κι όταν μας τέλειωσαν τα δάκρυα στείλαμε τα πουλιά στους πεθαμένους φίλους μας
χιόνιζε, φυσούσε αγέρας και χτίσαμε το σπίτι μας με λίγη λησμονιά
κι απ' όλες τις τύχες προτιμήσαμε εκείνη του ταξιδιώτη που δεν ξέρει το άστρο του πού τον οδηγεί
ώσπου εξαγνιστήκαμε όπως αυτοί που έχουν πεθάνει εδώ και χρόνια.
Ω ελπίδες της νιότης μας μείνατε στη μέση του δρόμου. Εμείς συνεχίσαμε
και να που φτάσαμε απόψε εδώ, σ' αυτόν τον άγνωστο τόπο, χωρίς αποσκευές,
μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι.
Τάσος Λειβαδίτης, Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου Β. Ποιήματα( 1979 -1990) τομ. 3, Κέδρος , Αθήνα 2003.
Έφυγε ξαφνικά σαν σήμερα το 1988
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου