Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Το ημέρωμα


    Οι ανθρώπινες σχέσεις πάντα υπήρξαν ένα περίπλοκο πρόβλημα. Πολλές φορές αναρωτήθηκα τι είναι εκείνο που φέρνει κάποιους ανθρώπους κοντά και κάποιους άλλους τους απομακρύνει. Γιατί συμπαθούμε αυτόν και αντιπαθούμε τον άλλον; Πώς δημιουργούνται οι φιλίες; Είναι δυνατόν να δημιουργηθούν αληθινές φιλίες με ανθρώπους που δεν τους έχεις δει αλλά που για ανεξήγητους λόγους νιώθεις ότι μπορείς να συνομιλήσεις μαζί τους, ότι αισθάνεσαι μια οικειότητα σαν να τους γνωρίζεις χρόνια και μια τάση να σπάσεις τα στεγανά και να απευθυνθείς σε αυτούς 
ανοίγοντας διάπλατα την καρδιά σου και να μοιραστείς ό,τι κρύβει μέσα της.

     Οι ανθρώπινες σχέσεις πάντα έχουν ένα ρίσκο. Δεν ξέρεις ποτέ ποιος κρύβεται κάτω από το πρόσωπο που βλέπεις , από το κείμενο που διαβάζεις . Παρ’ όλα αυτά κάτι σε τραβάει από το χέρι και σε οδηγεί , σε σπρώχνει προς τη μεριά του, σε παροτρύνει να κάνεις το πρώτο βήμα. Δισταγμός και πολλή σκέψη στην αρχή, αρκετή  συστολή ,  όμως κάτι μέσα σου φωνάζει ότι εκεί απέναντι υπάρχει ένας άνθρωπος που ίσως και να περιμένει , χωρίς και ο ίδιος να το γνωρίζει, τη δική σου κίνηση.

    Δύσκολη η αρχή , πολλές οι επιφυλάξεις. Άραγε θα μπορέσει να υπάρξει προσέγγιση;  Μού θυμίζει το « ημέρωμα» της αλεπούς από τον μικρό πρίγκηπα.  Μικρά μικρά βήματα, αλλά σταθερά και τακτικά βοηθούν στην γνωριμία.

    Και ξαφνικά χωρίς να το καταλάβεις νιώθεις ότι βρίσκεστε στον ίδιο δρόμο  να προχωράτε μαζί, να συζητάτε, να μοιράζεστε ιδέες, συναισθήματα, αγωνίες, χαρές και λύπες ίσως και μικρά μυστικά ή αναμνήσεις  μιας ζωής. Αναρωτιέσαι πώς έγινε αυτό; Πώς ξαφνικά αρχίζεις να έχεις έγνοια για έναν άνθρωπο που δεν έχεις δει  ποτέ, δεν ξέρεις το χρώμα της φωνής του  και όμως θέλεις να τον νιώθεις  δίπλα σου χαρούμενο και ευτυχισμένο, να τον βοηθήσεις όπως μπορείς και όπου μπορείς, να του απλώνεις τα χέρια σου σαν φτερά και την αγκαλιά σου  για να τον τυλίγεις προστατευτικά, να εύχεσαι να μην τού συμβεί κακό, να τού πηγαίνουν όλα καλά, να αισθάνεσαι  χαρά για μια καλή του κουβέντα , ευγνωμοσύνη για έναν ενθαρρυντικό του λόγο. Να στεναχωριέσαι με τα προβλήματά του όπως ακριβώς και με του αδελφού σου  ή τα δικά σου.

   Θα ήθελες να είσαι μια νεράιδα , σαν και εκείνες που διάβαζες στα παραμύθια όταν ήσουν μικρή, με ένα μαγικό ραβδάκι , ένας άγγελος στη γη, να αγγίζεις το μαύρο της ψυχής και να το αλλάζεις σε χρώμα φωτεινό.

   Χαίρεσαι γιατί μέρα τη μέρα αναπτύσσεται μια αμοιβαιότητα και θέλεις να  ανοίξεις την πόρτα του σπιτιού σου, να στρώσεις το καλό άσπρο λινό  τραπεζομάντηλο στο τραπέζι, να βγάλεις τα όμορφα πιάτα από λεπτή πορσελάνη και να σερβίρεις το καλύτερο φαγητό, το μαγειρεμένο με μεράκι και φροντίδα για τον εκλεκτό καλεσμένο, να κατεβάσεις τα κρυστάλλινα ποτήρια από το μπουφέ , να τα γεμίσεις με κόκκινο παλιό κρασί και να πιείτε στην υγειά μιας φιλίας που φαίνεται να μην είναι σαν κι αυτές που νόμιζες ότι είχες, αλλά δεν είχες.

  Ίσως μια αγωνία να υπάρχει  κρυμμένη κάπου βαθιά μέσα σου, ένας φόβος μήπως και ξαφνικά όλα διαλυθούν , μήπως λάθεψες , μήπως , μήπως, μήπως......Ανασφάλειες. Ο καθένας κουβαλάει  τις δικές του .

   Όμως υπάρχει ένα μυστικό , το αντίδοτο,  που στηρίζεται στη γνώση  ότι
«μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά, την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια γιατί δε γνωρίζει κανείς παρά τα πράματα που ημερώνει. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίσουν τίποτα. Τ' αγοράζουν όλα έτοιμα στα εμπορικά. Καθώς όμως δεν υπάρχουν εμπορικά που πουλάνε φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θες ένα φίλο , πρέπει να τον ημερώσεις!
-          -Τι πάει να πει «ημερώσεις»;
-         - Είναι κάτι που παραμελήθηκε πολύ. Σημαίνει «να δημιουργείς δεσμούς...».
-        -  Να δημιουργείς δεσμούς;
-          -Αν  με ημερώσεις, ο ένας θα έχει την ανάγκη του άλλου. Για μένα εσύ θα είσαι μοναδικός στον κόσμο. Για σένα εγώ θα είμαι μοναδική στον κόσμο... Γίναμε φίλοι...
-          Σ’ αυτή την αλήθεια βρίσκεται η αξία της ευτυχίας...»

Οι προτάσεις σε εισαγωγικά, διασκευασμένες και ανακατωμένες,  είναι από το βιβλίο του Αντουάν  ντε Σαιντ-Εξυπερύ, Ο μικρός πρίγκιπας, 
μτφρ. Στρατής Τσίρκας, Ηριδανός

10 σχόλια :

Μαρία Νικολάου είπε...

Τι να 'ναι αυτό που μας ενώνει;
http://www.youtube.com/watch?v=IdssOYZGljw
Καλημέρα.

sofia είπε...

Πολλά μάς ενώνουν με τους ανθρώπους αρκεί να κάνουμε μια μικρή προσπάθεια να τα ανακαλύψουμε ή όπως γράφει και η Μάρω Βαμβουνάκη
" Αξίζει η ζωή και το πέρασμά σου από τον κόσμο, όταν είσαι σε θέση να ανακαλύπτεις τις κρυμμένες αξίες στα ελάχιστα ή όταν τούς δίνεις το ελεύθερο να αποκαλυφθούν" (Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα, Ψυχογιός 2010)

Ευχαριστώ για τη μουσική

Καλημέρα

teleytaios είπε...

Πραγματικά τα πράγματα είναι έτσι όπως τα λες κι όπως τα περιγράφεις. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που ξεγελιόμαστε, άλλα βλέπουμε κι άλλα πιστεύουμε ή θέλουμε να πιστεύουμε. Και στο τέλος βρισκόμαστε προ εκπλήξεως με τους ανθρώπους που είχαμε την αίσθηση πως ταιριάζαμε. Νομίζω πως λίγο πολύ όλοι μας την έχουμε πατήσει...

Εξαιρετικές σκέψεις κι εξαιρετικό κείμενο.

Την καλημέρα μου Σοφία.

sofia είπε...

Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου Κώστα,
αλλά τις σχέσεις με τους ανθρώπους εμείς τις φτιάχνουμε. Η αμοιβαία ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη είναι απαραίτητες προϋποθέσεις. Υπάρχει όμως και η χημεία ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν ταιριάζουν όλοι με όλους γι΄αυτό και είναι περίπλοκες και πολύπλοκες οι ανθρώπινες σχέσεις.

Ευχαριστώ

Θωμάς είπε...

Σοφία, τυχερός όποιος αναγνώρισε τον εαυτό του διαβάζοντας το κείμενό σου. Τυχερός και ευτυχισμένος που έχει μια τόσο αξιόλογη φίλη.

sofia είπε...

Το ίδιο τυχερή αισθάνομαι και εγώ. Τυχερή και ευτυχισμένη.

