Εγνατία Οδός , η ιστορία ενός δρόμου (2 )

Ρωμαϊκά Χρόνια, Η  χρήση και τα μέσα μεταφοράς
Οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν την Εγνατία οδό γιατί ήθελαν να εξυπηρετήσουν τις στρατιωτικές ανάγκες της αυτοκρατορίας. Ο αρχικός στόχος ήταν να έχουν τη δυνατότητα μέσω του δρόμου να κατακτήσουν τις περιοχές της Βαλκανικής Χερσονήσου πρώτα και στη συνέχεια να επεκταθούν στην Ανατολή.

Στην πορεία όμως μεταβλήθηκε η χρήση του δρόμου, διότι παράλληλα εξυπηρέτησε τη διακίνηση εμπορευμάτων και τη μετακίνηση των ταξιδιωτών, ευνόησε τη δημιουργία και ανάπτυξη  πόλεων , βοήθησε στην ανταλλαγή πολιτισμικών στοιχείων και ιδεών  αλλά οδήγησε  τα βήματα και τις στρατιές των " βαρβάρων" στα τέλη της αρχαιότητας.

Εκτός λοιπόν από το στρατό, το αυτοκρατορικό ταχυδρομείο και τους αξιωματούχους του κράτους , τον δρόμο χρησιμοποιούσαν και οι απλοί πολίτες για εμπορικούς ή ιδιωτικούς λόγους. Ένας πολίτης για να ταξιδέψει στην Εγνατία έπρεπε να έχει εξασφαλίσει άδεια μετακίνησης από την κρατική διοίκηση δημοσίων δρόμων . Επίσης μπορούσε να προμηθευτεί συστατικές επιστολές που του έδιναν το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τα δημόσια άλογα  και τα οχήματα. Η έκδοση αυτών των αδειών συχνά γινόταν πηγή πλούτου για τους εκδότες και ειδικά σε εκείνους που έμεναν σε πόλεις πάνω στην Εγνατία. Πολλοί ιδιώτες , παρά τους αυστηρούς ελέγχους, δωροδοκούσαν τους κρατικούς υπαλλήλους
για να ταξιδέψουν με κρατικά άλογα και οχήματα ξεφεύγοντας μέσα από δευτερεύοντες δρόμους γλιτώνοντας έτσι και τους φόρους.
Κατά μήκος της Εγνατίας υπήρχαν διάφοροι  σταθμοί ανεφοδιασμού και ξεκούρασης. Αυτοί βρίσκονταν σε απόσταση 7 ή 14 ρωμαϊκών μιλίων ο ένας από τον άλλον. Ο ταξιδιώτης μπορούσε επίσης  να συναντήσει στο δρόμο του  πανδοχεία, που βρίσκονταν σε απόσταση 30 ή 40 μιλίων. Παράλληλα υπήρχαν σταθμοί και σε μεγαλύτερες αποστάσεις και βρίσκονταν σε πόλεις ή κωμοπόλεις. Εκεί μπορούσε να μείνει και περισσότερες ημέρες.
Επιπλέον σε διάφορα σημαντικά σημεία του δρόμου υπήρχαν διάφορες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, όπως κάστρα, σταθμοί ελέγχου και φυλακές.

Οι μετακινήσεις γίνονταν με άλογα ή μουλάρια. Κάθε σταθμός ανεφοδιασμού διέθετε 20 άλογα για το ταχυδρομείο ενώ περισσότερα υπήρχαν στους μεγαλύτερους σταθμούς. Επίσης υπήρχαν βόδια για τα κάρα και άλογα για τις μεταφορές.



Το κράτος προμηθευόταν τα άλογα επιβάλλοντας στους πολίτες έναν ειδικό φόρο αλόγων. Τα άλογα έπρεπε να έχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές και οι πολίτες των επαρχιών ήταν υποχρεωμένοι να διατηρούν ένα σταθερό αριθμό αλόγων , που το κράτος χρησιμοποιούσε όποτε ήθελε.
Εκτός από τα άλογα η μετακίνηση γινόταν και με άμαξες διαφόρων τύπων - δίτροχες ή τετράτροχες -

αλλά και με φορεία που τα σήκωναν δούλοι.