Ο χαρταετός

Πάμε στο βουνό
πάμε εμείς τα δυο
ξέρω να πετώ
το χαρταετό
Κοίτα πώς γελά
μες τα χρώματά του
λάμπει και πετά
το παλιόπαιδο
Έλα να με δεις
πάνω στον αϊτό
φύσηξε να δεις
πώς θα σε κρατώ
Λίγο πιο ψηλά
πάνω στην καρδιά του
ψεύτικα χαρτιά
ο παλιόκοσμος
Ο χαρταετός
σαν τρελό πουλί
χάνεται μακριά
στην ανατολή
Χάθηκες κι εσύ
αχ Θεέ τι κρίμα
μόνος μου εγώ
πάνω στο βουνό

Κράτα αγκαλιά
το χαρταετό
μια και σ' αγαπά
τον ευχαριστώ
κοίταξα κι εγώ
το κομμένο νήμα
μαύρο δειλινό
πάνω στο βουνό

Στίχοι :Άκος Δασκαλόπουλος

Μουσική: Μιχάλης Τερζής

Τραγούδι: Δημήτρης Ζυγάς

 Aπό το δίσκο  «Του έρωτα τ' αντάρτη»(1974)

"Κόκκινοι, πράσινοι, κίτρινοι και κάποτε γαλάζιοι, οι χάρτινοι αετοί λυσίκομοι και με μακριές ουρές..."

Σε ωρισμένους τόπους ονομάζουν τα χέρια χέρες. Στα Ακροκεραύνια πετούν γυπαετοί. Στις πανωσιές σουρώνει η θάλασσα και αναγαλλιάζει. Στις ανοικτές πλατείες τα παιδιά πετούν τον Μάρτη χρωματιστούς αετούς από χαρτί.
            Κόκκινοι, πράσινοι, κίτρινοι και κάποτε γαλάζιοι, οι χάρτινοι αετοί λυσίκομοι και με μακριές ουρές, πετούν επάνω από την πόλι, όπως επάνω από την φτέρη των υψηλών βουνών οι αετοί.
            Εκστατικά υψώνουν τα παιδιά τα χέρια. Δείχνουν τους χάρτινους κομήτες με τις μακρυές ουρές. Ουράνιοι δράκοι πιο ψηλά τα αεροπλάνα, βροντούν και γράφουν στο στερέωμα με άσπρους καπνούς τις λέξεις:
ΚΑΛΑ ΛΕΟΝΑ ΝΟΛΑ ΠΥ.
            Είναι η ώρα κάτασπρη· η έκστασις γαλάζια. Η πόλις αχνίζει από ηδονή. Κουνούν τις χέρες τα παιδιά και, ακόμα, από τα στόματά των πηδούν σαν πίδακες οι λέξεις:
ΚΑΛΑ ΛΕΟΝΑ ΝΟΛΑ ΠΥ.

 Ανδρέας Εμπειρίκος