Σε ευχαριστώ Θωμά.

Ανώνυμος είπε...

Η συζήτηση του Μικρού Πρίγκιπα με την αλεπού δείχνει αριστοτεχνικά τι σημαίνει η Φιλία ως Κεφάλαιο στη ζωή μας.

Τα δικά σου λόγια, Σοφία, λένε όλα όσα μπορεί να νιώσει και να μοιραστεί κάποιος με όσους θεωρεί διαδικτυακούς φίλους.
Οι οποίοι, ξέρουμε όλοι μας καλά ότι δεν υποκαθιστούν, σε καμιά περίπτωση, τη ζεστασιά της ανθρώπινης παρουσίας.
Όμως, το ότι τους ξεχωρίσαμε μέσα από όσους συναντάμε στον ωκεανό του διαδικτύου, μπορεί να σημαίνει ότι καλύπτουν με κάποιο τρόπο τη βαθύτερη ανάγκη μας για επικοινωνία με τον Άλλο, που δεν ξέρεις παρά μόνο εκείνη την πλευρά του, που σε αφήνει να δεις (να φανταστείς;) μέσα από τα γραφόμενά του και τη στάση του απέναντι στα διάφορα θέματα.

Η αλήθεια είναι ότι επειδή έτσι κι αλλιώς μας χωρίζουν πολλά από τους άλλους, προσωπικά επιλέγω να βρίσκω όσα με ενώνουν μαζί τους.
Ζήτημα οπτικής...


κ.κ.

sofia είπε...

Το γεγονός ότι μέσα από τον ωκεανό του διαδικτύου ξεχωρίζουμε ένα -δυο ανθρώπους με τους οποίους μπορούμε να επικοινωνούμε περισσότερο από όλους τους άλλους δείχνει ότι η φιλία σε όλες τις μορφές της είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Η καλή διάθεση,η αμοιβαία εμπιστοσύνη καιη ειλικρίνεια(το έγραψα και σε προηγούμενο σχόλιο) μπορούν να σπάσουν τον τοίχο του διαδικτύου και να ανοίξουν έναν δρόμο για πιο προσωπικές σχέσεις. Είναι ζήτημα οπτικής και αυτό αλλά και θέλησης και επιδίωξης.
Εξαρτάται τι ζητάμε από μια επικοινωνία ή μάλλον πώς ορίζουμε την επικοινωνία.

Καλημέρα αγαπητή κ.κ.

Ανώνυμος είπε...

Μάλιστα, αγαπητή μου!
Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε, που λέει κι ο Πιραντέλο(ς).
Αστειεύομαι...

Ο ορισμός της επικοινωνίας έχει λιγότερη σημασία από αυτό που ο καθένας μας θέλει να επικοινωνήσει και που εξαιτίας του, με απαραίτητη προϋπόθεση την καλή προαίρεση και την ειλικρίνεια, μπορεί να εξελιχθεί μια σχέση που αλλιώς ήταν σχεδόν απίθανο να υπάρξει, παρά μόνο διαδικτυακά (και ούτε).

Τι λες κι εσύ;


ΥΓ. Κι επειδή, ως γνωστόν, σε συμπαθώ, πάρε έναν Σκαρίμπα δώρο:

Οι φίλοι

Πηγαίναν τα σύγνεφα έρημα στο δείλι,
Τα βουνά βουβά στην ατμoσφαίρα,
Ταξιδεύαν μου - αμίλητοι οι φίλοι
στον αέρα.

Είπα: οι φίλοι μου!... Η ζωή μου τρέμει-
Οι τελευταίοι πάν' μονάχοι τους, οι τόποι
Άπιαστοι, οι γνωριμίες μου ανέμοι
κι οι ανθρώποι.

Όνειρο ήταν, ήταν πλάνη το πώς
Ζούμε, φτάνει η ζωή μας φίλους νάχει,
Χώρια ή αντάμα πάμε, όπως
και μονάχοι.

Όπως τα σύγνεφα έρημα στο δείλι,
τα βουνά βουβά στην ατμοσφαίρα.
Όπως αμίλητοι πάνε μου οι φίλοι
Στον αέρα ...

Γιάννης Σκαρίμπας


κ.κ.

sofia είπε...

Νομίζω ότι την άποψη μου την έχω καταθέσει. Δεν καταλαβαίνω τι άλλο χρειάζεται να γράψω.

Ευχαριστώ για το δώρο.