Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Το ραντεβού του φεγγαριού με την Πούλια



































Πριν ξημερώσει η Κυριακή - 21 Νοεμβρίου- η πανσέληνος θα βρίσκεται πάνω από το αστρικό σμήνος των Πλειάδων. Οι Πλειάδες είναι γνωστές με το όνομα Πούλια

Οι Πλειάδες είναι τα λαμπρότερα άστρα ενός αστρικού σμήνους που βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ταύρου, σε απόσταση 450 ετών φωτός .


Το αστρικό σμήνος, βυθισμένο σε ένα σύννεφο αερίου που του δίνει μια θαμπή αίγλη, περιλαμβάνει στην πραγματικότητα χιλιάδες άστρα, ωστόσο με γυμνό μάτι φαίνονται μόνο τα οκτώ: τα αστέρια Αλκυόνη, Άτλας, Ηλέκτρα, Μαία, η Μερόπη, Πλειόνη, Κελαινώ και Ταϋγέτη.









Η Πούλια έγινε ποίημα και τραγούδι

Σαπφώ

ΔΕΔΥΚΕ ΜΕΝ Α ΣΕΛΑΝΑ

Δέδυκε μεν α σελάνα νύκτες, παρά δ' έρχετ' ώρα

και Πληιάδες, μέσαι δε εγώ δε μόνα καθεύδω.

α'

Έδυσ' η Πούλια τώρα

και το φεγγάρι. Μα ψυχή...

Μεσάνυχτα. Φεύγει η ώρα

κι εγώ κοιμούμαι μοναχή!

(Μετάφραση: Σιμ. Μέναρδος)

β'

Πάει το φεγγάρι, η Πούλια σβεί στον ουρανό,

μεσάνυχτα σημαίνει,

περνάν οι ώρες... κι άχ εγώ

μονάχη πλαγιασμένη!

(Μετάφραση: Α. Πάλλης)

γ'

Το φεγγαράκι εμίσεψε

μεσάνυχτα σημαίνει,

οι ώρες φεύγουν και περνούν

κι εγώ κοιμάμαι μόνη....

(Μετάφραση: Αργ. Εφταλιώτης)

δ'

Βασίλεψε η σελήνη.

Κι η Πούλια. Μεσονύχτι.

Η ώρα περνά. Κι εγώ

κοιμούμαι μόνη.

(Μετάφραση: Θρ. Σταύρου)

ε'

Νά, το φεγγάρι κάθησε, μαζί κι η Πούλια κι είναι

μεσάνυχτα κι η ώρα περνά κι εγώ κοιμάμαι μόνη.

(Μετάφραση: Ηλ. Βουτιερίδης)

ΣΑΠΦΙΚΟΝ ΠΑΡΑΠΟΝΟΝ

ς'

Πίσω απ' τον λόφον έγειρεν ερωτικά η Σελήνη,

έσβησε η Πούλια στον γλαυκό της Λέσβος ελαιώνα

και τα γλυκά μεσάνυχτα στρώνουνε γάμου κλίνη...

Ώ σαπφικό παράπονον: "Εγώ καθεύδω μόνα.

(Παράφραση) (Π. Νιρβάνας)


Οδυσσέας Ελύτης, Η Μάγια

Η Πούλια πόχει εφτά παιδιά
μέσ' απ' τους ουρανούς περνά.
Κάποτε λίγο σταματά
στο φτωχικό μου και κοιτά.

-Γεια σας τι κάνετε; Καλά;
-Καλά. Πώς είναι τα παιδιά;
-Τι να σας πω εκεί ψηλά τα
τρώει τ' αγιάζι κι η ερημιά.

-Γι αυτό πικραίνεσαι κυρά,
δε μου τα φέρνεις εδωνά;
-Ευχαριστώ μα 'ναι πολλά
θα σου τη φάνε τη σοδειά.

-Δώσε μου καν την πιο μικρή
τη Μάγια την αστραφτερή.
-Πάρ' την κι έχε λοιπόν στο νου
πως θά 'σαι ο άντρας τ' ουρανού.

Λάμπουνε γύρω τα βουνά,
τα χέρια μου βγάνουν φωτιά.
Κι η Πούλια πόχει εφτά παιδιά
φεύγει και μ' αποχαιρετά.












(http://culture.ana.gr/view5.php?id=1357&pid=375)

Δεν υπάρχουν σχόλια :