με γέλιο δυνατό κι όποιος αντέξει
μετά ζητάς σιωπή που δε σηκώνει λέξη

Μοναχική και σπάνια
γυρνάς μεσ' στα Βαλκάνια
ανέμους να θερίσεις
σαν Παναγιά σ' έναν τεκέ
ψάχνεις του κόσμου το λεκέ
για να τον καθαρίσεις

Μελαχροινούς Θεούς τις νύχτες ονειρεύεσαι
και μ' όποιον ήλιο σεργιανάς τον ερωτεύεσαι
οχτώ μποφώρ κι οι δράκοι βγήκανε στο κύμα
παίρνεις μελάνι και φτερό και γράφεις ποίημα

Μοναχική και σπάνια
γυρνάς μεσ' στα Βαλκάνια
ανέμους να θερίσεις
σαν Παναγιά σ' έναν τεκέ
ψάχνεις του κόσμου το λεκέ
για να τον καθαρίσεις
Μοναχική και σπάνια
γυρνάς μεσ' στα Βαλκάνια
ανέμους να θερίσεις
σαν Παναγιά σ' έναν τεκέ
ψάχνεις του κόσμου το λεκέ
για να τον καθαρίσεις






Στίχοι: Φίλιππος Γράψας
Μουσική: Μάριος Τόκας

Εδώ μας παίρνουν τον αέρα και τα κύματα
απ' τις πατρίδες που τα χρόνια σου κρατούσες
εδώ μας έχουνε μονάχα για θελήματα
κι εσύ μιλάς για Αϊβαλί κι ότι αγαπούσες

Εδώ μας ψήνουν στο τσιμέντο και την άσφαλτο
λες κι η ζωή μας ταξιδεύει με νταλίκα
έρχεται άνοιξη χωρίς το Μέγα Σάββατο
κι εσύ για θρίαμβους μιλάς κι "εν τούτω νίκα"

Η προσφυγιά γυρεύει ακόμα τους δικούς της
κι απ΄ το σταθμό αναζητούνται αγνοούμενοι
η νύχτα παίζει με τους αγαπητικούς της
κι όλο πιο λίγοι το πρωί βγαίνουν χαρούμενοι
Η προσφυγιά γυρεύει ακόμα τους δικούς της
κι απ΄ το σταθμό αναζητούνται αγνοούμενοι
η νύχτα παίζει με τους αγαπητικούς της
κι όλο πιο λίγοι το πρωί βγαίνουν χαρούμενοι

Εδώ τα χρόνια που μας γέννησαν παλιώσανε
κι οι μέρες μες στ' αλουμινόχαρτα τ' αγγίζουν
τα φώτα γύρω από τις μνήμες χαμηλώσανε
κι εσύ μιλάς για τα πανιά που αρμενίζουν

Εδώ μπερδεύτηκαν και πρόσωπα και πράγματα
τα στέκια γέμισαν με άδειες καλησπέρες
παραφτηνήναν της αγάπης τα μαλάματα
κι εσύ μιλάς για πανηγύρια και βεγγέρες

Η προσφυγιά γυρεύει ακόμα τους δικούς της
κι απ΄ το σταθμό αναζητούνται αγνοούμενοι
η νύχτα παίζει με τους αγαπητικούς της
κι όλο πιο λίγοι το πρωί βγαίνουν χαρούμενοι
Η προσφυγιά γυρεύει ακόμα τους δικούς της
κι απ΄ το σταθμό αναζητούνται αγνοούμενοι
η νύχτα παίζει με τους αγαπητικούς της
κι όλο πιο λίγοι το πρωί βγαίνουν χαρούμενοι.